12 – 🦋💋 புதுக்காதல் புனைந்திடவா (9 to 9 husband)

இருவருக்குள்ளும் நேரும் முதல் இதழ் முத்தம். வன்முறை ஏந்திய யுத்தம் என்றும் கூறலாம்.

உயிரை உருக்கும் முத்தங்கள் உள்ளத்தை உடைத்திடாது. இதுவோ உள்ளத்தை நூறு துண்டாய் உடைத்து, பின் மீண்டும் அதுவே ஒட்ட வைக்கும் பணியைச் செய்தது தான் விந்தை.

நெருப்பும் பனியும் ஒரு சேர பொழிந்திட இயலுமா?

இதோ நனைகிறாளே அவள்! ஒரு பக்கம் சுட்டெரிக்கும் வலி. மறுபக்கம் சில்லென்ற குளிர். எதன்பின்னே செல்வது? எது கொடுக்கும் உணர்வுகளை உள்ளத்தில் ஏந்திக்கொள்வது… அவளுக்கே அது புரியாத புதிர்.

ஆடவனுக்கோ எவ்வித தயக்கமும், தடுமாற்றமும் இல்லை.

முழுக்க முழுக்க இச்சையைத் தீர்த்துக்கொள்ள எண்ணும் செயல் மட்டுமே! அந்த முத்தத்தில் அன்பும் இல்லை, அரவணைப்பும் இல்லை. சிறுதுளியும் நேசமும் இல்லை.

எத்தனை துரோகங்களை சந்தித்து இருக்கிறாள் இதயாம்ரிதா. அவளுக்குத் தெரியாதா, தன்னெதிரில் இருப்பவன் எந்த நோக்கத்தில் முத்தமிடுகிறான் என்று!

அந்த நோக்கம் தான் அவளுக்கு கசப்பையும் இணைந்தே கொடுத்தது. கூடவே சிறு ஆச்சர்யத்தையும்.

இன்னும் கூடவா இவன் மீது உனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது? அவளது மனசாட்சியே கேலி செய்தது.

இவனைப் பற்றித் தெரிந்தும் வேலை கொடுத்தது, அவனுக்கு வாழ்க்கைப் பிச்சை போடுவதற்கா? அல்லது அவனை மீண்டும் அருகில் இருந்து பார்த்திடவா?

கண்ணை இறுக்கி மூடிக்கொண்டாள் அவள். தன்நெஞ்சே தன்னைச் சுடும் வேதனை.

கூடவே விஷாலின் வார்த்தைகளும் காதோரம் எரிமலையாய் வெடித்தது.

“என் இடத்துல சத்யா இருந்திருந்தா அவனை இப்படி தான் ஒதுக்கி இருப்பியா அம்ரி? அவன்கூட மனசுக்குள்ள நீ வாழ்றது தப்பில்ல. நான் செஞ்சது தப்புன்னு சட்டத்தை கைல தூக்கிட்டு வர்றது எந்த விதத்துல நியாயம்!?”

வார்த்தைகளின் வீரியம் இன்றளவும் அவளை உடைத்திட, சுழல் நாற்காலியை விருட்டென பின்னால் நகர்த்தி சத்யாவிடம் இருந்து பிரிந்தாள்.

சத்யாவோ கீழுதட்டை லேசாய் மடித்து, “லேட் ரியாக்ஷன்! நான் தொட்டதும் துடிச்சு விலகி, முகத்தை சுளிப்பன்னு நினைச்சேன்…” மனதின் எண்ணத்தை நக்கலாய் வெளிப்படுத்தினான்.

அவளோ நொடியில் தன்னை மீட்டு அசட்டையாய், “ஓ நோ சத்யா… நான் ஏன் விலகணும்? இந்த மாதிரி பிஸிக்கல் ப்ளஷர போற போக்குல அனுபவிச்சுடனும்… உங்களை மாதிரி…” என்றதில் இறுகியவன்,

“ஹோ… அப்போ எந்த ப்ளஷரா இருந்தாலும் ஓகே தான்ல?” அவனும் ஆத்திரத்தை அடக்கிக் கொண்டு வினவினான்.

