உயிர் 17

ரூபிணி வீட்டைக் காலி செய்யும் வேலையை ஆரம்பித்திருந்தாள். அவள் குடி வரும் போதே அனைத்து வசதிகளும் உள்ள வீட்டில் தான் வந்தாள். அதனால் அவளது சொந்த உடமைகளை தவிர எதையும் எடுத்துச் செல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

மெலினா மும்முரமாக வீடு தேடிக் கொண்டிருந்தார். ரூபிணி அவரிடம் பேசி விட்டு கைபேசியை வைக்க, செய்தியில் அவளை பற்றி வந்த செய்திகள் வந்து விழுந்தது.

நேற்று கையெழுத்தான ஒப்பந்தம் பற்றி எங்கும் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். முழுவிரமும் வெளியான பின்பும் கூட பலர் ரூபிணி உதயாவை பற்றியே பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

ரூபிணி அந்த படத்தை எடுத்துப் பார்த்தாள். கருப்பு நிற உடை தான். ஆனால் கோட் அணிந்து தலையை விரித்து விட்டு அழகாக மேக் அப் செய்து கொண்டு சென்றிருந்தாள்.

கையில் பர்ஸை பிடித்தபடி அவள் நிற்க அவளது தோளை உரசியும் உரசாமலும் பாக்கெட்டில் கை விட்டுக் கொண்டு உயரமாக உதயா நின்றிருந்தான்.

உதயா அழகானவன் தான். அதில் குறையே இல்லை. மனம் தான் அழுக்கு. அது முகத்தில் அவ்வளவு சீக்கிரம் தெரியாது அல்லவா?

இருவரும் ஒன்றாக நின்றிருந்த காட்சி பலருக்கு பிடித்திருந்ததது. செய்தியில் வேறு ரூபிணி ஒரு வருடம் உதயாவின் நிறுவனத்தில் பயிற்சி பெற்ற விசயமும் இருந்தது.

உதயாவின் நிறுவனத்திற்கு இருக்கும் பிரபலத்தோடு அவளுக்கு இருக்கும் பிரபலமும் சேர்ந்து கொள்ள ரூபிணிக்கு திருப்தியாக இருந்தது.

இனி அவள் நினைத்ததை எல்லாம் சாதிக்கலாம். சாதாரண நிறுவனங்களை விட்டு விட்டு பெரிய பெரிய நிறுவனங்களில் வேலை செய்யலாம்.

அவளது முதல் வேலை வரும் முன்பே இங்கிருந்து கிளம்பி விட வேண்டும். பேக் செய்யும்  வேலை செய்து கொண்டிருக்க, அழைப்பு மணியின் சத்தம் கேட்டது. உடனே வாசல் பக்கம் சென்று கேமரா வழியாக பார்த்தவள், கடுப்பாகி விட்டாள்.

விஷால் நின்றிருந்தான். அடிக்கடி வீட்டு வாசலில் வந்து நின்று விடுகிறான். கோபமாக வந்தது. நல்ல வேளையாக அவள் வீட்டு சாவி எதையும் அவனிடம் கொடுத்து வைக்கவில்லை.

கேமராவில் குரலை தட்டியவள், “இப்ப நீ திரும்பிப் போகல.. போலீஸ்க்கு கால் பண்ணிடுவேன் விஷால். அப்புறம் என்ன குறை சொல்லக்கூடாது” என்று மிரட்டினாள்.

“ரூபிணி.. ஜஸ்ட் கடைசி தடவையா பேசிட்டு போயிடுறேன். ப்ளீஸ்”

“உன் பேச்ச கேட்க எனக்கு பிடிக்கல. மரியாதையா போயிடு. இல்லனா கம்ப்ளைண்ட் பண்ணிடுவேன்”

“ஒரே ஒரு தடவ.. பத்து நிமிஷம் பேசிட்டு போயிடுறேன்.. ப்ளீஸ் ரூபிணி”

“நோ சான்ஸ்”

“ப்ளீஸ்.. இப்ப பேசிட்டா திரும்பி உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ண மாட்டேன். ப்ராமிஸ்..”

ரூபிணி யோசித்தாள். சில நொடிகளுக்குப் பிறகு, “ஃபைன்.. ஆனா இதான் லாஸ்ட்” என்றாள்.

உடனே விஷாலின் முகம் பளிச்சிட ரூபிணிக்கு சிரிப்பு வந்தது.

