38, 39 – ❤️ என் முதலோடு முடிவானாய்

“என்ன இவன் இன்னைக்கு இவ்ளோ பொலைட்டா பேசுறான்…” என எண்ணிய இஷானாவிற்கு முதலில் பயப்பந்து உருண்டோடியது. இடியே விழுந்தாலும், அத்தையைத் தவிர அவர் குடும்பத்தில் யாரிடமும், ஸ்வரூப் மென்மையாகவோ முகம் கொடுத்தோ பேசியதே கிடையாது. பூமிநாதனிடம் கூட மரியாதைக்காக நின்று இரண்டு வார்த்தைப் பேசுவான் அவ்வளவு தான்.

ஏனோ, சிறு வயதிலிருந்தே அத்தைக் குடும்பத்துடன் அவனால் ஒன்ற இயலவில்லை. அவனுக்கு மட்டுமல்ல அவனது சகோதரர்களுக்கும் தான். அத்தைப் பெண்கள் என்றால், சுவாரஸ்யத்துடன் பேச்சு வார்த்தை வைத்துக் கொள்ளும் இளைஞர்கள் மத்தியில், அத்தைப் பெண்களைக் கண்டாலே, காத தூரம் ஓடிவிடுவார்கள்.

அதையும் மீறி அவர்களிடம் பேசும் சூழ்நிலை ஏற்பட்டால், அவர்கள் கேட்கும் கேள்விக்கு ‘ஆமாம்’ ‘இல்லை’ என்றதோடு முடித்துக் கொள்வார்கள்.

பள்ளி, கல்லூரியிலும் கூட உடன் படிக்கும் பெண்களிடம் சகஜமாக இரு வார்த்தைகள் பேசி விடும் ஆடவர்களுக்கு, இப்பெண்களை மட்டும் பிடிப்பதே இல்லை. முதலில் அவர்களது தாத்தா அவர்களுடன் திருமணப் பேச்சு வார்த்தையில் ஈடுபடும் போது திகைக்கவே செய்தார்கள்.

ஸ்வரூப்பிற்கும் எரிச்சல் மிகுந்தது தான். ஆனால், குடும்பத்தின் வழக்கப்படி அவர்களைத் திருமணம் செய்தே ஆக வேண்டும் என்ற நிர்பந்தம் இருக்க, அவன் அமைதியாக ஒப்புக்கொண்டான். அவனது அமைதியில் மற்ற இருவருமே மறுக்க இயலாது போனது.

ஏன் பிடிக்கவில்லை என்று கேட்டால், பல காரணம் சொல்வார்கள்!

முதலில் அவர்களது பகட்டான வாழக்கையே காரணம். தனது ராஜ பரம்பரை என்ற முத்திரையை அனைத்து இடத்திலும் பயன்படுத்தி விடுவார்கள். பள்ளியிலும் கல்லூரியிலும் இவர்களுக்கென தனி இடம், தனி மரியாதையை நிச்சயமாக அளிக்க வேண்டும். இல்லையென்றால், பூமிநாதன் பேயாட்டம் ஆடி விடுவார்.

அவர்களுடன் பேசுவதற்குக் கூட, அந்தஸ்து வெகு முக்கியம். ‘ஏன் இந்த பாகுபாடு?’ என்று கேட்டால் கூட, மற்றவர்கள் எங்களை தவறாகப் பயன்படுத்தி, பெண்களின் இளகு மனதை மேலும் இளக்கி தங்களது குடும்பத்திற்கு எதிராக வந்து விடுவிடக் கூடாது என்றே, யாரிடமும் பேசுவதில்லை என்று சப்பைக் கட்டுக் கட்டுவார்கள்.

இஷானிக்கு திராட்சைப் பிடிக்கும் என்ற காரணத்தினாலேயே, சித்தூரில் அமைந்திருக்கும் ஒரு மலைக்கிராமத்தில், ஒரு நலிந்த விவசாயிக்கு சொந்தமான, திராட்சைத் தோட்டத்தை அடிமாட்டு விலைக்கு வாங்கி, அங்கே அவரையே தினக்கூலியாக்கி வைத்திருந்தார் பூமிநாதன்.

அதனை அறிந்து ஸ்வரூப் அவரைக் கண்டிக்க, பூமிநாதனோ கதையையே மாற்றி இருந்தார்.