“அது நீங்க குடுக்குற கோ – ஆபரேஷனை பொறுத்து. என் வேலைல நான் நினைச்சது நடந்தா, நானும் கோ – ஆபரேட் பண்றதுல எனக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்ல. இதெல்லாம் இந்த ஃபீல்டுக்கும், என் ஃபேமிலிக்கும்… அட, நம்மளை மாதிரி யங்ஸ்டர்க்கு புதுசா என்ன?” எனக் கொட்டு வைத்திட, அவளை அர்த்தமாய் பார்த்து வைத்தான் சத்ய யுகாத்ரன்.

இருவரின் சினப் பரிமாற்றமும் பத்மப்பிரியாவின் வரவால் தடைபெற்றது.

கதவைத் தட்டி விட்டு உள்ளே வந்தவள், சத்யாவைத் தயக்கத்துடன் ஏறிட்டு விட்டு, “அப்பறம் வரவா மேம்?” எனக் கேட்டதில், “சொல்லு” என்றாள் இதயா.

“ஒரு குட் நியூஸ். சத்யா சாரோட பிக்சர், ஆஸ்திரேலியன் நியூ ஃபேஸ் மாடல்ல, ஃபர்ஸ்ட் ரவுண்ட்ல செலக்ட் ஆகியிருக்கு. அடுத்த லெவல்க்கு ஓகே பண்ணிட்டா, நம்ம ஆட்க்கு ஸ்பான்சர்ஸ்ஸும் கிடைப்பாங்க. மார்க்கெட்டிங் பண்ணவும் ஈஸி. நம்ம பிராண்டை ப்ராப்பரா பெரிய லெவல்ல டிஸ்ட்ரிபியூட் பண்ணலாம்…” என்றவள் அதனை அதிக மகிழ்வுடன் தான் சொல்ல நினைத்தாள்.

ஆனால் முடியவில்லை. நெஞ்சு குறுகுறுத்தது.

“ஓ! குட்… அதை ஏன்டி இவ்ளோ சோகமா சொல்ற. என் பாஸ் பேபி உலக ஃபேமஸ் ஆகுறதுல உனக்கு ஏன் அவ்ளோ பொறாமை…” எனக் கிண்டல் செய்து சிரித்தாள் இதயாம்ரிதா.

வலுக்கட்டாயமாக சிரித்து வைத்த பத்மபிரியாவிற்கு, நண்பர்கள் என்ன செய்வார்களோ என்ற பயம் தான் அதிகம் இருந்தது.

——–

ஃபோட்டோஷூட் என்ற பெயரில் அனைத்தும் முகப்பூச்சுகளையும் அள்ளி அப்பினர் பூமிகாவும் மிதுனாவும்.

“இவ்ளோ மேக்கப் தேவையா?” சத்யா மெலிதாய் எழுந்த எரிச்சலுடன் வினவ, மிதுனா பொங்கினாள்.

“என்ன தேவையான்னு கேட்டுட்டீங்க? ஃபர்ஸ்ட் நம்ம பண்ணது டெஸ்ட் ஷுட். இப்ப பிக்சர் பக்காவா வரணும்னா, இவ்ளோ மேக்கப்ஸ் கண்டிப்பா தேவை.”

அந்த முகப்பூச்சின் வாசமே சத்யாவிற்கு தலைவலியைக் கொடுத்தது. இதே மாய்ச்சுரைசர் ப்ளஸ் லோஷனின் மணத்தை இதயாம்ரிதாவிடம் சற்று நேரம் முன்பு பெற்றுக்கொண்டானே! நாசியின் வழியே நுழைந்த அந்த மணம் அவனது உள்ளுணர்வுகளைக் கிளறியது.

முதன்முறை அவளைப் பார்த்த கணத்திற்கு பயணம் செய்ய முற்பட்ட எண்ணத்திற்கு கடிவாளமிட்டான். அவளது நினைவுகள் அவனை இளக்கிடுமே!

அத்தனை ஆத்திரத்தையும் தவிடுபொடியாக்கிவிடும் என்று தானே, முன்னேற்பாடுகளை செய்து வைக்காமல் அவளைப் பார்த்து விடக்கூடாது என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டிருந்தான்.

—-

மணி எட்டரையை நெருங்கும் வேளையில், அடுத்த புகைப்பட வேலைகளுக்கு இடையில் இதயாம்ரிதாவின் அறைக்கு வந்தான்.