“அப்படியே நீ பேசுனதும் நான் ஒத்துக்குவேன்னு நினைப்பா? உள்ள வந்து நீ என்ன வேணா செய்யலாம்னு நினைச்சுட்டு வந்துருப்பல? நோ சான்ஸ்.. அப்படியே நில்லு.. நான் ஆல்ரெடி போலீஸ்க்கு கால் பண்ணிட்டேன்.. வந்துட்டே இருப்பாங்க”

ரூபிணி சிரிப்போடு மிரட்ட விஷாலுக்கு வெறியேறியது.

“இப்ப மட்டும் நீ கதவ திறக்கல.. நான் நம்ம சேர்ந்து இருக்க ஃபோட்டோஸ ஆன்லைன்ல போட்டுருவேன். உன் புது பாப்புலாரிட்டி மொத்தமும் கெட்டுப்போகும்”

“வாடா வா.. இத தான் நீ செய்வனு எனக்கு ரொம்ப நல்லா தெரியும். அதுக்கு தான் உன் வீட்டு சிசிடிவி கேமரா ரெகார்ட்ட எல்லாம் என் ஃபோனுக்கு அனுப்பி பத்திரமா வச்சுருக்கேன். நீ ஃபோட்டோஸ் போடு.. நான் நீ அவள கொஞ்சுன வீடியோவ போடுறேன். பார்த்துடலாம் என்ன நடக்குதுனு”

விஷால் அதிர்ந்து பேச்சற்று நின்று விட, ரூபிணிக்கு வெறியாகியது. வெளியே சென்று அவன் வாயை உடைக்க வேண்டும் போல் இருந்தது.

‘பெரிய இவன் மிரட்டி பார்க்குறான். ஃபோட்டோஸ் இருந்தா.. என்ன வேணா செய்யலாம்னு நினைப்புல? என்னை அவ்வளவு ஏமாளினா நினைச்ச? உனக்கு உதயா ஆப்படிக்கிற நாளுக்கு தான்டா வெயிட்டிங்..’ என்று நினைத்தபடி விஷாலின் பயந்த முகத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அந்நேரம் எதோ ஒரு காவல்துறை வாகனம் அந்த இடத்தை நெருங்க, விஷால் பயந்து விட்டான். உண்மையாகவே அவனை பிடிக்கத்தான் வருகிறார்கள் என்று நினைத்தவன் அவசரமாக அங்கிருந்து சென்று விட, ரூபிணி சிரிக்க ஆரம்பித்து விட்டாள்.

“இவன் மேல போய் லவ் வந்துச்சே.. ச்சை” என்று விட்டு மீண்டும் வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்து விட்டாள்.

•••

உதயா அலுவலகம் வந்து சேர, அசிஸ்டண்ட் வந்து நின்றான்.

“சார்.. நேத்து மெடோனா வந்துருந்தாங்க”

“அதுக்கு?”

“மூணு மணி நேரமா இங்கயே இருந்தாங்க”

“அவள ஏன் இங்க இருக்க விடுற? வந்ததும் துரத்த வேண்டியது தான?”

“அவங்க போக மாட்டேன்னு அடம் பிடிச்சு உட்கார்ந்துட்டாங்க”

“இனிமே அவ வர மாட்டா. வந்தாலும் துரத்தி விடு.. அந்த விஷால் விசயம் என்னாச்சு?”

“அவனுக்கு அம்மா மட்டும் தான். அப்பா இல்ல. ஒரு அண்ணன் இருக்கான்.‌ ஆனா வெளியூர்ல இருக்கான்”

“அவன ட்ராப் பண்ண ஒரு ஐடியா என் கிட்ட இருக்கு”

“என்ன சார்?”

“இந்த நம்பருக்கு கால் பண்ணி.. நான் சொல்லுற மாதிரி பேசு” என்றவன் ஒரு எண்ணை கொடுத்தான்.

அவன் சொன்ன திட்டத்தை கேட்டு அசிஸ்டண்ட்டுக்கு திக் திக் என்றிருந்ததது.

உதயாவின் திட்டம் பலித்தால் விஷாலின் வாழ்வு அடியோடு அழிந்து போகும்.

“இவன் ஓகே.. அப்ப மெடோனா?”

