முடிவில்லா காதல் நீயே! – இறுதி அத்தியாயம்

முடிவில்லா காதல் நீயே! – இறுதி அத்தியாயம்

ஆதியின் நிலைமையை பார்த்து சிரித்த வெண்பா… ஒருபக்கம் அவனை பார்க்க பாவமாக இருந்ததால்.. “அது வந்து டியர்… உங்க பெயர் என்ன… நீங்க என்ன படிக்குறீங்க… அப்படினு உங்கள பத்தி என்கிட்ட வந்து விசாரிச்சான்… வேற எதுவும் இல்லை…” என எப்படியோ சமாளித்து வைத்தாள். ஆதி அவளை நன்றி பார்வை பாத்துவைத்தான். ஆதிக்கு, “போன உசுரு திரும்பி வந்துடுச்சு… ” என்ற பாடல் தான் உள்ளுக்குள் ஓடியது. கயல் இன்னும் அவனை நம்பாத பார்வை பார்த்து வைக்க ஆதி, வராத போன்-ஐ தூக்கிக்கொண்டு வேலை இருக்கு என சொல்லிவிட்டு ஓடிவிட்டான். வெண்பா கல்லூரிக்கு கிளம்புறேன்… என பறந்துவிட இதுகளுக்கு எப்பவும் விளையாட்டு தான்… என சிரித்துக்கொண்டே சீதாவும் வெங்கட்டும் சென்றுவிட கயலுக்கு இன்னும் நம்பிக்கை இல்லை… ஏதோ இருக்கிறது என நினைத்துக்கொண்டு தந்தையை பார்க்க சென்றுவிட்டாள். அருண் எப்போதோ பள்ளிக்கு கிளம்பிவிட்டான். செல்வம் சீக்கிரமாக எழுந்தால் இவர்களுடன் உண்பார்… இல்லை என்றால் கயல் அவரின் அறைக்கே உணவை எடுத்து சென்றுவிடுவாள்.

பூவரசி எப்போதும் போலவே இருந்தாள். வெற்றிக்கு தான் மனம் நிலை இல்லாமல் தவித்து கொண்டு இருந்தது. அன்று பேசிய பிறகு அவள் அவனிடம் பேசுவதை அறவே குறைத்து கொண்டாள். தேவை என்றால் மட்டுமே அவனிடம் அதுவும் ஒருசில வார்த்தைகள் மட்டுமே. அவனின் தேவைகள் அனைத்தும் இவளே பார்த்துக்கொண்டாள். எல்லாமே ஒரு எல்லைக்கோட்டிற்குள் நின்றுவிடும்… அவளுக்கு அவனிடம் பேசி இன்னும் காயப்படுத்த விருப்பம் இல்லை. அவனை அவன் போக்கில் விட்டுவிடலாம் என நினைத்து ஒதுங்கிவிட்டாள். எப்போதும் மாமா மாமா என பின்னாடியே சுற்றி காதல் பார்வை வீசும் பெண்ணவள், இப்போது கண்டுகொள்ளாத போது எதையோ இழந்த உணர்வு… இது எந்த மாதிரியான உணர்வு என தெரியாமல் குழப்பத்துடன் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தான்.

கார்த்திக், ஆருவின் வீட்டிற்கு வந்த ஆதி, கயல் இருவரும் இரண்டு வாரத்திற்கான ஹனிமூன் பேக்கஜ் அடங்கிய கவரை இருவருக்கும் கொடுத்துவிட்டு, அத்துடன் இன்னொரு கவரையும் கொடுக்க அதை புரியாமல் வாங்கி பார்த்த கார்த்திக்கு கண்கள் கலங்கிவிட்டது. அது வேறு ஒரு கம்பெனியை அவனின் பெயருக்கு மாற்றி கொடுத்து இருந்தான். இனிமேல் அந்த கம்பெனி அவனுக்கு சொந்தம்… அதை திறம்பட நடத்தும் திறமை கார்த்திக்கு உள்ளது… அதனால் இதை திருமண பரிசாக கொடுக்க கார்த்திக் தாவி நண்பனை அணைத்துக்கொண்டான். வார்த்தைகள் வரவில்லை. ஆருவிற்கு இவர்களின் நட்பு வியப்பை தந்தது என்னவோ உண்மை. கயல் ஆருவை அணைத்து வாழ்த்தினாள். ஆதி ஒருவழியாக கார்த்திகை சமாதானம் செய்து அவர்களை வழியனுப்பி வைத்தான். புது வாழ்க்கையில் அடியெடுத்து வைக்க.

