71, இறுதி பகுதி – என் முதலோடு முடிவானாய்

இறுதி பாகம்

விஹானாவிற்கும் அக்ஷிதாவிற்கும் புரிந்து விட, “அதை முதல்ல செய்ங்க. நான் ரொம்ப வெய்ட் பண்றேன்” என்றதும், உத்ஷவி கேட்டும் பதில் சொல்லவில்லை.

“என்னங்கடி உங்க ஆளு சொன்னதும் என்கிட்டயே சஸ்பென்ஸ் வைக்கிறீங்க.” என்று சிலுப்பிக்கொண்டு, “நான் என் சைட்டு கிட்ட கேட்டுக்குறேன்” என்று ஸ்வரூப்பிடம் கேட்க, அவனோ அமைதி காத்தான்.

“போடா…” என முறுக்கிக்கொண்டவள், ஜெட்டில் பயணித்தபோதும் உர்ரென வந்தாள். அவன் அதற்கு சமாதானம் செய்யாததால் இன்னும் கொஞ்சம் கோபம் வந்தது.

நேராக ஆடவர்களின் வீட்டிற்கு தான் அழைத்துச் சென்றனர். ஒரு கணம் மூவரில் உத்ஷவி அதிகமாகத் தயங்க, அவர்களைக் கண்டதும் தான் வீட்டினருக்கு நிம்மதி பிறந்தது.

அவர்களின் காயம் கண்டு வருந்தினாலும், இந்த அளவு இப்பிரச்சனை முடிந்ததே நிம்மதியாக இருக்க, சஜித் ஹஸ்கி குரலில், “ஏய் அரைவேக்காடுங்களா… உங்களை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறோம்ன்னு வீட்ல சொல்லியாச்சு. கொஞ்சம் சமத்தா, போய் சாஸ்டாங்கமா அவ அவ மாமனார் மாமியார் கால்ல விழுந்து கரெக்ட் பண்ணிடுங்க” என்று மூவருக்கும் அறிவுரை கொடுக்க, அவர்களோ விழித்தனர்.

ஜோஷித் விஹானாவை பிடித்து தனது தாய் தந்தையிடம் ஆசி பெறும் பொருட்டு காலில் விழுந்து விட, சஜித்தும் அதனைப் பின் பற்றினான்.

அக்ஷிதா, “எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல சஜூ. நாளைல இருந்து தினமும் இதை பாலோ பண்ணிடுறேன்.” என்று பாவமாகக் கூறிட, “தினமுமா?” என சிரித்து விட்டான்.

உத்ஷவியும் காலில் விழ வேண்டுமோ என ஸ்வரூப்பைப் பார்க்க அவனோ உள்ளே வந்ததுமே “எங்க அந்த ஆளு?” எனக் கேட்டான்.

சாணக்கியர் உள்ளே கண்ணைக் காட்ட, சஜித் உடனடியாக உள்ளே சென்று அறையில் அடைத்து வைத்திருந்த பூமிநாதனை கிழிந்த நாராக வெளியில் இழுத்து வந்தான்.

அவரைக் கண்டதும் உத்ஷவி அதிர, ஸ்வரூப் அவளை காட்டத்துடன் பார்த்தான்.

“கடைசி வரை சொல்லுவன்னு எதிர்பார்த்தேன்” என்றவனின் கூற்றில் சிறிதான ஆதங்கம்!

“உனக்கு எப்படி?” உத்ஷவி பேச இயலாமல் தடுமாற,

“விக்னேஷ் உன் அத்தான்னு உன் பார்வையிலயே கண்டுபிடிச்ச நான், இந்த ஆளு உன் அப்பான்னு கண்டுபிடிக்க மாட்டேனாடி.” எனக் கோபத்துடன் கேட்க, அவள் இதழ் கடித்து நின்றாள்.

இவர்கள் வரவை அறிந்து யசோதாவும் வந்து விட, அவருக்கு மனதே இடிந்திருந்தது.

தகப்பனின் குணத்தைக் கண்டு பெண்கள் இருவரும் அங்கு இருக்க இயலாமல் அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்று விட, இஷானாவிற்கு ஸ்வரூப்பைப் பார்க்க பயமாக இருந்தது. ப்ரீத்தன் வாடி வதங்கிய நிலையில் வீட்டிற்கு அனுப்பப்பட்டான். அந்த டாக்குமெண்ட்டும் அழிக்கப்பட்டதில், அவன் தளர்ந்து விட்டான்.