“இதயா… மணி எட்டரை” கைக்கடிகாரத்தைக் காட்டி சத்ய யுகாத்ரன் கடுகடுத்தான்.

“ஓ… நோ! இட்ஸ் எய்ட் டுவென்டி எயிட்” என அமர்த்தலாக உரைத்து விட்டு, காலாட்டியபடி கையில் இருந்த கோப்பில் புதைந்தாள்.

பொங்கி வந்த சினத்தை அடக்கியவன் “ரெண்டு நிமிஷத்துல என்ன வித்தியாசம் இருக்கு” என்றான் எரிச்சலாக.

“பிசினஸ பொறுத்த வரைக்கும் ரெண்டு நிமிஷத்துக்கு எவ்வளவு வால்யூ தெரியுமா? டைம் மேனேஜ்மெண்ட் பத்தி என் காலேஜ்ல ஒரு ப்ரொபஸர் கூட பக்க பக்கமா பேசி இருக்காரு… எனக்கு ஒரு நிமிஷம் கூட ரொம்ப பிரீசியஸ்” என வெகு பயபக்தியாகக் கூறி அவனை வாரினாள். அந்த ப்ரொபஸர் அவன் தானே!

“ப்ச், இன்னைக்குள்ள என்னோட சர்டிபிகேட்ஸ் எல்லாம் புதுசா வாங்கித் தரேன்னு சொல்லி இருந்த நீ. நம்ம ரூல்ஸ் மறந்துட்டியா?” எனக் கேட்டான் கூர்விழிகளுடன்.

“ஆமா நான் தான் தரேன்னு சொன்னேன். உங்களோட பிஹேவியர் எல்லாம் பாத்துட்டு நான் கொடுத்த வாக்கு எல்லாம் ஒன்னொன்னா காப்பாத்துவேன். ஆனா நீன்ன என்கிட்ட திமிரா பிஹேவ் பண்றதைப் பார்த்தா நான் சொன்ன டீலிங்கை எல்லாம் காப்பாத்தணுமா வேணாமான்னு ஒரே குழப்பமா இருக்கே சத்யா. இன்னும் ரெண்டு நாள் கழிச்சு வாங்கித் தரேன். ஓகேவா மிஸ்டர் ஹஸ்பண்ட்!” என வெகு நக்கலாய் புன்னகைத்தாள்.

“இதயா!” பற்களை கடித்து அவன் கோபத்தை வெளிப்படுத்த, அதனைக் கண்டுகொள்ளாதவளாய்,

“இன்னும் ஹாஃப் அன் ஹவர்ல இன்னைக்கான உங்க ஹஸ்பண்ட் ஜாப் முடியப் போது மிஸ்டர் ஹஸ்பண்ட். நாளைக்கு நடக்கப்போற ஒரு ஆட் ஷூட்க்கு ட்ரையல் முடிச்சுடுங்க…” என்றாள் உத்தரவாக.

‘உன்ன பாத்துக்குறேன் இரு’ எனக் கறுவிவிட்டே அங்கிருந்து சத்யா நகர, விளக்குகள் நிறைந்த ஓர் அறையில் ‘சன்ஸ்க்ரீன்’கான டெஸ்ட் ஷூட் நடத்தப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது.

அதனை சரிபார்க்க அங்கு வந்த இதயாம்ரிதா, கேமரா முன் நின்று வேண்டா வெறுப்பாக போஸ் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த சத்ய யுகாத்ரனின் அருகில் சென்று, “ஹே… பாஸ் பேபி. சன்ஸ்க்ரீன் யூஸ் பண்றதுக்கு முன்னாடி தான் முகம் கடுகடுன்னு இருக்கணும். யூஸ் பண்ணதுக்கு அப்பறம், அந்த முகத்துல ஒரு ரிலீஃப் ஃபீல் வரணும்” என மற்றவர்கள் முன்னே கொஞ்சியபடி திருத்தியவள், சொடுக்கிட்டாள்.

அடுத்த நொடி மிதுனா அவளருகில் வர, அவர் வைத்திருந்த சன்ஸ்க்ரீனை இன்னும் அதிகமாக அவன் முகத்தில் பூசி விட்டவள், “வைட் ஷர்ட் ரிமூவ் பண்ணிட்டு, பிளாக் ஷர்ட் குடு அகில். இன்னும் பளிச்சுன்னு இருக்கும்… நாளைக்கு ட்ரிம்மிங் எதுவும் பண்ணிடாத சத்யா. இதே லுக் வேணும்” எனப் பணிக்க, தாடை இறுக ஆமோதித்து நகர்ந்தான்.

