உனக்காக பிறந்தேனே எனதழகா – 55, 56 ❤️

எனதழகா – 56 ❤️

“அய்யோ அம்மா “என்ற கத்தலில் அனைவரும் அதிர்ந்து விட்டனர். ஆறுமுகத்திற்கு உடல் வியர்த்து பயத்தில் வெடவெடத்து வலிப்பு வர ஆரம்பித்து விட்டது.

வசுதேவருக்கோ என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது புலப்படவில்லை. சுற்றி நின்று வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்களில் ஒருவர் அருகில் அமர்ந்து வடிவேலனுக்கு முதலுதவி செய்தார்.

முத்தரசன் அதன் பின்பே உணர்ச்சி பெற்று , பின்னந்தலையில் விழுந்த அடியில் மயங்கி விழுந்திருக்கும் தனது மச்சினனை பார்த்து ஆறுமுகத்தை அடிக்க பாய்ந்தார்.

அதற்குள் அருகிலிருந்தவர்கள் அவரைத் தடுத்து, அனைவரையும் சமாதானம் செய்து வடிவேலனை மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்றனர். அவர் சிகிச்சை பெற்றுக் கொண்டிருக்கும் சமயம் வடிவேலனின் மனைவி அன்னக்கொடி தனது பிள்ளைச் செல்வங்களுடன் வந்து சேர்ந்தார்.

முத்தரசன் அவர்களை நோக்கி வர, தீனா மற்றும் குணா முத்தரசனை அடிக்கப் பாய்ந்தனர். அன்னமும் அமைதியாக வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். முத்தரசன் அதிர்ந்து நோக்க, வசுதேவர் முத்தரசனின் ஆதரவுக்கு அருகில் நின்றார்.

” ஏப்பா என்னப்பா நீ ? எதுக்கு இவரை அடிக்க வர? ” வசுதேவர் பாய்ந்து கொண்டு கேட்க, “அய்யா உங்களுக்கு தெரியாது? ” குண வெங்கடேஷன் ஆவேசமாக பேசினார்.

“எப்பா உங்க அப்பனை அடிச்சது ஆறுமுகம். உங்க அப்பனை ஆஸ்பத்தரி கூட்டிட்டு வந்தது உங்க மாமன். அவரை போய் அடிக்க வர்றீங்க? ” என்று உதவிக்காக வந்த கடை ஊழியர் முத்தரசனுக்கு ஆதரவாக பேசினார்.

“அண்ணே நீங்க அங்க தான இருந்தீங்க? ” தீனா கேட்க , ஆம் என்று அவர் கூறியவுடன் ” ஆறுமுகம் சித்தப்பா வேணும்னே எங்க அப்பனை அடிச்சாரா? ” என்று மிக மிக பொறுமையாக அதே சமயம் அழுத்தமாக கேட்டான்.

“இல்லை….. அது ” என்று அவன் இழுக்க, “இந்தோ நிக்கிறாரே இந்த உத்தமரு இவர் ஏதாவது பேசிருப்பாரு. கோபத்துல இவரை அடிக்க வர்றப்போ எங்க அப்பனை அடிச்சிறுப்பாரு ” தீனா கூறினான்.

அதுதான் உண்மை என்பதால் அமைதியாக நின்றனர் அனைவரும். ஆறுமுகம் சிகிச்சை முடித்து அங்கு வர , அன்னக்கொடியையும் , அவர்களின் பிள்ளைகளை கண்டதும் உக்கி உருகி வேகமாக அன்னக்கொடியின் காலில் விழுந்து விட்டான் ஆறுமுகம்.

அன்னக்கொடியின் முன்பு கைகளை கூப்பி ” என்னோட தப்புதான் மா . கோபத்துல என்ன பண்ணுறதுனு தெரியாம பண்ணிட்டேன். மன்னிச்சிடு அம்மா ” கண்களில் நீர் வடிய மன்னிப்பு கோரி நின்றார்.

ஆறுமுகத்தின் மேல் கோபம் இருந்தாலும் காரணமாக இருந்த முத்தரசனின் மேல் தான் அதிகமான கோபம் இருந்தது.