அவர்களிடம் இருந்து அவ்தேஷ குடும்பத்தின் பட்டமும், சொத்துக்களும், மரியாதையும் பறிக்கப்பட்டது.

ராகேஷின் தந்தையையும் சுட்டுக் கொன்றனர்.
இத்தனையும் செய்தபிறகே வீட்டிற்கு வந்திருந்தனர்.

ஸ்வரூப், உத்ஷவியை முறைத்து “உன் செருப்பை எடுத்துட்டு வா” என்றிட,

அவள் புரியாமல் பார்த்தாள்.

“உன் செருப்பை எடுத்துட்டு வாடி!” ஸ்வரூப் கடுமையுடன் கூற, அதில் வாசலில் கழற்றிய ஒரு செருப்பை எடுத்து வந்தவளிடம், “அடி!” என பூமிநாதனைக் கண் காட்டினான்.

“ஸ்வரூ?” உத்ஷவி கண்களால் மறுக்க, “நீ தான சொன்ன, உன் அப்பனை தேடிக் கண்டுபிடிச்சா செருப்பால அடிக்கணும்ன்னு. ம்ம் கமான் அடி.” என்றான்.

“ஐயோ வேணாம்…” அவள் மீண்டும் மறுத்ததில், அவன் கோபமுற்றான்.

“இது வெளில தெரிஞ்சா உனக்கும் இங்க இருக்குற எல்லாருக்கும் அசிங்கம். இவர் செஞ்ச தப்புக்கு எல்லாரும் ஏன் தலை குனியனும் ஸ்வரூ. நான் திருடியாக் கூட இருந்துட்டு போறேன். இந்த ஆளோட பொண்ணுன்ற அடையாளம் எனக்கு வேணாம்” என்றாள் விறைப்பாக.

அதில் மெச்சுதலாகப் பார்த்தவன், “உனக்கு என் பொண்டாட்டின்ற அடையாளம் இருந்தா போதும். அசிங்கத்தைப் பார்த்தா தண்டனை குடுக்க முடியாது. இந்த ஆளுக்கு உன் கையால் தண்டனை குடுக்க வைக்க தான் இன்னும் உயிரோட விட்டு வச்சுருக்கேன். ம்ம்…” என கண்ணசைத்தான்.

“ப்ச்…” என நொந்தவள், தனது தாய்க்கு நியாயம் செய்யும் பொருட்டு, பூமிநாதனின் கன்னத்தில் மாறி மாறி செருப்பால் அறைந்தாள்.

யசோதாவிற்கு மனம் கனத்துப் போனது. இருந்தும், அதனைப் பார்த்தார். உத்ஷவி செருப்பு பிய்யும் வரை அடித்து தீர்த்தவள், அதை கீழே போட்டு விட்டு ஸ்வரூப்பின் மார்பில் முகம் புதைத்து தேம்பிட, அவளை வாகாக அணைத்துக் கொண்டவன், “தட்ஸ் குட்!” என்றான் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டு.

அதன் பிறகே, பெரியவர்களிடம் தன்னவளுடன் சேர்ந்து ஆசி பெற்றான். யசோதாவிடமும். அவளுக்கு அவரைக் காண என்னவோ போல இருக்க, அவருக்கும் அவளைப் பார்க்க இயலவில்லை.

சாணக்கியருக்கு அவள் பூமிநாதனை தண்டிக்காமல் தனது குடும்பத்திற்காக யோசித்தது பிடித்து விட, மகனின் தேர்வு சரிதானென மெச்சிக் கொண்டார்.

ஏற்பட்ட காயங்களின் தாக்கத்தில், ஆடவர்கள் மூவரும் அவரவர் அறைக்குச் சென்று உறங்கி விட்டனர்.

அதன் பிறகு, நடந்த கலவரங்களை உணர்ச்சி பொங்க, உமையாள் செய்த பலகாரங்களை சுவைத்தபடி அக்ஷிதா சுவைபடக் கூற, விஹானா அதனை நக்கலடிக்க, உத்ஷவி இருவரையும் கேலி செய்ய என சிறிது நேரத்திலேயே பெரியவர்களின் செல்லப்பெண்கள் ஆகி விட்டனர்.

மனம் ஒன்றாமல் சம்மதித்த நந்தகோபாலனுக்கும், பாரிராமருக்கும் கூட இப்போது அந்த எண்ணமே இல்லை.