“இந்த மேடம்க்கு நான் குடுக்குற காஸ்டியூமை மாத்துறதே வேலையா போச்சு…” என அகில் முணுமுணுத்துக் கொள்ள, விதுரனோ கடுப்பாய் நின்றான்.

“டேய் இங்க நம்ம என்ன வேலைக்குடா சேர்ந்தோம். இப்ப முழு நேரமா ஆட்ஷூட் பண்ணிட்டு இருக்கோம்” அகிலிடம் கடிந்த விதுரனின் குரல் கேட்டதோ என்னவோ, இதயாம்ரிதாவே பதில் அளித்தாள்.

“இந்த ஷுட் உங்களுக்கு பார்ட்டைம் தான் விதுரன். இதுக்கு தனி பேமெண்ட் பண்ணிடுவேன். ரெண்டு ஒர்க்கையும் கரெக்ட்டா ஹேண்டில் பண்ணுங்க. ப்ரொடக்ஷன் எந்த அளவுல இருக்கு பூமிகா…” என பூமிகா மிதுனாவிடம் அளவளாவினாள்.

விதுரனும் அகிலும் தான் விழித்தனர். ‘நம்ம அவ்ளோ சத்தமாவே பேசுனோம்’ என்ற வியப்பு அவர்களுக்கு. மீண்டும் விதுரன் அவனிடம் ஏதோ பேச வர, “டேய் செத்த சும்மா இருடா. நம்ம வாயைத் திறந்தாவே அந்தம்மா டீ கோட் பண்ணிடுது…” என்று அடக்கினான்.

அந்நேரம் சத்யா கருப்பு நிற சட்டையை அணிந்து வரவும், “கழுத்து வரை ஷர்ட் பட்டன் போட்டு, பாஸ்போர்ட் சைஸ் போட்டோவா எடுக்கப் போற… ரெண்டு பட்டனை ரிமூவ் பண்ணுங்க பாஸ் பேபி” என அவனை நெருங்கி அவளே முதல் இரண்டு பட்டன்களை கழற்றி விட, “இதையே கேர்ள்ஸ் மாடல்ட்ட பண்ணிருந்தா…” என்றான் அர்த்தப்பார்வையுடன்.

“நான் பண்ணுனா ப்ராபளம் இல்ல. நீயும் உன் ஹஸ்பண்ட் டியூட்டி முடிஞ்சதும் மாடல் கூட ரிகர்சல் பண்ணிக்கலாம்… தட் இஸ் ஆல்சோ நோ ப்ராப்ளம்!”

“பட் என் ரிகர்சல்க்கு மாடல் தேவை இல்ல… நீ மட்டும் போதும்! என்றவனின் இதழ்கள் ஏளனமாய் வளைய, அவளிடம் மெல்லிய கோப மூச்சு எழுந்தது.

சத்யாவோ, “என் ஷர்ட் பட்டன் மேல கையை வச்சதுக்கு உன் மேல கேஸ் குடுக்கலாம்ல?” மூக்கை சுருக்கி அவன் விஷமமாக வினவ,

ஓர் நொடி வேலை நிறுத்தம் செய்த கரம் மறுநொடியே இலாவகமாக அவன் கையைப் பிடித்து அவனது இடுப்பில் வைத்து அழுத்தியது.

“நான் இங்க பாஸ். நீ மாடல்! சோ, உன்னை க்ரியேட்டிவா காட்டுறது என் ஜாப்!” என அவன் தனது வயிற்றை அழுத்தி வலி கொடுத்தது போல, அவனது கையாலேயே அவனது இடையைப் பிடித்து அழுத்தம் கொடுத்து வலியும் கொடுத்தாள், வலியெல்லாம் அவனுக்கு மரத்து விட்டதென்று அறியாதவளாய்.