அந்த விவசாயி, குடும்ப வறுமையில் அவதிப்படுவதாகவும், தோட்டத்தை விற்க இயலாமல் கஷ்டப்படுவதாகவும், அவரே முன் வந்து அந்த இடத்தை வாங்கியதும் அல்லாமல், அவருக்கு ஒரு வேலையும் போட்டுக் கொடுத்ததாகவும் கூறிட, பெரியவர்கள் அதனை அப்படியே நம்பி விட்டனர்.

ஆனால், இளையவர்கள் தான் அவரைத் தீயாக முறைத்து வைத்தனர்.

“இவருக்கு நடிக்க சொல்லியா தரணும்” என ஜோஷித் முணுமுணுத்துக் கொள்ள,

சஜித்தும், “எப்படித் தான் இவரு பொய்ய உண்மை மாதிரியே பேசி சமாளிக்கிறாரோ. இதே புத்தி தான் அவரோட நாலு பசங்களுக்கும் அப்படியே வந்துருக்கு. அத்தை மாதிரி ஒன்னு கூட இல்ல.” என்று சலித்தான்.

ஸ்வரூப்போ, “அத்தை மட்டும் விதிவிலக்காடா… அவங்களுக்கும் இதே புத்தி தான். ஆனா என்ன, குடும்பத்துல மேல இருக்குற பாசம் மட்டும் உண்மை. தாத்தாவுக்கு இதெல்லாம் புரியுதா… இல்ல புருஞ்சும் கண்டுக்காத மாதிரி இருந்துக்குறாரான்னு தெரியல. அது தான் கடுப்பா இருக்கு. இல்லன்னா, இந்த மாமன்காரனை எப்பவோ அடிச்சு துவம்சம் பண்ணிருக்கலாம். அவரோட பொண்ணுங்களும் பையனும் நம்ம வழிக்கு வந்துருப்பாங்க. இப்போ எல்லாம் நம்ம தலைமேல நின்னு ஆடுதுங்க. அதை நம்மளால தடுக்கக் கூட முடியல.” என்றான் சினத்துடன்.

“ம்ம்க்கும்… அவரைப் பொறுத்தவரை, அவரோட ஒத்த மருமகன் என்ன செஞ்சாலும் அதை நியாயப்படுத்த தான் பார்ப்பார். அப்போ தான அவரோட பொண்ணு மனசு குளிரும்… சரி விடு. கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் சரி ஆகிடும்ன்னு தாத்தா சொல்றாரு. ஒருவேளை கல்யாணம் முடிஞ்சதும் நமக்கு மஞ்சக்கயிறு மேஜிக் மாதிரி அத்தை பொண்ணு மேல லவ்வு கிவ்வு வந்துடும் போல…” என மனதைத் தேற்றிக்கொண்டு ஜோஷித் சமாளித்தான்.

‘அப்படியே வந்துட்டாலும்…’ என சஜித் வாய்க்குள் முணுமுணுத்து விட்டு, “வரலாம்.” என்றான் அசட்டையாக.

ஸ்வரூப் தான் முகத்தை அஷ்டகோணலாக்கி, ‘லவ்வு கூட வர வேணாம். அத்தைப் பொண்ணுன்ற அட்ராக்க்ஷன் வந்தா கூட போதும்…’ எனத் தனக்குள் நொந்து கொண்டு, “உனக்கு அனன்யா மேல ஒரு சாஃப்ட் கார்னர் இருக்கு போல. அதான் லவ் வராதான்னு ஃபீல் பண்ற” என்று ஜோஷித்தை வாரினான்.

அதில் விழித்த ஜோஷித், “ஆமா ஆமா… லவ் மேரேஜ் பண்ணனும்ன்னு ரொம்ப ஆசை. அட்லீஸ்ட் அது எப்படியாவது நடக்காதான்னு நானும் ட்ரை பண்றேன். ம்ம்ஹும் ஒண்ணும் நடக்காது போல.” என்று முகத்தைச் சுருக்கிட,

சஜித்தோ, “எதுக்கும் அனன்யாவைக் கூட்டிட்டு வெளில எங்கயாவது போயிட்டு வாடா… லவ் ஃபீல் வரலாம். நீ தான் அவளைப் பார்த்தாலே பத்து ஸ்டெப் பின்னாடி போறியே” என்று கலாய்த்தவன், “பாத்துடா, லவ்வு வேற பொண்ணு மேல வந்துடப் போகுது.” என்று விளையாட்டாய் பேசிட,

“நீங்க மட்டும் என்னடா… நானாவது பத்து ஸ்டெப் தான் பின்னாடி போறேன், நீ எல்லாம் பாவனா வீட்டுக்கு வந்தான்னு தெரிஞ்சா, ரூமை விட்டே வெளில வர மாட்டுற.” என்றவன், நமுட்டுப் புன்னகை வீசிய ஸ்வரூப்பைக் கண்டு,

“நீ இவனுக்கும் மேல, இஷானி இருக்கான்னு தெரிஞ்சா, நாலு நாள் ஆனாலும் வீட்டுப்பக்கம் வர மாட்ட. என்னை மட்டும் சொல்ல வந்துட்டானுங்க.” என்று எகிறி, இருவரையும் முறைத்தான்.