அவர்களையும் சேர்த்து வைத்து, கிண்டலடித்து பெரியவர்களையும் பேச வைத்திருந்தனர் மூவரும்.

ஜோஷித் தான் முதலில் எழுந்து வந்து திகைத்தான்.

“ஏய்… நீங்க தூங்கவே இல்லையா. நான் தூங்க போறப்ப என்ன பொசிஷன்ல உட்காந்து இருக்கீங்களோ அதே பொசிஷன்ல உட்காந்துருக்கீங்க.” என்று வார, கனகரூபிணி ஜோஷித்தை முறைத்து “நீ சிகரெட் குடிச்சியா ஜோ” என்றார்.

அவனோ பேந்த பேந்த விழித்தான். “கிராதகி உன் வேலை தானா?” என்று பல்லைக்கடிக்க, விஹானா வாயை மூடி சிரித்தாள்.

ஒரு பக்கம் அக்ஷிதா சஜித்தின் மானத்தை வாங்க, மறு பக்கம் உத்ஷவி ஸ்வரூப்பின் மானத்தை வாங்கினாள்.

இருவருக்கும் கான்பெரன்ஸில் அழைத்த ஜோஷித், “அடேய் உங்க மானம் கப்பலேறுது. சீக்கிரம் வாங்க” என்றதில், இருவரும் அடித்து பிடித்து கீழே வந்தனர்.

அதற்குள் ஜோஷித் விஹானாவை தனியாக தள்ளிச் சென்றான்.

“அடியேய் நான் தம் அடிச்சதை எல்லாம் உன்னை சொல்ல சொன்னேனா?” என முறைக்க,

“நான் என்ன செய்ய ஜோஷ். தாரா அத்தை கிட்ட நீ நான் என்ன சொன்னாலும் கேட்பன்னு சொன்னேன். அதுக்கு யாழ் அத்தை இல்லவே இல்லைன்னு சொல்ல, நானும் விடல… அதுக்கு அப்பறம் கனா அத்தை ஒரு எக்ஸ்சாம்பில் கேட்டதுல நான் இந்த சிகரெட் மேட்டரை எடுத்து விட்டேன்.”என்றாள் உதட்டைக் குவித்து.

“இரு.. இரு.. இரு… அதென்ன தாரா அத்த யாழ் அத்த கனா அத்தை” எனக் குழம்பிக் கேட்டதில்,

“அட நம்ம சித்தாரா அத்தை, கனகரூபிணி அத்தை, உமையாள் அத்தை அவங்களை தான் ஷார்ட்டா கூப்பிட்டேன். வந்ததுமே உங்களுக்கு வச்ச மாதிரியே அவங்களுக்கும் பேர் வச்சுட்டோம்” என்றாள் நெளிந்து.

இங்கு சஜித்தும் அதே முறைப்புடன் அக்ஷிதாவை பார்த்தான்.  தனக்கு சுட சுட உணவு வாங்கி கொடுப்பதில் அவனை மிஞ்ச ஆள் இல்லை என பெருமை பீத்திக் கொண்டிருந்தவளை தலையில் தட்டி மொட்டை மாடிக்கு கடத்தி இருந்தான். 

“அம்மாக்களுக்கு மட்டும் தான் இந்த பேரா இல்ல அப்பாவுக்குமா?” என சஜித் கடுப்பாய் கேட்க,

“அதெப்படி காட்ஸில்லா வைக்காம இருப்போம்… சானு மாமா, பாலு மாமா, ராமு மாமா எப்படி எங்க ரைமிங்?” என காலரைத் தூக்கி விட்டுக்கொள்ள, “ஐயோ” என தலையில் அடித்துக் கொண்டவன், அவளது பாவனையில் தன்னை தொலைத்து ரசித்தான்.

அவளை தன்னருகில் இழுத்தவன், “இப்போ காதலைப் பத்தி பேசலாமா கேடி?” என குறும்பாய் கேட்க, “பேசலாமே…!” என்றவளுக்கு அத்தனை நேரம் இருந்த குறும்பு மறைந்தது வெட்கம் மினுமினுத்தது.

