தனது பங்களாவில் நுழைந்த சத்ய யுகாத்ரனை அசட்டையாய் ஏறிட்ட இதயாம்ரிதா, “தட்ஸ் யுவர் ரூம்!” என்று கீழிருக்கும் அறையைக் காட்ட, “நைட்டு ஒன்பது மணிக்கு மேல தான் அது என் ரூம்” என்றான் ஒற்றைப்புருவம் உயர்த்தி.
அவனைத் திரும்பி காட்டத்துடன் ஏறிட்டவள், “இன்னைக்கு உங்களுக்கு டெஸ்ட் ஷூட் இருக்கு. அது ஓகே ஆகிட்டா, மேகசின்ஸ் ஷூட் இருக்கும்” என்றவளை இடைநிறுத்தியவன், “வீட்ல பிசினஸ் பத்தி பேசுறது எனக்கு செட் ஆகாது இதயா…” என்றவன் கண்களைச் சுழற்றி பங்களாவைப் பார்வையிட்டான்.
“வீட்ல வேற யாரும் இல்ல?”
“அம்மா அவங்க சொந்த ஊருக்குப் போயிருக்காங்க.”
“வேற யாரும்?” அவன் கேட்ட தோரணைப் பிடிக்காதது போல முறைத்தவள், “வேற யாரும்னா?” என்றாள் அழுத்தமாக.
“காலேஜ்ல உன் கூட ஒரு குட்டிப் பட்டாளமே இருக்குமே!”
“இருக்காங்க”
“மேரேஜ்க்கு வரலையே! ஏன் உன் எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட் ஃபீல் பண்ணுவானா? ம்ம்ம்ம்…” என யோசிப்பது போல பாவனை செய்தவன், “உன் எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட், உன் ஃப்ரெண்ட் தான?” எனத் தெரியாதது போல கேட்க,
“தட்ஸ் நன் ஆஃப் யுவர் பிசினஸ்” எனப் பல்லைக்கடித்து மொழிந்து விட்டு மாடி ஏற எத்தனித்தவளின் கரத்தைப் பிடித்துச் சுற்றியவன், அவளது முகுப்புறத்தை அவனது நெஞ்சோடு அழுத்திப் பிடித்து, அவளது கையைத் தன் கையோடு இணைத்து அவளது வயிற்றில் அழுத்தினான்.
அது சின்னதொரு வலியையும் கொடுத்திட, “விடுங்க சத்யா!” எனத் துள்ளினாள் இதயாம்ரிதா.
“எனக்கு ஒரு விஷயம் புரியல இதயா…” அவளின் காதோரம் ஆடவனின் வெப்ப மூச்சின் ரீங்காரம்.
பக்கவாட்டில் மெல்லத் திரும்பி அவள் என்னவெனப் பார்க்க, “இத்தனை வருஷமா என்னை மறந்துட்டு விஷாலை மேரேஜ் பண்ணிக்க ரீசன் என்ன?” எனக் கேட்டான் இடுங்கிய புருவத்துடன்.
இத்தனை மாதங்களாய் பழையவை பற்றி பேசாது, தன்னிடம் அளவாய் வைத்துக்கொண்டவன் திருமணமான நொடி முதல் பழைய விஷயங்களைக் கையில் எடுப்பதில் அவளுக்கு சிறிய அதிருப்தி எழுந்தது.
“அக்ரிமெண்ட்ல ஒரு விஷயத்தை ‘ஆட்’ பண்ண மறந்துட்டேன் சத்யா. தேவையில்லாத பழைய விஷயங்களையோ, என்னோட பர்சனல் பத்தியோ பேசக்கூடாது. நொவ் லீவ் மீ!” எனத் திமிறினாள்.
“நம்ம ரெகுலேஷன் படி, புது ரூல்ஸை எல்லாம் உடனே ஆக்டிவேட் பண்ண முடியாது இதயா. நாளைல இருந்து தான் நியூ ரூல்ஸ் அமலுக்கு வரும். சோ இன்னைக்கு பேசிக்கலாம். பதில் சொல்லு!” என்றவனின் கரங்கள் அவள் வயிற்றை இன்னுமாக அழுத்திட, லேசாய் மூச்சு முட்டியது அவளுக்கு.
