என்னை விட்டுப் பிரியாதே !! ❤️ 14

அத்தியாயம் பதினான்கு

கல்லூரி பூங்கா : 

   நொடிகள் நிமிடங்களாய் மாறி,  அந்த நிமிடங்களும் மணிநேரமாய் மாறியதே தவிற  மகியை காண அவளுடைய கண்ணா வரவில்லை . மணி ஐந்தும் ஆகி விட இன்னும் ஆர்வம் கூட காத்திருந்தாள் . இப்போது படபடப்பு வந்து ஒட்டிக் கொள்ள   ,  சிறிது நேரத்தில்  மெல்ல மெல்ல அந்த படபடப்பும் குறைந்து அழுகையாய் அவளது கயல்விழிகுள் இருந்தது.  கல்லூரி நேரம்  ஏற்கனவே முடிந்து இருந்தது,   மகிகாக காத்திருந்த அவளது  தோழிகள் அவள் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தனர் .  கொஞ்சம் முகம் சுருங்கி இருந்த தன் தோழியை பார்த்தும் புரிந்துக் கொண்டனர் சித்தார்த் வரவில்லை என்று . 

‘ நா நினைச்சது நடக்க கூடாது ‘ என்று மனதினுள் சந்தியா நினைத்துக் கொண்டு சந்தியா , மகியிடம் சகஜமாக பேச நினைத்தாள் 

” மகி வீட்டுக்கு கிளம்பலாம் வா ” என்று அழைக்கும் சத்தம் மகியின் செவிகளை எட்ட வில்லை . அவள் தோளை தொட்டதும் உணர்வு வந்தவளாய் தன் தோழிகளை பார்த்து சிரிப்பை முகத்தில் பூசிக் கொண்டாள் 

” மகி கிளம்பலாமா ” 

” கண்ணா இன்னும் வரல ” 

” சரி அதான் அவன் நம்பர் இருக்கே போன் பண்ணி கேலு ” 

” இல்லை  கண்டிப்பா வந்துறேனு சொன்னான் ” 

” டைம் பாறு  வா வீட்டுக்கு போவோம் ” 

” இல்லை சந்தியா  நீங்க போங்க இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் பாக்குறேன்  ” 

” அது …அது ..” சௌமியா கூறும் போது , மகியை நன்கு உணர்ந்தவளாய் சந்தியா அவளை தடுத்தாள் .

” லேட் பண்ணாம  வீட்டுக்கு போ ” என்று சந்தியா கூற , ஒரு போலி சிரிப்புடன் தலையை ஆட்டிகொண்டாள் . இருவரும் கிளம்பி  விட ,  நேரம் ஆக ஆக மகிக்கு ஒரு பயம் வந்தது தன் கண்ணா வருவான இல்லையா என்று அல்ல , ஒருவேலை தன் கண்ணாவிற்கு ஏதேனும் ஆகிவிட்டாதா  என்று மட்டுமே . அவள் மனம் தான் அடித்துக் கூறியதே தன் கண்ணா தன்னை காதலிக்குறான் என்று . தன் மனதை அமைதி படுத்தி விழிகளை சுழல விட்டாள் . மணி ஏழை தொட்டு இருக்க இப்போதும் நம்பிக்கை போக வில்லை மகிக்கு . 

___ 

  அங்கு அமிழை பின் தொடர்ந்த சித்தோ அவள் வீடு வரை சென்று வீட்டு முகவரியை தெரிந்துக் கொண்டான் 

‘ இவ்வளவு நாள் என்ன அழைய வச்சதானே  நாளைக்கு பாரு நா உனக்கு சர்பிரைஸ் தரேன் ‘ என்று தனக்கு தானே கூறி கொண்டவன் தன் வீட்டை அடைந்தான் . சிரிப்புடன் வரும் தன் மகனை பார்த்து வாசலிலே வழி மறைத்தார் ராதா

 “என்ன டா எல்லாம் ஓகே வா” 

அவனும் சிரிப்புடனே  ” அவள பார்த்திட்டேன் மா  நாளைக்கு பொண்ணு  கேட்க போவோம் அப்பா கிட்ட சொல்லிருங்க ” 

ராதா ” என்னது நாளைக்கா ?  அவளுக்கு தெரியுமா ” 

சித் ” ஆமா மா , அவளுக்கு தெரியாது  சர்பிரைஸ் கொடுக்க போறேன்  எவ்வளவு நாள் காக்க வச்சிட்டா ” என்று ஒரு பெரு மூச்சை விட்டவன் தன் அறைக்குச் சென்றான் . 