அதில் அவர்களின் சிரிப்புச் சத்தம் அதிகமாகி, தங்களது பிடித்தமின்மையைத் தங்களுக்குள்ளேயே மறைத்து, அவர்களுடனான திருமண வாழ்வுக்கு முழு மனதுடன் தயாராகினர்.

ஆனால், நிச்சயதார்த்தம் முடிந்த இரு நாட்களிலேயே ப்ரீத்தனின் உண்மை முகம் தெரிய வந்ததில் ஆடவர்களுக்கு கடும் கோபம். ஆகினும், அண்ணன் செய்த தவறுக்கு தங்கைகளைத் தண்டிப்பது தவறு என்று தந்தையர்கள் அறிவுறுத்தியதில் பல்லைக் கடித்து அமைதிக் காத்தனர்.

—

ஸ்வரூப் சொன்னது போன்று, நடராஜின் ஈமச்சடங்குகளை முடித்து விட்டு, ஆந்திராவை நோக்கிப் பறந்தனர்.

அவர்கள் தற்போது தங்கி இருக்கும் மலைக்கிராமத்திற்கு வந்து, அவர்களது காட்டேஜ் வாசலில் காரை நிறுத்த, அங்கு ஆடவர்களின் அத்தைப் பெண்கள் அவர்களை எதிர்பார்த்து வழி மேல் விழி வைத்துக் காத்துக் கொண்டிருந்தனர்.

திருட்டுப் பெண்களும் ஆடவர்களுடன் வருவது கண்டு ஆத்திரம் மிகுந்தாலும், அதனை அடக்கிக் கொண்டு, “உங்களுக்காக எவ்ளோ நேரம் வெய்ட் பண்றேன் தெரியுமா ஸ்வரூப். ஏன் இவ்ளோ நேரம்? எங்க போனீங்க…” எனத் தேனாய் இனிக்கும் குரலில் அக்கறை கலந்துக் கேட்டாள் இஷானி.

கூடவே அவளது கரங்கள் அவனது கரத்தைப் பற்றிக்கொள்ள, ‘இவ்ளோ டிராஜிடில உனக்கு ரொமான்ஸு கேட்குது… ஹ்ம்ம்!’ என சிலுப்பிக் கொண்டு உத்ஷவி உள்ளே நுழைய, “ஏய்” என்ற இஷானியில் குரலில் நின்றாள்.

“நாங்க பெர்சனலா பேசணும். நீங்க மூணு பேரும் வெளில நில்லுங்க.” எனக் காட்டத்துடன் உத்தரவிட்டவள், விறுவிறுவென உள்ளே செல்ல, பாவனாவும் அனன்யாவும் அவர்களை முறைத்து விட்டு உள்ளே சென்றனர்.

ஆடவர்களும் மிகவும் அடக்கமாக அவர்களின் பின் செல்ல, விஹானாவிற்கு லேசாய் கடுப்பு எழுந்தது.

“பாத்தியாடி இவனுங்கள… ஆளைப் பார்த்ததும் நம்மளை கழட்டி விட்டுட்டானுங்க.” எனப் பொங்கிட,

அக்ஷிதாவும், “பார்க்க பளபளன்னு புதுசா போட்ட டைல்ஸ் மாதிரி இருக்காளுங்கள்ல… ஃபியூச்சர் வைஃப் வேற போகாம இருக்க முடியுமா டார்ல்ஸ்.”  என்றவள், “ஹ்ம்ம்… நான் கூட இன்வெஸ்டிகேஷன், க்ரைம்ன்னு திருட்டு வேலையை ஓரங்கட்டிட்டு புது பாதைல போயிட்டு இருக்கோம்ன்னு என்னை நானே பெருமையா நினைச்சுட்டு இருந்தேன். கடைசில, அவனுங்க ஜொள்ளு விடுறதுக்கு நம்மளை காவல் காக்க விட்டுட்டு போய்ட்டானுங்க. இதுக்குத் திருட்டு வேலையே எவ்வளவோ பெட்டர்” என்றாள் சோகமாக.