“உங்களுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் எனக்கு இல்ல!”
“எனக்கு அவசியம் இருக்கே! ஐ நீட் டூ நோ மிஸஸ் பொண்டாட்டி…” என்றவனின் அழுத்தம் திருத்தமான வாசகம் அவளது இதயக்கூட்டினுள் பரவிச் சென்று சட்டென ஒரு உயிர்வதையை தந்து விட்டே மீண்டது.
“மீடியால வந்த விஷயம் உங்களுக்குத் தெரியாமலா இருக்கும்… முதல்ல என் ஆபிஸ்க்கு நீங்க வந்தது அன்எக்ஸ்பெக்டட்னு நினைச்சேன். ஆனா இப்போ எல்லாம் எதேச்சையா நடக்கலையோன்னு தோணுது!” சடுதியில் அவனது உள்ளெண்ணத்தை உணர்ந்து கொண்டவளை மெச்சுதலாய் ஏறிட்டவன், கழுத்தோரம் சுருண்டிருந்த பாவையின் கேசத்தில் தனது கூர் நாசியை நுழைத்து ஆழ்ந்து சுவாசித்தான்.
பற்களை நறநறவெனக் கடித்து, சூடாகிச் சிவந்த வதனத்தை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவளிடம், “மீடியால வந்துச்சா… யூ மீன், உன் எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட் இன்னொரு பொண்ணோட தொடர்புல இருந்ததா? இஸ் தட் ட்ரூ? ஓ! ரொம்பக் கஷ்டம்ல!” வார்த்தையில் இருந்த வருத்தம் துளியும் குரலில் இல்லை.
சந்தோஷ ஏளனம் அதில் நிறைந்திருந்தது.
“நீ தான் ஓவர்டோஸ்ல லவ் பண்ணுவியே மிஸஸ் பொண்டாட்டி. எதுல குறை வச்ச அவனுக்கு? எல்லாமே குறையா வச்சுட்டியோ… மொத்தமா இன்னொருத்தியை தேடி போற அளவுக்கு! லவ்வராவும் அரைகுறை. பொண்டாட்டியாவும் அரைகுறை தானோ! எதுக்கும் நான் செக் பண்ணிப் பார்த்துட்டு அட்லீஸ்ட், பொண்டாட்டியாவாவது பாஸ் ஆகுறியான்னு…!” என்றான் இதழ்களை இழிவாய் வளைத்து.
தன் மீது சேறை வாரி இறைப்பதை மீடியா பல முறை செய்து விட்டது. ‘கேரக்டர் அசாசினேஷன்’ என்பதை இரண்டாம் திருமணம் செய்த சில மணி நேரங்களில் மீடியா எப்படியெல்லாம் உபயோகப்படுத்தும் என்பதை அவள் ஏற்கனவே கணித்து விட்டாள்.
ஆனால் அதையே அவன் செய்யும் போது வலித்தது. முதன்முறை வார்த்தைகள் வலித்தது.
கீழுதட்டை அழுந்தக் கடித்தவள், “சத்யா பிஹேவ் யுவர்செல்ஃப்!” எனக் கடிந்தவள் இம்முறை பலமாய் அவனிடம் இருந்து மீள முற்பட, அவனது பிடி உடும்புப் பிடியாய் அவளை இன்னும் அழுத்தி வலி தந்தது.
“சத்யா… வாட் தி ஹெல் ஆர் யூ டூயிங். வலிக்குது!” எரிச்சலாய் மூச்சிரைத்து விடுபட முயன்று தோல்வி கண்டாள்.
“உனக்கு வலியெல்லாம் தெரியுமா… ப்ச் அச்சோ நான் கூட நீ ஜடம்னு தான நினைச்சேன். ஓகே நோட் பண்ணிக்கிறேன்…” என்றவனை சிவந்த விழிகளால் நிமிர்ந்து முறைக்க முயன்றிட, அவனோ அதற்கும் அனுமதி தரவில்லை.