கணவனுக்கு அடிப்பட்டது என்று  பதறி கொண்டு வரும் வழியில் அரைகுறையாக முத்தரசனின் பேச்சினால் கோபம் வந்து ஆறுமுகம் அடித்தார் என்றும், முத்தரசனை காப்பதற்கே நடுவில் பாய்ந்தார் என்று வருவோர் போவோர் கூறியதில்  இளந் ரத்தம் துடிக்கும் இரு விடலைகளுக்கும் தனது மாமன் மேல் கோபம் அதிகரித்தது.

இரவு முழுவதும் அசதியில் வடிவேலன் தனது மாமன் செய்வதை புலம்பவதை தினந்தோறும் கேட்கும் அன்னத்திற்கும் இப்பேச்சில் முத்தரசனின் மேல் கோபம் வந்தது.

அனைத்தும் முடிந்து ஒரு வாரக் காலம் தாண்டியும் வடிவேலனின் நிலை மாறவில்லை. பெரிய மருத்துவமனைக்கும் அழைத்து சென்றும்  ஒரு பயனும் இல்லை. அப்பொழுது தான் அவரின் இறுதிகாலம் வரை இது தான் அவரின் நிலை என்று அனைவருக்கும் புரிப்பட்டது.

இதற்கு மேல் செலவு செய்தும் பயனில்லை என்று நினைத்து அவரை வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து விட்டனர். வீடு வறுமையை சென்றடைய படித்துக் கொண்டே இரு ஆண் பிள்ளைகளோடு, அன்னமும் வேலை செய்ய குடும்பம் ஓடியது.

முத்தரசன் இந்த ஐந்தாறு மாதங்களில் அவர்களின் வீட்டிற்கு வராத நாளில்லை. அது போல், இவர்களின் பாதுகாப்பிற்காக திண்ணையில் குளிரிலும் வெயிலிலும் இரவு நேரம் படுத்துக் கொள்வார்.

இவ்வாறு நாட்கள் சென்றடைய , ஆறுமுகம் வழக்கம் போல் வீட்டிற்கு வந்துக் கொண்டிருந்தான். அங்கு வேலை செய்துக் கொண்டிருந்த வைதேகியை அழைத்து குடிபோதையில் தவறாக நடக்க முயற்சித்தான்.

அதனை தடுக்க வந்த முத்தரசனை அடித்தே கொன்றவன், போதையில் வடிவேலனை வேண்டுமென்றே தான் அடித்தான் என்று உளறி விட்டான்.

முத்தரசனின் அறிவு வடிவேலனுக்கு உண்டு. அவரை விட ஒரு படி மேலாக வடிவேலனுக்கு அடக்கம் உண்டு. அந்த அடக்கத்தினால் வந்த லாபத்திற்கு எல்லாம் வசுதேவர் சன்மானம் அதிகமாக வழங்குவார். இவ்வாறு செய்து வசுதேவருக்கு நம்பிக்கையின் பாத்திரமாக விளங்கினார்.

முத்தரசனை பற்றி கூறினால் கூட, வசுதேவர் சில இடங்களில் ஆம் என்று கூறுபவர், வடிவேலனை பற்றி கூறினால் இல்லை என்று அடித்து பேசுவார். அதனாலேயே நேரத்தை எதிர்ப்பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன், முத்தரசனிடம்  சண்டையிட்ட நேரம் வடிவேலன் தடுக்க வருவதை உணர்ந்து வேண்டுமென்றே வடிவேலனின் தலையைப் பார்த்து குறி வைத்தே அடித்து விட்டான்.

இறுதியில் தனக்கு ஆதரவாக இருந்த இரு ஜீவன்களையும் கொன்று விட்டான் என்ற ஆத்திரத்தில், போதையில் இருந்தவனை துடைப்பத்தால் வெளுத்து விட்டாள் அன்னம்.

காலையில் எழுந்த பொழுது ஆறுமுகத்திற்கு உடல் வலித்ததே தவிர என்ன நடந்தது என்று புலப்படவில்லை. அதுவும் வீட்டிற்கு செல்லாமல் வெளியில் படுத்திருப்பதும் ஒன்றும் புரியாமல் இருக்க, அவன் யோசனையுடன் வீட்டிற்கு சென்றுக் கொண்டிருந்தான்.

அப்பொழுது பக்கத்தில் இருப்பவன், “என்ன ஆறுமுகம், நீ அய்யாவோட மச்சினன். அந்த மட்டு மரியாதை இல்லாமல் நேத்து இந்த அன்னம் உன்னை வெளக்கமாத்தால வெளுத்திருச்சே பா! எவ்வளவு நெஞ்சழுத்தம் அந்த புள்ளைக்கு “என்று ஒன்றுக்கு பத்தாக கூறினான். இரவு தூரத்தில்  அதுவும் பாதியில் வந்து அன்னம் அடித்ததை மட்டும் கண்டு இவனிடம் கூறினான்.