கார்த்திக், ஆரு இருவரும் திகட்ட திகட்ட காதலை பகிர்ந்துகொண்டு மறக்க முடியாத நினைவுகளுடன் திரும்பிவந்து கார்த்திக் கம்பெனியை பொறுப்பெடுத்து கொள்ள, ஆரு எப்போதும் போல அவளின் காக்கியை அணிந்துகொண்டு கம்பீரமாக அவளின் பணியை தொடர்ந்தாள். வாழ்க்கை அனைவர்க்கும் தெளிந்த நீரோடை போல சென்று கொண்டு இருந்தது.

ஒரு நாள் ஆதி அலுவலகத்தில் வேலை செய்துகொண்டு இருக்கும்போது கயலிடம் இருந்து போன் வர சிரிப்புடன் அதை எடுத்து பார்க்க அந்த பக்கம் கயல் பதட்டமாக… “மாமா… சீக்கிரமா வீட்டிற்கு வாங்க…” என கூறி வைத்துவிட்டாள். ஆதி என்னமோ ஏதோ என பரபப்புடன் வர வீட்டில் யாரும் இல்லை. ஆதி இன்னும் பதட்டமாக மேலே அறைக்கு செல்ல அங்கே கயல் வானத்தை வெறித்து கொண்டு இருந்தாள். அவளை பார்த்ததும் தான் ஆதிக்கு மூச்சே சீராக வர, மெல்ல அருகில் வந்து… கண்ணம்மா… என அழைக்க கயல் வேகமாக திரும்பி அவனை இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டு அழுக தொடங்க ஆதிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
பதட்டமாக, “என்னமா… என்னாச்சு… யாரவது எதாவது சொன்னாங்களா…” என பரிதவிப்புடன் கேட்க இல்லை என தலை ஆட்டிவிட்டு… ஒருவித நடுக்கத்துடன் அவனின் கையை எடுத்து அவளின் வயிற்றில் வைக்க முதலில் புரியாமல் இருந்தவனுக்கு இப்போது கண்கள் ஆனந்தத்தில் கலங்க தொடங்க தன் காதல் மனைவியை பார்த்து, நிஜமாகவா என கேட்க கண்ணீருடன் தலை ஆட்ட அவ்வளவுதான் இறுக்கி அணைத்து கொண்டான்.

கண்கள் முழுவதும் கண்ணீர்… தன் உதிரம்… தன்னவளிடம் என நினைக்க நினைக்க மகிழ்ச்சி தாளவில்லை. அவளின் வயிற்றில் முத்தமிட்டு இறுக்கி அணைத்து கொண்டவனின் மனநிலை கயலுக்கும் புரிய அவளும் ஆதராக அணைத்து கொண்டாள். இருவரும் பேச்சற்று நிற்க அவளின் இதழில் இதழ்தேனை பருகி முத்தங்களால் குளிப்பாட்டி கொண்டு இருந்தான். இதை அனைவரிடம் சொல்ல சீதாவிற்கு மட்டற்ற மகிழ்ச்சி… அனைவரும் அவளை கொண்டாட ஆதி அவளை கண்ணும் கருத்துமாய் பார்த்து கொண்டான். வீட்டில் இருந்தே வேலையை பார்த்துவிட்டு அதிக நேரம் அவளுடன் இருந்தான். சீதா மகளுக்கு வேண்டியது எல்லாம் செய்ய கயலுக்கு தன் அம்மாவே தன்னுடன் இருப்பது போல ஒரு உணர்வு.