“அரைகுறையைப் பத்தி நீங்க பேச வேணாம் சத்யா. அண்ட் ஆல்சோ, உங்க லட்சணம் என்னன்னு தான் ஊருக்கே தெரியுமே! ஏதோ குரு தட்சணையா போனா போகுதுனு வேலை போட்டுக் குடுத்தேன். யூ க்ராஸ்ட் யுவர் லிமிட்!” எனும்போதே அவனது கையழுத்தம் இன்னும் அதிகரித்து, அவளது வயிறை இன்னும் அழுத்தி ரணப்படுத்தியது.
சினம் மிகுந்ததின் அடையாளமாக, அவனது விழிகளிரண்டும் கோவைப்பழமாய் சிவந்து போக, மூச்சின் வேகம் அதிகரித்து அதன் சூடும் அவளைச் சுட்டெரித்தது.
“யூ டிசர்வ் இட் இதயா. எந்தக் காரணத்த என் மேல திணிச்சியோ, அதே காரணம் உன் பிசினஸை சூறையாடிடுச்சு பாத்தியா. பட், நீ அவன்கூடவே அட்ஜஸ்ட் பண்ணிருக்கலாம். உன் குடும்பத்துக்கும் இந்தத் தொழிலுக்கும் இதென்ன புது விஷயமா? ஏதோ நீ என்னோட ஓல்ட் ஸ்டூடண்ட்டா போய்ட்டதுனால என்னோட பீஸ் ஆஃப் சஜஷன்!” என மூக்கைச் சுருக்கிட, இம்முறை வேகமாய் அவனிடம் இருந்து தன்னை இழுத்துக் கொண்டவளை அவனும் விடுவித்திட, அந்த முயற்சியில் சற்றே தள்ளி விழப் போனவள் சுதாரித்து கப்போர்டின் நுனியை இறுக்கிப் பிடித்து விட்டாள்.
வேலையாள்களின் கவனமின்மையால் அது லேசாய் திறந்திருக்க, உள்ளே நீட்டிக்கொண்டிருந்த உடைந்த நுனி அவளது கையைப் பதம் பார்த்திருந்து.
இந்தக் கலவரத்தில் அவனது வாசகத்தை அவளும் சரிவர கவனிக்கவில்லை.
“அவுச்!” உள்ளங்கைக் கீறலில் துளி துளியாய் இரத்தம் சிதறிட, அதனை அசட்டையாய் ஏறிட்ட சத்ய யுகாத்ரன், “உன் ரூம் மாடிலயா இருக்கு?” எனக் கேட்டு விட்டு அவளை ஒரு பொருட்டாய் மதியாமல் அவளது அறையைத் தேடிச் சென்று விட்டான்.
தரையில் மடங்கி அமர்ந்த இதயாம்ரிதா, “யூ ப****ங் ***…” எனக் கெட்ட வார்த்தையில் அவனைத் திட்டிட, “எஸ் ஐ ஆம்!” எனச் சாவகாசமாய் பதில் வந்தது அவனிடம் இருந்து.
தானாய் முதலுதவிப் பெட்டியை எடுத்து மருந்திட்டுக் கொண்டவள் வலியில் கண்ணை இறுக்கி மூடிக்கொண்டாள்.
மூடிய கருவிழிகளுக்குள் மீண்டும் புன்னகைத்தான் அவளது ப்ரொஃபி. தனது காயத்தைக் கண்டு அதிர்ந்த சத்ய யுகாத்ரனின் முகமும், பதறிய கரங்களும் தானாய் நினைவடுக்குகளில் பிம்பமானது.
—–
இதயாம்ரிதாவின் கைகளைப் பார்த்த சத்ய யுகாத்ரன், “என்ன இப்படி அடிபட்டுருக்கு இதயா. இவ்ளோ நேரம் இதைக் கட்டி வச்சதே தப்பு” என பேராசிரியராய் அதட்டினான்.