கோபம் வந்து அவள் வீட்டிற்கு சென்று கதவை தட்டும் சமயம் அங்கு போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டான் ஆறுமுகம். ஆனால், காண வந்த லஷ்மியிடம் நயவஞ்சமாக பேசி , வசுதேவரின் உதவியில் வெளியில் வந்தான்.

ஆனால், யாரையும் எதுவும் கூறாது அமைதியாக அவனது இல்லத்திற்கு சென்று விட்டான். புலி பதுங்கி இருந்து பாய்வது போல் நேரத்திற்காக காத்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஆனால், காலம் தான் வரவில்லை. வருடங்கள் ஓடியது. கிட்டதட்ட எட்டு வருடங்கள் ஓடிவிட்டது. அனைவருக்கும் நரை எட்டிவிட்டது. பிள்ளைகள் பொறுப்பு எடுக்கும் வயதிற்கு வந்து விட்டனர். அன்னக் கொடியும் மற்ற நினைவுகளை மறந்து விட்டு வசுதேவரிடமே வேலை செய்து, தனது தவப்புதல்விக்கு தனது தராதரத்திற்கு கூடுதலாக உள்ள இடத்தில் நிச்சயம்  செய்ய ஏற்பாடு செய்து விட்டாள்.

அந்நேரம் ஆறுமுகம் எதுவும் செய்வானோ என்று நினைக்க, முன்பு போல் இல்லாமல் அமைதியாகவே  இருந்தான். அதனால் அன்னக்கொடியும் கண்டுகொள்ளாமல் தனது மகளின் வாழ்க்கை சிறக்க போகிறது என்று ஆர்வமாக அனைத்தையும் பார்த்து செய்தாள்.

நிச்சியத்தர்க்கு முதல் நாள் மாலையும் கழுத்தமாக அன்னக் கொடியின் முன்பு செல்லாமல், வசுதேவரின் முன்பு நின்றாள் வைதேகி. அவள்  விரும்பி மணந்தது  கூட யாருக்கும் வித்தியாசம் தெரியவில்லை. தனது தம்பிகளின் நண்பனை மணந்ததே அனைவருக்கும் அதிர்ச்சியாகி இருந்தது.

ஆறுமுகம் அப்பொழுதும் ஒன்றும் சொல்லாமல் அமைதியாகவே இருந்தார். அன்னக் கொடித் தான்  மகளின் செயலினாலும், ஊர்மக்களின் பேச்சாலும் வீட்டிலேயே ஒடுங்கி விட்டார்.  அதன் பின்பு, வசுதேவர் பேசித்தான் அவர்களை சேர்த்துக் கொண்டார்.

இருந்தும் அன்னக்கொடி மனதிற்கும் உடம்பிற்கும்  ஒப்பாததால் மூன்று வருடத்தில் தவறி விட்டார். அந்த மூன்று வருடமும் தனது தாய்க்கும், தம்பிகளுக்கும் தாயாக மாறி அனைத்தும் செய்தாள். அதன் பின்பே, லஷ்மியின் ஆலோசனைக்கு இணங்க தனது குடும்பம் விருத்தி அடைய நினைத்தாள். ஆனால், கடவுள் அதற்கு இடம் கொடுக்கவில்லை.

காலங்களும் ஓடியது வைதேகிக்கு இருப்பத்தி எட்டு வயது ஆனது. வெங்கடேஷன் இருவருக்கும் இருப்பத்தி ஐந்து வயது ஆனது. மீராவிற்கு பதினெட்டு வயது ஆனது. அதே போல் கேசவருக்கு இருப்பத்தி மூன்று வயதானது. கல்யாணம் செய்து வைக்கலாம் என்று நினைக்கையில், யாரும் அறியாமல் தனது பெற்றோரிடம் மட்டும் முத்தரசனை போல் இன்னொரு கணக்கரின் பெண்ணான பாமாவை பிடித்திருப்பதைக் கூற, அந்தஸ்து பார்க்காமல் கட்டி வைத்தனர்.