____

     தன் மகள் வரும் நேரம் கடந்து இருக்க செல்வியும் கதிரவனும் தான் சற்று பதற்றம் கொண்டனர் . அமிழுடனே மகியின் கைப்பையுடனே செல்பேசியும் வந்து விட  , செல்விக்கு  தான் பயமாக இருந்தது . கதிரவன் நிலைமையை உணர்ந்து செல்வியை அமைதி படுத்தி மகியின் தோழி சந்தியாவிற்கு அழைத்தார் . 

” சந்தியா மகி உங்க கூட இருக்காளா மா ” என்று எடுத்ததும் கேட்டதும் சந்தியாவிற்கு புரிந்துவிட்டது . மகி வீட்டிற்கு இன்னும் போக வில்லை என்று . அவரை வருத்த நினைக்காமல் 

” ஆமா அப்பா  கொஞ்சம் புராஜெக்ட் வர்க் அதான்  இன்னும் அரைமணி நேரத்தில வந்துருவோம் பா ” என்றதும் தான் கதிரவனுக்கு உயிரே வந்தது . அதை செல்வியிடமும் கூறி பதற்ற நிலையை தவிர்த்தார் . 

   இப்போது சந்தியாவிற்கு தான் நிலமையை எப்படி கையாள வேண்டும் என்று யோசனையாக இருக்க,  தன் வண்டியை உயிர்பித்து கல்லூரிக்கு தான் விட்டாள் . மகியின் நிலமை எவ்வாறு இருக்கும் என்று நினைக்கையிலே பயமாக இருந்தது . 

அளவுக்கு அதிகமாக நம்பிக்கையில் காதலித்து விட்டாள் , ஆனால் இப்போது அவள் மனது என்ன பாடு படும் என்று புரிந்தது சந்தியாவிற்கு . பக்குவமாக கூற வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டு அவள் இருக்கும் இடம் செல்ல , அவர்கள் போகும் போது எங்கே அமர்ந்தே இருந்தாலோ அங்கேயே தான்  முகம் அப்பட்டாமாக சோகத்தை வாங்கி கொள்ள அமர்ந்து இருந்தாள் . அவள் அருகில் சென்று நின்றதும் மகி நிமிர்ந்து பார்த்தாள் .

” இன்னும் வீட்டுக்கு போகாமா இங்க என்ன பண்ற , அப்பா பயந்து போய் எனக்கு போன் அடிச்சாறு ” என்று கடிந்துக் கொள்ள 

” கண்ணா  இன்னும் வரல ” என்று கூறும்போதே வார்த்தைகள் உடைந்து வெளியே வந்தது .

” கண்ணா… கண்ணா…  கண்ணா … இப்போ வாய மூடிட்டு நீ வீட்டுக்கு போகல அறைஞ்சிடுவேன் ” என்று சந்தியா கத்தி  விட்டாள்,   எத்தனை முறை கூறி இருப்பாள் இந்த வேதனை வரக்கூடாது என்று தானே காதலை கூறிவிட்டு காதலித்து தொலை என்று தலைபாடாய் அடித்துக் கொண்டாள் . ஆனால் , இன்று எது நடக்கக் கூடாது என்று நினைத்தாலோ அதுவே நடந்து விட்டது . 