அவளோ குறும்புதனைக் குத்தகைக்கு எடுத்தவள் போல, “கட்டி வைக்கணும்னு தான் நினைக்கிறேன். முடிய மாட்டேங்குதே” என நாக்கைத் துருக்கினாள்.
அவளை அழுத்தப்பார்வையால் முறைத்தவன், அமைதியாய் அவளுக்கு மருந்திட அவளோ பார்வையால் அவனைத் தழுவிக்கொண்டிருந்தாள்.
இதயாவை விசித்திரமாய் ஏறிட்ட சத்யா, “உனக்கு வலிக்கலையா?” எனக் கேட்க,
“மருந்து போடுறது நீங்களா இருந்தா கையைத் துண்டா நறுக்க கூட நான் ரெடி” என்று சிவாஜி தோரணையில் பாவனையுடன் பேசியவளை அவன் தலையைச் சாய்த்து காட்டத்துடன் ஏறிட்டான்.
அடுத்த நொடியே “அப்டி சொல்ல எனக்கும் ஆசை தான். ஆனா… ஐயோ வலிக்குது ப்ரொஃபி. எவ்ளோ நேரம் தான் வலிக்காத மாதிரியே நடிக்கிறது… ஊஃப் ஊஃப்” எனக் கையை ஊதிக்கொண்டாள்.
அதில் அத்தனை நேரமும் விறைப்பாய் இருந்தவனின் இதழ்கள் லேசாய் விரிந்தது.
அவளிடம் இளக விருப்பமின்றி, “நான் கூட நீ ஜடமோன்னு நினைச்சுட்டேன்” என்றான் கேலியாய்.
“ஜடத்துக்கு எப்படி லவ் வருமாம்…” உதட்டைச் சுளித்தவளின் தலையில் நறுக்கென கொட்டியவன், “நான் ப்ரொஃபஸர் நீ ஸ்டூடண்ட். இந்த மாதிரி பேச்சை எல்லாம் காலேஜ்ல பேசாத” என்றான் கண்டிப்பாக.
“அப்ப சரி வாங்க காஃபி ஷாப் போய் நிறுத்தி நிதானமா பேசலாம். எனக்கும் இங்க லவ் டாபிக் பேசுறது கம்ஃபர்ட்டா இல்ல. ரொம்ப டிஸ்டன்ஸ் மெய்ண்டெயின் பண்ண வேண்டியதா இருக்கு” என வெகுவாய் வருத்தம் தெரிவித்தாள்.
“இதயா!” அவன் பற்களைக் கடிக்க,
“இப்ப நீங்க ப்ரொஃபஸர் நான் ஸ்டூடண்ட் இதான் உங்க பிரச்சினையா?” எனக் கேட்டதில்,
“கட்டு போட்டு விட்ருக்கேன். ஹாஸ்பிடல் போய் காட்டிடு. நீ கிளம்பலாம்” என்று பேச்சுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து அவன் எழுந்திட, அடுத்து பேச முயலும்போது மற்றொரு பேராசிரியர் வந்து விட்டதில் தற்காலிகமாக உரையாடல்கள் தடைபட்டது.
அவனது நினைவுகளும் தான்!
—-
ஒளிரா நிறுவனம் பரபரப்பாய் இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. பத்மாவிற்கு நண்பர்களிடம் இருந்து அடுத்தடுத்து அலைபேசி அழைப்புகள் வந்த வண்ணம் இருக்க, தலையில் கை வைத்து அமர்ந்திருந்தாள்.
அவளுக்கே இதயா சத்யாவைத் திருமணம் செய்யப்போவது தெரியாது. தன்னிடம் சொல்லாமல் சென்றது அவளுக்கு வேதனை தந்தாலும், சொல்லாமல் இருந்ததும் நன்மைக்கே என்ற நிம்மதி பிறந்தது.