உத்ஷவியோ, “எப்படி எப்படி… இவனுங்களுக்காக நம்ம தூங்காம சாப்பிடாம கூட சேர்ந்து அலைவோமாம். சரியா குளிச்சு மூணு நாள் ஆகுது, பல்லு விலக்குறது கூட மறந்துப் போச்சு. வெயில்ல அலைஞ்சு அலைஞ்சு, மூஞ்சிக் கறுத்து, லிப்ஸ் எல்லாம் ட்ரை ஆகி, அகோரி மாதிரி இருக்கோமாம். இவளுங்க மேக்அப் கலையாம, போட்டுருக்குற ட்ரெஸ் நலுங்காம ஆர்டர் போடுவாளுங்களாம் நம்ம அதை செய்யணுமா.” என எகிறியதில்,

“நம்ம பார்க்க அகோரி மாதிரி ஆகிட்டோமா டார்லிங்…” என வெகுவாய் வருந்திய விஹானா, கார் கண்ணாடியில் தன் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டவள், “ஓ மை காட்! ராகேஷ் ஆபிஸ்ல ஏசிக்குள்ள இருந்து ஏத்துன கலரை எல்லாம் ரெண்டே நாள்ல கறுக்க வச்சுட்டானுங்களே.” என உதட்டைப் பிதுக்கினாள்.

“இப்ப சொல்லு நம்ம அவ போட்ட ஆர்டரை மதிச்சு இங்க நிக்கணுமா? இல்ல உள்ள போய் அவனுங்களோட ரொமான்ஸை கெடுத்து விடலாமா.” என வேகமாக கதவை உடைக்காத குறையாக உள்ளே சென்றாள்.

“வீட்டுக்குத் திருட வந்தவளுங்களை எதுக்குக் கூட வச்சிருக்கீங்க ஜோ. ஜெயிலுக்கு அனுப்பி விட வேண்டியது தான” என அனன்யா கொந்தளிக்க,

“கண்டிப்பா அனுப்பியே ஆகணும் அனன்யா. செஞ்சத் தப்புக்கு தண்டனை அனுபவிச்சே தீரணும்” என அழுத்தம் திருத்தமாக அவளை கூர்பார்வைப் பார்த்தபடி ஜோஷித் கூற, உள்ளுக்குள் நடுங்கினாலும் வெளியில் சிரித்து வைத்தாள் .

பாவனாவோ “அதான, நீங்க காரணம் இல்லாம எதுவும் செய்ய மாட்டீங்கன்னு நான் சொன்னேன். இவள் தான் கேட்கல” என சமாளித்து அசடு வழிய, இஷானி தான், “இருந்தாலும், தராதரம் இல்லாம அந்தப் பொண்ணுங்களை உங்களுக்கு சமமா நடத்துறது எனக்குக் கொஞ்சம் கூடப் பிடிக்கல ஸ்வரூப்.” என்றாள் எரிச்சலை அப்பட்டமாகக் காட்டி.

இந்த உரையாடல்களை எல்லாம் கேட்டபடி வாசலில் நின்ற மூவரும் கோபத்துடன் முறைக்க, ஸ்வரூப்போ உத்ஷவியின் புகைச்சலைக் கண்டு நிம்மதியுற்று, “உனக்குப் பிடிக்கலைன்னா, இனி செய்ய மாட்டேன் இஷா.” என்றான் சட்டென.

அதனை இஷானியாலேயே நம்ப இயலவில்லை போலும். பேந்தப் பேந்த விழித்தாள்.

ஸ்வரூப்போ யோசனையுடன் நெற்றியைக் கட்டை விரலால் நீவியபடி, இஷானியின் கையைப் பற்றினான்.

அதில் காரணமின்றி, உத்ஷவிக்கு வயிறு திகுதிகுவென எரிந்தது.

‘நம்ம சைட்டு, இன்னொருத்தியை சைட் அடிக்கிற வலி இருக்கே அந்த வலி…’ என முணுமுணுத்து வராத கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொள்ள,

அக்ஷிதா, “இவன் என்னடி… ஒரு ரொமான்ஸ் காட்சி கூட ஓட்டாம ஓரமா நின்னுட்டு இருக்கான். அவன் ஃபியான்ஸி அவனை பார்வையாலேயே தின்னுடுவா போல.” என எந்த உணர்வையும் காட்டாமல் இறுக்கத்துடன் நின்ற சஜித்தைக் கை காட்டிக் கூற, விஹானாவின் விழிகள் அவளது அனுமதி இன்றியே ஜோஷித்தைப் பார்த்தது.