மகி அமைதியாக இருக்க , சந்தியா சற்று பொறுமையாக

” மகி கிளம்பு டைம் ஆச்சு பாறு  வா போலாம்  அடம்பிடிக்காத ” 

” இல்லை சந்தியா  கண்ணா வருவான் ” என்றாள் தேய்ந்த குரலில்  , 

” மகி என்ன அடிக்க வச்சிறாத   ஒழுங்கா எந்திரி  ” என்று அவளை கூட்டிக்கொண்டு இல்லை இல்லை இழுத்துக் கொண்டு போனாள் . மகியின் முகமே துவண்டு கிடக்க,  வருகின்ற கண்ணீரை எல்லாம் தனக்கு தானே சமாதானம் செய்து  விழிகளுக்குள் அடக்கி வைத்து இருந்தாள் . சந்தியா இழுப்பிற்கு பொம்மை போல் நடந்தாள் . சந்தியா மகியின் வண்டி சாவி கைப்பையுடன்  சென்று விட்டதை உணர்ந்து  தன் வண்டியில் ஏறச் சொல்ல 

” சந்தியா ஒரு அரைமணி நேரம் மட்டும் இருப்போமா ? என்  கண்ணா வரேனு சொன்னான் கண்டிப்பா வந்திடுவான் . பிலிஸ் டி கெஞ்சிக் கேட்குறேன் ” என்றாள் கண்கள் கண்ணீர் நிறைந்து இருக்க , மகியை என்ன சொல்லி புரியவைப்பது என்றே சந்தியாவிற்கு புரியவில்லை. 

தன் தோழியின் கெஞ்சல்களை பார்த்து சற்று மனம் இறங்கியவளாய் 

” ம்ம்ம் சரி போய்ட்டு வா ” என்று சந்தியா கூறியதும் தான் தாமதம் , மகி  குழைந்தை போல ஓடிச் சென்று அந்த தோட்டம் அருகில் காத்திருந்தாள் . காதலை பசுமையான  அழகான  இடத்தில் கூற வேண்டும் என்று நினைத்து தான் அவர்கள் கல்லூரியில் இருக்கும் அந்த பல வண்ணப் பூக்கள் இருக்கும் தோட்டத்திற்கு வர கூறினாள் . பூக்கள் பூக்கும் நேரம் தன் காதலை வெளிப்படுத்த என்னினாள் ,  ஆனால் இன்று அவள் அந்த பூக்களை பார்க்கும் போது அவையெல்லாம் மகியை  போல வாடி வதங்கி சுருங்கி இருக்க, அதனை பார்த்து விரக்தியாக புன்னகைத்துக் கொண்டாள் . இன்னும் சித் வருவான் என்றே காத்திருக்கிறாள் மகி ,  அவள் கேட்ட அரைமணி நேரமும் தாண்டி இருக்க 

” மகி போதும் வா கிளம்பலாம் ” என்று இழுத்து அவளை அமர வைத்து கிளம்பினாள் சந்தியா . வண்டியில் செல்லும் போது அவள் விழிகளை  ஒரு ஏக்கத்துடன் சுழல  விட , அதை கண்ணாடி வழியாக பார்த்த சந்தியாவிற்கு தன் தோழியை பார்க்க கஷ்டமாக இருந்தது . 

மகியின் வீட்டை அடைந்து விட்டாள் ஆனால் மகி தான் ஏதோ யோசனையில் அப்படியே இறங்காமல் அமர்ந்து இருக்க 

” மகி … மகி  ” என்று உரைக்க கத்தியதும் தான் மகி தன்னை  மீட்டுக் கொண்டவள் இறங்கி போக பார்க்க, சந்தியா மகியின் கைகளை பிடித்து நிறுத்தினாள் 

” மகி அம்மா , அப்பா ஏற்கனவே டென்ஷன் ல இருப்பாங்க ,  கொஞ்சம் எப்பவும் போல முகத்தை வச்சுக்க  அப்பறம் எல்லாத்தையும் மறந்திடு ” என்று அந்த ‘ எல்லாத்தையும் ‘  அழுத்தி கூறி விட்டு சென்றாள் . சந்தியா கூறியது உணர்ந்து கொண்டாள்  மறக்க வேண்டும் என்று,  எல்லாத்தையும் மறப்பது பற்றி கண்டிப்பாக இல்லை , தன் தாய் தந்தையை பற்றி  மட்டுமே. கடினப்பட்டு  சிரிப்பை வரவழைத்துக் கொண்டு வீட்டின் உள்ளே சென்றாள் . 