“அப்போ கேட்டுக்கோ… ஐ ட்ரூலி லவ் யூ கேடி. இந்த கேடிக்கு காட்ஸில்லாவை கல்யாணம் பண்ணிக்க ஓகே வா?” என்று தலை சாய்த்துக் கேட்டதில், மனதில் பொங்கும் மகிழ்ச்சியுடன், தலையாட்டப் போனவள், “ஆனால் ஒரு கண்டிஷன் காட்ஸில்லா. கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் சிப்சால குளிக்கக் கூடாது.” என்று கருவிழிகளை உருட்ட,

“ப்ச் ப்ச்… நான் உன் கூட தான் குளிப்பேன்.” என்று கண்ணடித்தவன், அவளை இழுத்து அணைத்து முத்தமிட தொடங்க, நாணி சிவந்தாள் பாவை.

—–

“பாவம்டி எங்க அப்பாக்களை கூட விட்டு வைக்கலையா நீங்க ஜோஷித் நொந்து கொள்ள, நோ வே.” என்றாள் தலையை ஆட்டி.

அதில் இருவருமே சிரித்துக்கொள்ள, விஹானா மெல்ல “என் மேல கோபம் போய்டுச்சு தான ஜோஷ்?” எனக் கேட்டாள் பரிதவிப்புடன்.

“ம்ம். இனிமே தியாக செம்மலா மாறிடாதீங்க மேடம். என்னை விட்டுப் போகணும்ன்னு நினைச்சு பாரு… அப்பறம் இருக்கு உனக்கு” என்று கடிந்தான்.

“நான் ஏன் போக போறேன்…” என்றவள் சட்டென முகம் மாறி, “நீ என் கூட இனி இருக்க மாட்டன்னு நினைச்சு எவ்ளோ அழுதேன் தெரியுமா. ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு ஜோஷ். ஐ… ஐ லவ் யூ!” என்றவளின் விழிகள் கலங்கி விட்டது.

“ஐ லவ் யூ டூ சீட்டர்.” என அவள் கன்னம் தாங்கிட, அவள் உணர்ச்சி பெருக்கில் விழிகள் நனைந்தாள்.

அந்த சூழ்நிலையை மாற்றும் பொருட்டு, “செம்ம டென்ஷனா இருக்குடி. ஒரு தம் அடிச்சா நல்லா இருக்கும்” என்று அவளை ஓரக்கண்ணில் பார்த்தபடி கூற, விஹானா முறைத்தாள்.

“அட்லீஸ்ட் ஒரு ஹாட் கிஸ்?” என கேலி கூத்தாட, கண்ணில் காதல் வழிய அவன் கேட்க, அவள் வெட்கத்துடன் முகத்தை மூடிக் கொண்டாள்.

முகத்தை மூடிய கையை எடுத்து விட்டவன், அவள் இதழ்களுடன் தன்னிதழ்களை கலந்தான் இம்முறை வெளிக்காட்டி விட்ட நேசத்துடன். 

____

“உங்க பையன் ஒரு ரக்கட் பாய் அத்தை… சும்மா சும்மா அடிச்சுக்கிட்டே இருப்பான்…” என சித்தாராவிடம் குறை சொல்லிக் கொண்டிருந்த உத்ஷவியை குண்டு கட்டாகத் தூக்கிக்கொண்டு அறைக்கு வந்தான்.

“அடேய்… என்னடா செய்ய?” என அவள் துள்ள, “நீ என்னடி செஞ்சுட்டு இருக்க” எனக் கேட்டு முறைத்தவன், வீட்டில் இருப்பவர்களுக்கு அவர்கள் வைத்த பெயரைக் கேட்டு தன்னை நொந்தான்.

அவளோ ஈஈ என இளித்து வைக்க, அவன் முறைப்பு மாறாமல், “உனக்கு எப்போ தெரியும்? தெரிஞ்சு தான் திருட வந்தியா?” என கூர்மையாய் கேட்க, அவன் எதை பற்றி கேட்கிறான் என புரிந்தவள் மறுப்பாக தலையசைத்தாள்.

“இல்ல… திருட வர்றப்ப எனக்கு தெரியாது. ஆனா, உன்கிட்ட மாட்டுனதும் என்னை ஒரு ஸ்டோர் ரூம்ல அடைச்சு வச்சல்ல. அங்க நிறைய பழைய போட்டோஸ் இருந்துச்சு.