“இப்ப தான் அவளுக்கு வலை விரிச்சுருக்கேன். விழட்டும்.. அப்புறம் இருக்கு அவளுக்கு. நீ இத முதல்ல செய்” என்று விட்டு தன் வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

அசிஸ்டண்ட் வெளி பக்கம் நடக்க, “வெயிட்.. என் வீட்டு பக்கத்துல எதாவது ஒரு அப்பார்ட்மெண்ட் இருக்கானு பாரு” என்றான்.

அசிஸ்டன்ட் விழிக்க, “பாதுகாப்புக்கு பிரச்சனை இருக்க கூடாது. ஒன்னு வீட்டு பக்கத்துல.. இல்லனா கம்பெனி பக்கத்துல பாரு” என்றதும் தலையை மட்டும் ஆட்டி விட்டு சென்று விட்டான்.

‘இவளுக்கு என்னை வீடு பார்க்க விட்டுட்டா’ என்று சலித்துக் கொண்டான் உதயா.

•••

இரண்டு நாட்கள் கடந்திருக்க, அசிஸ்டண்ட் சொன்ன இரண்டு வேலையையும் வெற்றிகரமாக முடித்து விட்டு வந்து சேர்ந்தான்.

“இந்த அப்பார்ட்மெண்ட் ரொம்ப நல்லா இருக்கு சார். சேஃப் தான். ஆனா கொஞ்சம் எக்ஸ்பன்சிவ்” என்றதும் உதயா பார்த்து விட்டு எதுவும் சொல்லவில்லை.

“விஷால் விசயத்தையும் முடிச்சுட்டேன். வேலை ஆரம்பிச்சுருப்பாங்க”

“ஓகே.. போ” என்று அனுப்பியவன் அந்த அப்பார்ட்மெண்ட் பற்றிய விவரத்தை படமாக எடுத்து ரூபிணியின் எண்ணுக்கு அனுப்பி வைத்தான்.

உடனே பார்த்து விட்டாள்.

“சேஃப்டி?”

“எல்லாம் செக் பண்ணியாச்சு. எக்ஸ்பென்சிவ்‌. உனக்கு ஓகேனா அதையே எடுத்துக்க”

ரூபிணி சில நிமிடங்கள் வரை அந்த இடத்தை பற்றி ஆராய்ந்தாள். மெலினாவுக்கும் அனுப்பி கேட்க அவரும் விசாரித்து விட்டு, “இதுவே ஓகே தான். மத்தது எல்லாம் ரொம்ப தூரமா இருக்கு. நான் பக்கத்துல இல்லனாலும் நீ பக்கத்துல இருந்தனா போதும்” என்று விட்டார்.

“ஓகே இதையே ஃபிக்ஸ் பண்ணிக்கிறேன்” என்று முடிவு செய்தவள் உதயாவிடம் பேசினாள்.

“நீ பேசுவியா? நான் பேசட்டுமா?”

“நீயே பேசிக்க. தேடிக் கொடுத்ததே பெருசு..” என்று சலித்தான் அவன்.

“ரொம்ப அலட்டிக்காத.. என்னமே நீயே போய் செஞ்ச மாதிரி.. உன் பிஏ கிட்ட சொல்லிருப்ப. அவன் தேடி கொடுத்துருப்பான்.”

நக்கலாக பதில் வர உதயாவுக்கு இவளை என்ன செய்தால் தகும்? என்று இருந்தது. ஆனால் சரியாக கணிக்கிறாளே. அது தான் ஆச்சரியம்.

“அதக்கூட செஞ்சுருக்க கூடாது. உன் வாய்க்கு நீயே தேடி அலைனு விட்டுருக்கனும்”

“உன் கூட டேட்டிங்ல இருந்த மெடோனாக்கு பைத்தியம் தான் பிடிச்சுருந்துச்சுனு நினைக்கிறேன். அதான் அந்த பைத்தியம் முத்திப்போய் விஷால் பின்னாடி போயிருக்கு” என்று சம்பந்தமில்லாமல் மெடோனாவை வைத்து அவனை திட்ட, உதயா பல்லைக் கடித்தான்.