கார்த்திக், ஆரு, சிவா, திவ்யா என அனைவரும் வந்து பார்த்துவிட்டு செல்ல கயல் வெட்கத்தில் சிவந்தே போனாள். சில மாதங்களுக்கு பிறகு… அதிகாலை நேரம் கயல் கண்ணாடி முன்பு நின்று புடவை கட்ட வராமல் புலம்பிக்கொண்டு இருந்தாள். மேலே வந்த ஆதி… தன்னவளின் கோலத்தை பார்த்து சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டான். பாப்பா என்ன பண்ணுது… என கேட்டுக்கொண்டே வர… தன் நிறைமாத வயிற்றை சுமந்துகொண்டு… மாமா… இந்த புடவை கட்டவே வரமாட்டேங்குது… எனக்கு இதுவேண்டாம் மாமா… என அழுக தொடங்க… ஆதிக்கு அவளை பார்த்து சிரிப்பு தான் வந்தது.

செல்லம்… மாமா எதுக்கு இருக்கேன்…. நான் கட்டிவிடுறேன்… என பொறுமையாக தன்னவளுக்கு தகுந்த மாதிரி புடவை கட்ட கயல் அவனை வாய்த்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டாள். புடவை கட்டி அவளை அமர வைத்து அலங்காரம் செய்ய அவனின் அக்கரையில் உருகி போனால் பாவை… அவளை தயார் செய்து பார்க்க தாய்மையின் பூரிப்பில் அழகாக இருந்தால் கயல். தன்னவனை அணைத்து முத்த மழை பொழிய அதில் திணறி போனவன் அவளின் இதழை மென்று தின்ன தொடங்க இருவரும் கரைந்து உருக… தன்னவளின் நிலையை மனதில் கொண்டு அவளுக்கு விடுதலை அளித்தவன் அவளை பின்னேருந்து அணைத்துக்கொள்ள பேதை அவள் மயங்கிப்போனாள்.

கதவு தட்டும் ஓசையில் இருவரும் சிரித்துக்கொண்டே தங்களை செரிசெய்துகொண்டு அவளை வெளியில் அழைத்து வர அனைவரும் அவர்களை பார்த்து சந்தோசம் அடைந்தனர். கயலை அமரவைத்து அவளுக்கு அனைத்து சடங்குகளும் செய்ய, இறுதியாக ஆதி வந்து தன்னவளுக்கு, மஞ்சள்… பூச பெண்ணவள் சிவந்தே போனாள். எல்லோரும் ஆதியை ஓட்ட வெட்கத்துடன் அவன் குனிந்துகொள்ள அங்கே சிரிப்பு அலை மட்டுமே.

சில வருடங்களுக்கு பிறகு…

ஆதி, முன்பை விட இன்னும் கம்பீரமாக அழகாக மாறி இருந்தான். அந்த கண்களில் உள்ள திமிரும் கோவமும் சற்றும் குறையாமல் போன்-இல் வீட்டின் வாயிலில் நின்று பேசி கொண்டு இருந்தான். “அப்பா…” என ஒட்டுமொத்த அன்பையும் வாரி இறைத்து கொண்டே ஓடிவந்தாள் ஒரு குட்டி தேவதை. ஆதி, கயலின் ஆருயிர் மகள்… தியா குட்டி… ஆதி, சந்தோசத்துடன் திரும்பி பார்க்க, அங்கே பாட்டுபாவாடை போட்டு தைய தக்க நடந்து வந்தது ஒரு குண்டு பால்கோவா. அவளின் உயரத்திற்கு அமர்ந்து அவளை வாரி அணைத்து கொண்டான் ஆதி… “பாப்பா… அழகா இருக்கீங்க… செல்லம்” என கொஞ்சி கன்னத்தில் முத்தமிட… அந்த பிஞ்சு மொட்டும் சிரித்து கொண்டே… பா… மா உங்கள்..ல குப்பித்தாங்க… என கொஞ்சும் தமிழ்ல் பேச அவளை தூக்கி கொஞ்சி கொண்டே சென்றான் ஆதி.