ஆனால், மகன் விரும்பித்தான் மணந்துக் கொண்டான் என்பதை இன்றளவும் யாருக்கும் தெரியாவண்ணம் பார்த்துக் கொண்டனர்.

அவன் திருமணம் முடிந்து நிமிரும் தருணம், மீரா குண வெங்கடேஷனை விரும்புவதாக கூறினாள். பிள்ளைகள் நல்ல பிள்ளைகள், பெற்றவர்களின் கோபத்திற்கு பிள்ளைகள் பலி ஆவதா என்று நினைத்து, மீராவிற்கு பச்சைக் கொடி காட்டினர் .

வைதேகியும், அவளது கணவனும் அவர்களின் தரத்திற்கேற்ப ஏற்பாடு செய்து கல்யாணத்தை முடித்தனர். மீரா , குணா, தீனா, வைதேகி மற்றும் அவளது கணவன் அனைவரும் அவ்வீட்டில் இருந்தனர்.

வைதேகி கருவுற்றாள். என்னதான் மீரா அந்நேரத்தில் பதின்பருவ ஆசையில் பிடித்தவரை கைப்பிடித்தாலும், போக போக நிதர்சனம் புரிய குண வெங்கடேஷன் மேல் வெறுப்பு வர ஆரம்பித்தது.

ஆனால், உண்மையில் மீரா குணாவை விரும்பவில்லை. வசுதேவர் தான் தனது மகளிடம் அவனின் நற்செயல்களை கூறி கூறி ஆசையை வளர்த்தார். இவ்விஷயம் எவர்க்கும் தெரியாது. அக்குடும்பத்தின் இத்தகைய நிலைக்கு தனது குடும்பம் தான் காரணம் என்று நினைத்து, எதுவும் இல்லாமல் உதவி செய்தால் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டார்கள் என்று மகளின் கணவன், மகளின் குடும்பம் என முன்னேற்றி விட நினைத்தார்.

ஆனால், அவர் எதிர்பாராத திருப்பம் மீராவின் மாற்றமே. தனது நாத்தனாருக்கு எவ்வுதவியும் செய்யவில்லை. வைதேகியே அனைத்தும் பார்த்துக் கொண்டாள். இது ஆண்கள்  மூவருக்கும் தெரியாவண்ணமும் பார்த்துக் கொண்டாள்.

நாட்கள் ஓடியது. வைதேகிக்கு நிவான் பிறந்தான். அவனை அழைத்துக் கொண்டு தனது அப்பனிடம் காண்பிக்க , கண்கள் நிரம்பி தனது பேரனை கண்டு விட்டு தனது இறுதி மூச்சை விட்டு விட்டார். அவருக்கு அனைத்து சடங்களும் முடிந்து, ஆறு மாத காலம் கடந்த நிலையில் மீரா கருவுற்றாள்.

இதையே சாக்காக வைத்து தனது இல்லத்திற்கு சென்றவள், தனது கணவரையும் அழைத்து சென்று விட்டாள். தீண வெங்கடேஷனுக்கு வைதேகியும் அவளது கணவனும் சேர்ந்து திருமணம் செய்து வைத்தனர். ஆருஷியும் பிறந்தாள். அடுத்த ஒன்பது மாதத்தில்  அபியும் பிறந்து விட்டான்.

ஆருஷி ஒருத்தவள் தான் பெண் பிள்ளை என்று  வைதேகிக்கு உயிர். அதனால் , அடிக்கடி அவளை அழைத்துக் கொள்வாள். அதனாலேயே மீரா அல்வீட்டிற்கு சென்று வருவது வழக்கம். மீராவிற்கு அவ்வீட்டின் வசதி தான் பிடிக்காது. மற்றபடி அவ்வீட்டு மக்களின் மேல் ஒரு நல்ல அப்பிராயம் இருந்தது.

அதே போல் ஒரு நாள் வீட்டிற்கு சென்ற பொழுது , நிவான், அபி மற்றும் ஆருஷி தோட்டத்திற்கு விளையாட சென்று விட்டனர். வைதேகி , அவளின் கணவன் மற்றும் மீரா மதிய உணவு உண்டு கொண்டிருந்தனர்.

வசுதேவர் மற்றும் கேசவர் வீட்டிற்குள் நுழைய, அர்ஜுன் ஓடி வந்து “தாத்தா…. அத்தை…. அத்தை …. தீ…………… தீ…. “

கீர்த்தி ☘️