அவன், அனன்யாவை நக்கலுடனும், அழுத்தத்துடனும் பார்த்தது அவளுக்கு ரசனையுடன் பார்ப்பது போலொரு பிரம்மையை ஏற்படுத்த, அவளால் அவன் மீதிருந்த கண்களை அகற்றவே இயலவில்லை.

ஏதோ தோன்ற ஜோஷித், புருவம் சுருக்கி விஹானா நின்ற திசையைப் பார்க்க, அவள் சரட்டென பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டதில், அவன் இதழ்கள் மர்ம முறுவல் பூத்தது.

“கையைப் பிடிச்சு போஸ் குடுத்தது போதும். வேகமா பேசி முடிக்கிறீங்களா.” என உத்ஷவி நொடித்துக் கொள்ள, அவளை அதட்டும் முன் இஷானியின் கவனத்தைத் தன்புறம் திருப்பிய ஸ்வரூப்,

“இஷா டியர்… உனக்குப் பிடிக்காததை எல்லாம் ஒரு பேப்பர்ல எழுதிக் குடுத்தா, அதை பார்த்து எதை பண்ணலாம், இந்தத் திருடியை எப்படி நடத்தலாம், எப்படி எல்லாம் டார்ச்சர் பண்ணி வேலை வாங்கலாம்ன்னு ஒரு க்ளாரிட்டி கிடைக்கும். இந்த வேலை எல்லாம் முடியிற வரை எனக்கும் அது ஒரு ஞாபகார்த்தமா இருக்கும். நீ ஏன் எனக்கு ஒரு லெட்டர் எழுதித் தரக் கூடாது.” என அவளைக் கிறங்க வைத்தான்.

அவனது பேச்சில் மயங்கிப் போன இஷானி, நொடி கூட யோசியாமல் “அதுக்கு என்ன? எழுதித் தந்துட்டாப் போச்சு…” என்றவள், அவசரமாக ட்ராயரில் இருந்து நோட்பேடை எடுத்து, மடமடவெனக் காதல் கடிதம் ஒன்றை எழுதத் தொடங்கினாள்.

“அடச்சை… ஞாபகார்த்தமா கிஸ்ஸோ ஹக்கோ கேட்டு, கண்ணுக்குக் குளிர்ச்சியா சீன் ஓட்டுவன்னு பார்த்தா, 80’ஸ் ஹீரோ மாதிரி லெட்டர் கேட்டுட்டு இருக்க.” என முகத்தைச் சுளித்த உத்ஷவியிடம், சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு, “கண்ணுக்குக் குளிர்ச்சியா தான. டைம் வரட்டும் சீன் ஓட்டலாம்.” என்றான் அர்த்தப்பார்வையுடன்.

“அடி ஷவி. இவனுங்க இதுக்கு எல்லாம் சரிப்பட்டு வரமாட்டானுங்கடி. கல்யாணம் ஆகி, வீட்ல நாள் குறிச்சா தான் ஃபர்ஸ்ட் நைட் ரூமுக்கே போவானுங்க போல.” என்று கலாய்த்தது சஜித்தின் காதிலும் விழ, திரும்பி அவளை முறைத்து வைத்தான்.

உண்மையில் அக்ஷிதாவிற்கு எந்த வித உணர்வும் எழவில்லை. உத்ஷவிக்கு ‘நம்ம சைட் அடிச்சவன்’ என்கிற உரிமையுடன் அவனுடன் விளையாட்டுத் தனமாக பேசினாளே தவிர அவளுக்கும் அவனது கொஞ்சல்கள் எல்லாம் பாதிக்கவில்லை.

ஆனால், விஹானாவிற்கு பாதித்தது. என்னவோ, இதுவரை உணராத வலி ஒன்று நெஞ்சைத் தீண்டுவதைத் தடுக்க இயலாமல் திணறினாள்.

இஷானியோ, வெகு சிரத்தையாய் கடிதத்தை எழுதி ஸ்வரூப்பிடம் நீட்ட, அதனை வாங்கிப் பார்த்தவனின் முகம் ஒரு நொடி இறுகியது.

அத்தியாயம் 39