கயல் தன் 6 மாத வயிற்றை தடவிக்கொண்டே மெதுவாக தயாராக ஆதி, தியா குட்டியை அமரவைத்துவிட்டு அவளை தயார் செய்ய கயலுக்கு அவனை பார்த்ததும் கோவம் வேறு… “டேய் மாமா… உன் பொண்டாட்டி எவ்ளோ நேரம் கஷடப்படுவா… சீக்கிரமா வந்து அவளை ரெடி பண்ணாம அங்க என்னடா உனக்கு வேலை…” என மூக்கு விடைக்க பேச ஆதி உடனே சரணடைந்தான். “சாரி பொண்டாட்டி… அதுக்குள்ள ஒரு போன்… அதான்… ஈ…” என எப்படியோ சமாளிக்க தியா இருவரிடம் வந்து தகப்பனை தூக்க சொல்ல அவனும் தூக்கி கொண்டான். “பா…. தம்பி… எப்ப வடும்…” என கேட்டு வைக்க ஆதி, “செல்லம் சீக்கிரமா தம்பி வரும்… அப்புறம் பாப்பா அவன்கூட விளையாடலாம்… சரியா…” என கேட்டு வைக்க அந்த பால்கோவாவிற்கு ஒரே மகிழ்ச்சி… தகப்பனுக்கும் தாயிற்கு முத்தத்தை வாரி இறைக்க இருவரும் சிரித்து கொண்டே, அவளுக்கு திருப்பி கொடுக்க… அந்த குடும்பம் முழுமை அடைந்த உணர்வு.

தியாவை ஆதி தூக்கி கொள்ள ஒரு கையில் கயலை பிடித்து கொண்டு அந்த மணடபத்திற்கு வந்தனர். சிவா வெட்ஸ் திவ்யா என இருக்க அங்கே அவர்களை பார்த்ததும் தன் பையனை தூக்கி கொண்டு அங்கே வந்தனர் கார்த்திக், ஆரு தம்பதியினர். ஆரு தியாவை வாங்கிக்கொள்ள கயலை ஒரு ஓரமாக அமரவைத்து மாப்பிளையை சிறப்பாக கவனிக்க சென்றுவிட்டனர். எங்கே இருந்தாலும் ஆதியின் கண்கள் தன்னவளை ரசித்துக்கொண்டே கவனித்துக்கொண்டே இருந்தது.

சிவா எப்படியோ கஷ்ட்டப்பட்டு படித்து பலமுயற்சி செய்து இப்போது ஒரு புகழ்பெற்ற சிபிஐ அதிகாரி. இந்த இடைவேளை அவனின் காதலை உணர்த்த தன்னவளுக்காக முழுமுயற்சியும் செய்து அதில் வெற்றியும் கண்டவன் தன் குடும்பத்துடன் திவி வீட்டில் பேச அவர்களும் சந்தோசமாக ஒத்து கொள்ள இதோ திருமணம் வெகு விமர்சையாக நடந்தது. அனைவரும் ஒன்றாக நின்று அட்சதை தூவி ஆசிர்வாதம் செய்ய திருமணம் இனிதே நடந்து முடிந்தது.