என்கிட்ட என் அம்மாவும் இந்த ஆளும் சேர்ந்து ஒரே ஒரு போட்டோ ஒன்னு இருந்துச்சு. அதுவும் என் அம்மா இறந்து கடன்காரங்க வீட்டுல இருக்குற பொருளை எல்லாம் வெளில போடும் போது தான் கைல கிடைச்சுது. அதை வச்சு யாருன்னு கண்டுபிடிக்க முடியலைனாலும், அம்மாவோட ஞாபகமா வச்சு இருந்தேன். அதே உருவத்தை உன் வீட்டு ஸ்டோர் ரூம்ல பார்த்ததும் உண்மையா எனக்கு செம்ம கோபம்.

என்ன சொந்தம்ன்னு தெரியல, ஆனா நீங்க மூணு பேரும் அந்த ஆளோட உறவா இருப்பீங்கன்னு புரிஞ்சதும் உங்களுக்கு எந்த விதத்துலயும் ஹெல்ப் பண்ண கூடாதுனு ஸ்ட்ராங்கா இருந்தேன். ஆனா, நான் திருடி இருக்க மாட்டேன்னு என்னை நம்புனீங்கள்ல… அப்போ தான் எனக்கு உங்களை ஏமாத்தவோ பழி வாங்கவோ மனசு வரல. அந்த ஆளு செஞ்ச தப்புக்கு, நீங்க என்ன செய்வீங்க.” என்றவளை அள்ளி அணைத்துக் கொண்டான் ஸ்வரூப் அவ்தேஷ்.

“ஒரு வார்த்தை என்கிட்ட சொல்லி இருக்கலாம்லடி” என ஆயாசத்துடன் கேட்டவனிடம், “எனக்கு சொல்ல தோணல. வெளில தெரிஞ்சா எல்லாருக்கும் கஷ்டம். அதான் அப்படியே விட்டுட்டேன். ஆனா இங்க வந்ததும் அந்த ஆளு நான் அம்மா மாறி இருக்கிறதை வச்சு என்னை பத்தி விசாரிச்சாரு. நானும் எதுக்கு மறைக்கணும்ன்னு போட்டோவை காட்டி சொல்லிட்டேன். அந்த பைத்தியம், அந்த போட்டோவை வாங்கி எரிச்சுருச்சு. இருந்த ஒரே எவிடன்ஸ் அது தான். அதுவும் இல்லன்னு ஆனதுக்கு அப்பறம் நான் சொல்லி, நீ அதை நம்பாம போய்ட்டா…” என தயக்கத்துடன் அவன் முகம் பார்க்க, அதுவோ கோபத்தில் சிவந்தது.

தன்னவளை காயப்படுத்திய ஒருவரை கூட விடும் எண்ணம் இல்லை அவனுக்கு. ரங்கன் சில வருடங்களுக்கு முன்பு இறந்து விட்டதால், தப்பித்து விட்டான்.

“உனக்கு மட்டும் எப்படிடா கோபம் வந்தா முகம் சிவக்குது.” என வெகு முக்கியமான ஆராய்ச்சியில் அவள் புகுந்து விட, அதில் பட்டென புன்னகைத்தவன், “உனக்கும் சிவக்குதான்னு ஆராய்ச்சி செஞ்சுடலாமா திருடி?” என குறும்பாகக் கேட்டிட,

“டைனோசர்…” என வெட்கம் தாங்காமல் காலை உதறியவளை, அப்படியே கையில் தூக்கிக்கொண்டவன், அவளை சிவக்க வைக்கும் பணியில் ஈடுபட்டான்.

முற்றும்
மேகா

எபிலாக் இருக்கு டியர்ஸ். இந்த கதைக்கு நீங்க குடுத்த பெரிய ஆதரவு தான், ரெண்டே நாள்ல பத்தாயிரம் வார்த்தைக்கு மேல எழுதி என்னை முடிக்க வச்சுருக்கு. ஆல்வேஸ் யுவர் சப்போர்ட் இஸ் அ பிக் என்கரேஜ் டூ மீ! மனமார்ந்த நன்றிகள். இதுவரை வந்த கமெண்ட்ஸ் எதுக்கும் என்னால் சரியா ரிப்ளை பண்ண முடியல. ரொம்ப சாரி டியர்ஸ். இனி எல்லாருக்கும் ரிப்ளை பண்றேன். முழு மூச்சா கதையை போட்டிக்கு முடிச்சே ஆகணும்ன்னு டைப் பண்ணேன். சோ எதுக்குமே ரியாக்ட் பண்ண முடியல. ஒன்ஸ் அகைன் தேங்க் யூ சோ மச்.