“உன் எக்ஸ்க்கு டேஸ்ட்டும் சரியில்ல.. ஆளும் சரியில்ல”

“அப்படிப்பார்த்தா.. நீயும் அவனும் ஒன்னு தான். ஒரே பொண்ணு கூட தான டேட்டிங் போயிருக்கீங்க”

“நீயும் மெடோனாவும் கூட ஒன்னு தான்”

“அவளும் நானும் ஒன்னா? மிஸ்டர்.. அவ்வளவு தான் மரியாதை”

“நீ என்னை கம்பேர் பண்ணும் போது நான் பண்ண மாட்டனா?”

“சட் அப் மேன்.. அவ ஒருத்தன் இருக்கும் போது இன்னொருத்தன் கூட சீட் பண்ணா.. அவளும் நானும் ஒன்னா?”

“இதையே தான் உன் எக்ஸும் பண்ணான்.. நான் மட்டும் எப்படி அவனாவேன்?”

ரூபிணிக்கு தலை வலி வரும் போல் இருந்தது.

“ஃபைன் இல்ல தான்.. அவன் பைத்தியம்.. நீ அரகன்ட்.. ரெண்டு வேற வேற தான்”

“ஆனா நீயும் மெடோனாவும் ஒன்னு தான். ரெண்டு பேருமே இடியட்ஸ்”

“இதோட நிறுத்திடு. இல்ல கடுப்புல திட்டிருவேன்”

“இல்லனா மட்டும் உன் வாய்ல நல்ல வார்த்தையா வரப்போகுது?”

“உன்னை பார்த்தா நல்ல வார்த்தை மறந்து போகுது..”

“அப்ப பார்க்காத”

“அப்படித்தான் இருக்க நினைச்சேன். உன் டீல்ல இப்ப மாட்டிக்கிட்டேன்”

“நீயா தான காண்ட்ராக்ட் கேட்க?”

“நீ தான் என் வீடு தேடி வந்த”

“ஓகே சட் அப்.. எனக்கு வேலை இருக்கு. உன் கூட சண்டை போட்டு என் டைம வேஸ்ட் பண்ணிட்டு இருக்கேன்”

“இந்த டைம் வேஸ்ட் கூட தான் டேட்டிங் பண்ணுற.. ஞாபகம் வச்சுக்க” என்று விட்டு கைபேசியை அவள் போட்டு விட, உதயா செய்தியை பார்த்து முறைத்து விட்டு பதில் அனுப்பவில்லை.

“இவள எப்படித்தான் அந்த விஷால் சமாளிச்சானோ தெரியல” என்று சலித்துக் கொண்டு வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

“உண்மையிலயயே அந்த மெடோனா ஒரு மெண்டல் தான்.. இவன் கூட எப்படி இருந்தா?” என்று ரூபிணியும் சலித்துக் கொண்டாள்.

•••

ஒரு வாரத்திற்கு பிறகு…

ரூபிணி புது வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தாள். வீடும் அது இருக்கும் பகுதியும் மிகவும் பாதுகாப்பாக இருந்தது.

பெரிய அளவு செலவு தான். பணத்தை பார்க்கும் போது கவலையாக இருந்தாலும் இடத்தின் பாதுகாப்பு அவளை ஆச்சரியப்படுத்தியது.

அங்கு தங்குவதற்கான ஒப்பந்தம் போடப்பட்டு விட, மெலினா அவளை தங்க வைக்கும் வேலைகளை முடித்தார்.

“எனக்கு இன்னும் ரெண்டு வாரம் ஆகும் வீடு கிடைக்க. இப்போதைக்கு நீ இங்க இரு.. நான் பார்த்துக்கிறேன்”

“பேசாம நீங்களும் இதே இடத்துல இருக்க ஒரு ஃப்ளாட்ல இருக்கலாம்ல? கீழ காலியா தான் இருக்காம்”

“வேணாம்.. இவ்வளவு செலவு பண்ண என்னால முடியாது. நீ பாதுகாப்பா இருந்தா போதும். எனக்கு சாதாரணமா ஒரு இடம் போதும்” என்று விட்டு கிளம்பி விட்டார்.

அவர்கள் நாட்டில் நன்றாக வளர்ந்த யாரும் மற்றவர்களோடு தங்குவது இல்லை. தனித்தனி வீட்டை தான் விரும்புவார்கள். திருமணாகி குடும்பமாக வாழ்ந்தால் தவிர, பலர் தனி வீடு தனி வாழ்வையே விரும்பிவார்கள்.

வேலைக்காக வெளியூர் சென்று தங்கினாலும் இதே நிலை தான்.

தொடரும்.