பூவரசியும், வெற்றியும் தங்களின் 6 மாத குழந்தையுடனும் வந்து இருந்தனர். பூவின் காதல் அவனை கரைத்து அவளிடமே அவன் சரணடைய அந்த ஒப்பற்ற உன்னத காதலுக்கு பரிசாக இதோ இருவரும் 6 மாத குட்டி வெற்றியை தூக்கி கொண்டு வந்தனர். அந்த மண்டபம் முழுக்க ஒரே சந்தோசம் மட்டுமே. அங்கு அங்கே அமர்ந்து அனைவரும் பேசிக்கொண்டு இருக்க பெரியவர்கள் அனைவரும் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து இருந்தனர். வெண்பா நன்றாக மூக்கு விடைக்க சாப்பிட்டு விட்டு போய் கொண்டு இருக்க ஒரு கை திடீரென அவளை இழுக்க பதறி போய் பார்க்க ரோஹன் நின்று இருந்தான். பல நாட்கள் கழித்து பார்த்த சந்தோஷத்தில் அவளை மேல் இருந்து அளந்தவன்… அவளின் கழுத்து வளைவில் வாசம் பிடிக்க பெண்ணவள் அவனை தடுக்க முயன்றும் முடியாமல் போக அவனுடன் ஒன்றி போனாள். முகம் முழுவதும் முத்தமழை பொலிந்தவன் அவளின் இதழில் இளைப்பாற முடியாத தொடர்கதையாக தொடர்ந்தது. அவள் புடவை கட்டியதால் அவனுக்கு இன்னும் வசதியாக போக அவளின் இடையில் அவனின் விரல்கள் நர்த்தனம் ஆட தொடங்கியது.

சிறிது நாட்களுக்கு முன்பே இருவருக்கும் கல்யாணம் நடக்க… காதல் மனைவியின் பின்னால் சுற்றியவன் அதற்குள் வெளிநாட்டில் முக்கியமான வேலை இருக்க கல்யாணம் முடிந்த 10 நாட்களில் அவளை பிரிந்து சென்றவன் இப்போது தான் திரும்பி உள்ளான். அவளும் அவனை பிரிந்து ஏக்கத்தில் இருக்க அவனின் திடீர் வருகை அவளுக்கு அதிர்ச்சியாக இருக்க பிரிவின் வலி இருந்தாலும் அவனின் மேல் கோவம் இருக்க அவனை தவிர்க்க நினைத்தவளுக்கு முடியவில்லை. எவ்வளவு நேரம் இல்லாத கோவத்தை இழுத்து பிடித்து வைத்து இருக்க. பென்னவளும் அவனுடன் ஒன்றி போக அங்கே இதழ் போர் முடியாத தொடர்கதையாக தொடர்ந்தது.

அங்கே கதவின் அருகில் வந்து கயல்… அடியே வெண்பா போதும் வெளிய வாங்க… போட்டோ எடுக்கணுமா… யாரவது வந்தாரா போறாங்க… என சொல்ல இருவரும் அசடு வழிந்து கொண்டே வெளியில் வர கயல் கையை கட்டிக்கொண்டு பார்க்க வெண்பா ஓடிவிட்டாள். ரோஹன் திருதிருவென விழிக்க கயல் ஒரு நமட்டு சிரிப்புடன் நகர்ந்துவிட அங்கே வந்த ஆதி, கார்த்திக் அவனை ஒட்டி எடுத்துவிட்டனர். இந்த இடைப்பட்ட நாட்களில் அனைவரும் நண்பர்களாக மாறி இருந்தனர். ரோஹன் மனதார கார்த்தியிடம் மன்னிப்பு வேண்ட அவனும் ஏற்றுக்கொண்டனர்.

அனைவரும் மேடையில் இருக்க அவர் அவர் குடும்பம் குழந்தையுடன் சிரிக்க அந்த நிமிடம் புகைப்படங்களாக சேமிக்கபட்டது. இன்று போல அவர்கள் என்றும் இருக்க வாழ்த்தி விடைபெறுவோம்….

முற்றும்.
மீயாழ் நிலா
தங்களது கருத்துக்களும் விமர்சனங்களும் வரவேற்கபடுகிறது.