இல்லையென்றால், விஷால் தன்னைத் துருவி உயிரை எடுத்திருப்பான். இப்போதும் விஷயம் தெரிந்ததில் இருந்து தன்னை வறுத்து எடுத்து விட்டான்.
மறுபுறம் யாமினி, நிலோஃபர், ஷ்யாமின் நச்சரிப்புகள் வேறு!
“எனக்கு சத்தியமா எதுவுமே தெரியாது கைஸ்!” பத்மபிரியா சூடம் ஏற்றாத குறையாக கூறியும் அவர்கள் நம்பவில்லை.
“அதெப்படி உனக்கு தெரியாம இருக்கும்? நடிக்காத பத்மா…” விஷால் பொங்கினான்.
கான்ஃபரன்ஸ் காலில் அனைவரிடமும் வசமாகச் சிக்கிக் கொண்ட பத்மப்பிரியாவிற்கு செய்வதறியாத நிலை.
“அவள் என்ன பிளான்ல இருக்கான்னு எனக்கே தெரியலடா. நான் என்ன செய்வேன்?” பத்மா வாதம் செய்ய, “நீங்கள்லாம் என்ன செய்வீங்களோ தெரியாது. எனக்கு அவள் திரும்ப வேணும்!” எனப் பிடிவாதமாய் நின்றான் விஷால்.
“நீ பேசுறது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல விஷால். அவள் உன்னை நம்புனா. நீ அவளை ஏமாத்தி இருக்க…” என பத்மபிரியா அதட்டும்போதே விஷால் கொந்தளித்தான்.
“நீ வாயை மூடு பத்மா. திரும்பத் திரும்ப இதையே சொல்லிக்கிட்டு…” என எரிச்சலடைந்தவன், “சரி நான் செஞ்சது தப்பாவே இருக்கட்டும். இந்த சத்யா என்ன மகான் காந்தியா. அவனும் பொறுக்கி தான. அவனோட கேர்ள்ஸ் வீக்னஸ் தெரிஞ்சு தான காலேஜ விட்டே துரத்தி விட்டாங்க. நான் தப்பு பண்ணேன்னு என்னை அவாய்ட் பண்ணுனவ, அவன் பின்னாடி மட்டும் எதுக்கு போகணும்?
சோ, என்னைக் கல்யாணம் செஞ்சும் அவள் இன்னொருத்தனை மனசுல வச்சுட்டு அவன் கூட கற்பனைல தப்பு பண்றது தப்பில்ல. நான் அதை வெளிப்படையா செஞ்சது தான் இப்போ தப்புல? இதை சொன்னதுக்கு அவளுக்கு கோபம் வேற வருது” என வரம்பற்று பேச, பத்மபிரியாவிற்கு கோபம் சீறிட்டது.
“அவளா உன்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு அடம்பிடிச்சா?” அவள் வாழ்க்கைல விளையாடுனது எல்லாம் போதுமே விஷால். நம்ம அவளோட ப்ரெண்ட்ஸ்…” எனக் கூறும் முன்பே, யாமினி இடைபுகுந்தாள்.
“விஷால் கேக்குறதுல என்ன தப்பு இருக்கு பத்மா? அவன் செஞ்சது தப்புன்னா, அப்ப சத்யா மட்டும் என்ன செஞ்சாலும் ஓகேவா அவளுக்கு. அவளோட நல்லதுல பங்கெடுத்துக்குறது தான, நல்ல ப்ரெண்ட்ஸ்க்கு அழகு. அவள் எங்களை ஒதுக்கிட்டுப் போனது தப்புன்னு அவளுக்கா புரியிற வரைக்கும் நாங்க அவகிட்ட பேசப்போறது இல்ல” என்று முறுக்கிக் கொண்டாள்.
விஷாலோ “இந்தக் கதையெல்லாம் வேணாம். எனக்கு அவள் வேணும். ஹெல்ப் பண்ண முடியுமா முடியாதா?” என நண்பர்களிடம் காட்டத்துடன் எகிறினான்.