” ஏன்டி நேரம் ஆகும்னா சொல்ல மாட்டியா  ” என்று பதற்றத்துடனும் கோபத்துடனும் கேட்க , 

” போன் இல்லை மா அமிழ் கொண்டு வந்துட்டா  இப்போ அவ கால் எப்படி இருக்கு ” 

” எல்லாம் உங்க அப்பா தர இடம் , அவ மாத்திரையை போட்டு தூங்கிறா வா சாப்பிட ” 

” இல்லை மா பசிக்கல ” 

” அது எப்படி‌ பசிக்காம இருக்கும்  ஒழுங்கா சாப்பிட வா ” என்று கத்த  , இது அனைத்தையும் கவனித்த கதிரவனோ 

” செல்வி விடு  மகி நீ போடா ” என்று கூறவும் , மகி அமைதியாக தன் அறைக்குச் சென்றாள் .

” என்னங்க எப்போ பாரு என்ன திட்டாமா … அவள கேளுங்க ” 

” கலச்சு போய் வந்துருப்பா  காலைல பேசிக்கலாம் ” என்று கூறி அவர்களும் தங்கள் வேலையை கவனிக்க ஆரம்பித்தனர் . கதிரவன் கவனித்து விட்டார் மகியின் முகத்தை பார்த்தே ஏதோ சரியில்லை என்று , அதனாலே அதிகம் துருவாமல் மகியை அனுப்பி வைத்தார் . 

அறையில் சென்ற மகிக்கு பல மணி நேரமாய் அடக்கி வைத்த கண்ணீர் அவளின் தாமரை கன்னத்தை நனைக்க,  அமைதியாக  கண்ணீர் வடித்தாள் . சிறிது நேரம் அமர்ந்தவள் கண்ணில் அவள் ஸ்டிக்கி நோட் கண்ணீல் பட மேலும் அழுகை பீரிட்டது . மொத்தக் காதலும் கண்ணீர் கரைய ஆரம்பிக்க , இன்னும் அவள் மனம் தன் கண்ணா தன்னை காதலிக்குறான் கண்டிப்பா தன்னிடம் வந்தே சேருவான் என்று நினைத்து தன் கண்ணை அழுந்த துடைத்துக் கொண்டாள் . துடைத்தும் கண்ணீர் வடிய தன் போனை பார்க்க,  அவனை அழைக்க இப்போது நேற்று இருந்த பதட்டம் போய் வேதனை வந்திருந்தது . நேற்று  மகி இருந்த மனநிலை என்ன?  இப்போது இருப்பது என்ன? . தன் காதல் தோற்று விட்டதோ!!  என்று ஒரு ஓரம் அவள் மனது சத்தமிட , அதை அடக்கி வைத்தாள் .

” இல்ல… இல்ல… என் கண்ணா என்ன ஏமாத்த மாட்டான் , என் கண்ணா எனக்கு துரோகம் செய்ய மாட்டான் , அவன் என்னை தான் காதலிக்குறான் , ஏதாவது வேலையா இருந்திருக்கும்  கண்டிப்பா எனக்கு அவனே போன் பண்ணுவான் என் கண்ணா ” என்று பிதற்றிக் கொண்டு கண்களை துடைத்துக்  அழுகையை கட்டுப்படுத்த முயல , அதுவோ மகி பேச்சை கேட்காது அவளை  மீறி வடிய  அழுது கரைந்தாள் . எவ்வளவு சமாதானம் செய்தும் அவள் பேச்சை கேட்காமல் கண்ணாவின் மீது காதலை கொண்ட மனமோ கண்ணீரை தாரை தாரையாக கொட்டியது , தன் காஃபி நிற விழிகளை துடைத்தும் பயன் இல்லாமல் வழிந்தது .

பிரியாமல் தொடரும் 😍💋….

உங்களின் புல்லட் வெடி 🎉