“சரிடா நாங்க பேசுறோம் அவகிட்ட… நீ ரிலாக்ஸா இரு. அந்த சத்யா எல்லாம் நமக்கு ஒரு ஆளே கிடையாது” என்று நிலோஃபர் அவனை சமன் செய்தாள்.
——-
மறுநாளில் இருந்து இதயாம்ரிதா விரைவாய் அலுவலகம் சென்று விட, தனது கடமையை ஆற்றுபவன் போல சரியாக மணி ஒன்பதை தொடும் போது அலுவலகம் வந்து விட்டான் சத்ய யுகாத்ரன்.
பணியாளர்கள் அவனைப் பார்த்து தங்களுக்குள் முணுமுணுத்துக் கொள்வது புரிந்தாலும் அதனைக் கண்டுகொள்ளாமல் இதயாம்ரிதாவின் அறைக்குச் சென்றான்.
டெஸ்ட் ஷூட்டிங் முடித்து, ப்ரொடக்ஷன் வேலைகள் துரிதமாக நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது.
“என்னோட சர்டிஃபிகேட்ஸ் எப்ப கிடைக்கும்?” அன்று மாலையே அவளிடம் வந்து நின்றான் சத்யா.
முந்தைய நாள் நிகழ்விற்கும் தற்போது இருக்கும் இறுக்கத்திற்கு சற்றும் சம்பந்தமில்லாதது போல அலுவலகத்தில் மட்டும் அவளிடம் பணிவாய் நடந்து கொண்டான்.
கையில் இருந்து பேனாவைச் சுழற்றியபடி அவனை ஏறிட்டவள், “நாளைக்கு நைட்டு 8.30 க்கு கிடைக்கும்” என்றாள்.
“கிரேட்! சோ, இன்னைக்கு ஷூட் ஓவரா?”
“ம்ம்…”
“சோ, நேத்துல இருந்து இன்னைக்கு வரைக்கும் உனக்குப் புருஷனா நடிச்சதுக்கு எனக்கு எதுவும் இல்லையா?” எனக் கேட்டான் விஷமமாக.
“எதுவும்னா?” ஒற்றைப்புருவம் நெறித்து அவள் கேட்க,
மந்தகாசப்புன்னகை வீசியவன், அவள் புறம் சென்று டேபிளின் மீது ஏறி அமர்ந்து கொண்டான்.
“சத்யா இது ஆபிஸ்!” இதயாம்ரிதா கண்டிக்க, “ஓஹோ… காலேஜ்ல என்கிட்ட ஃப்ளர்ட் பண்ணலாம். அதையே நான் பண்ணக்கூடாதா இதயா?” என தன் முன்னே நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தவளின் முன்னே குனிந்தவன்,
“ஆபிஸ்ல எல்லாரும் என்னைப் புது மாப்பிளை ரேஞ்சுக்குப் பாக்குறாங்க. அதை கொஞ்சமாவது ஃபுல்ஃபில் பண்ணனும்ல…” என்றபடி ஒற்றை விரலால் அவளது நாடியைத் தூக்கிப் பிடித்தான்.
ஓர் கணம் அவள் உறைநிலைக்குச் சென்றதில், “இந்த அட்ஜஸ்ட்மெண்ட் பத்தி நம்ம ஆல்ரெடி பேசிட்டதுனால மறுபடியும் டிஸ்கஸ் பண்ணி டைம் வேஸ்ட் பண்ண வேணாம்னு நினைக்கிறேன் மிஸஸ் பொண்டாட்டி!” என்றபடி இன்னுமாய் குனிந்திட, “ஆபிஸ்ல வேணாம்…” என்றவளின் வார்த்தைகள் அவன் இதழால் விழுங்கப்பட்டது.
புது காதல் மலரும்
மேகா
உங்கள் மேலான கருத்தை பதிவிட்டு எழுத்தாளரின் எழுத்துக்கு நாணயங்களையும் வழங்கி ஊக்குவியுங்கள்
You must be logged in to post a comment.
சத்யா ரிதா தான் காலேஜில் நிக்க வைக்க காரணமா?.
Irukum ka 🫣🫣