அவனை சில புகைப்படங்கள் எடுக்க வைத்தவள், “அண்ட் ஒன் மோர் திங்க், நான் நினைச்சதை விட உங்களுக்கு டிமாண்ட் ஜாஸ்தி ஆகிடுச்சு சத்யா. கூடிய சீக்கிரம் இன்டர்நேஷனல் மேகசின்ல இடம் பிடிச்சுடுவீங்க…” என்றாள் மெச்சி விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.

அதற்கு பதில் கூறாதவனாக வைப்ஸ் கொண்டு முகத்தில் பூசிய விரும்பாத மேக்கப்பை கலைத்தபடி உடையை மாற்றிக்கொண்டு அவளது அறைக்குச் சென்றான்.

அங்கு ஏற்கனவே யாரிடமோ அலைபேசியில் உரையாடிக்கொண்டிருந்த இதயாம்ரிதா, கிளம்ப முயன்றவனைப் பார்வையால் தடுத்து நிறுத்தினாள்.

அழைப்பு முடிவுற்றதும், “சத்யா… இமீடியட்டா உங்களோட ஸ்டைலிஷ் இமேஜஸ் எடுத்து பிரான்ஸ் மகஸின்க்கு செண்ட் பண்ணனும். மேக் இட் ஃபாஸ்ட். நைட்டுக்குள்ள கேட்டுருக்காங்க” எனப் பரபரத்தாள்.

சத்ய யுகாத்ரனோ மேஜை மீது கையை ஊன்றி அவளை ஏளனப்புன்னகையுடன் ஏறிட்டான்.

“ஓ… நோ! இட்ஸ் நைன் ஃபைவ் மேம். என்னோட டியூட்டி ஓவர்” எனத் திட்டவட்டமாக உரைக்க,

“ஓவர் டைம் பே தரேன்” என்றாள் அமைதியாக.

“அச்சோ இது நம்ம ரூல் புக்ல இல்லையே மிஸஸ் பொண்டாட்டி. திடீர்னு ஆட் பண்ணனும்னா என்கிட்ட ப்ராப்பரா பெர்மிஷன் வாங்கணும். நீ பிஹேவ் பண்றதை பொறுத்து தான், ரூல்ஸ் ஃபாலோ பண்ணலாமா வேணாமான்னு நான் டிசைட் பண்ண முடியும். சோ ரெண்டு நாள் போகட்டும். அப்பறம் அனுப்பிக்கலாம். எனக்கு மூட் இல்ல!” என அவளைப் போலவே மனையாளை வாரியவன், “குட் நைட் பாஸ்!” என வெகுவாய் கேலி கலந்து வஞ்சத்தைக் கக்கி விட்டே அங்கிருந்து நகன்றான் சத்ய யுகாத்ரன்.

—-

“சத்யா…” அவள் அழைத்தும் கூட அவன் நிற்கவே இல்லை.

‘இடியட்!’ அவனை வாய்க்குள் திட்டிக்கொண்டவள், நேராய் வீட்டிற்குச் செல்ல, அங்கோ சத்யா டைனிங் டேபிளில் சட்டமாய் அமர்ந்து உண்டு கொண்டிருந்தான்.

“மார்னிங் சீக்கிரம் ரெடியாகிடுங்க. பிக்சர் எடுக்கணும்!” இதயாம்ரிதா உத்தரவிட, “ஒன்பது மணிக்கு ஒரு செகண்ட் கூட முன்னாடி வர முடியாது மிஸஸ் பொண்டாட்டி… நூடில்ஸ் சாப்புடுறீயா. நானே செஞ்சது” என்று கேலிக்குரலில் கேட்க அவள் பல்லைக்கடித்தாள்.

“திஸ் இஸ் வெரி இம்பார்ட்டண்ட் சத்யா. ஃபிரான்ஸ்ல இருந்து அப்ரோச் பண்றது ரொம்ப ரேர்” இதயா எத்தனை சொல்லியும் அவன் காதில் வாங்கவில்லை.

“பே வேணாம்னா வேற என்ன தான் வேணும் உங்களுக்கு?” எரிச்சல் மிகுந்த குரலில் கேட்டவளை விழுங்கும் பார்வை பார்த்தான்.

“எனக்கு என்ன வேணும்னு உனக்கு தெரியாதா… பட், நான் டைமிங்ல கரெக்ட்டா இருப்பேன். உன் டைம்க்குள்ள நான் வர மாட்டேன். என் டைம்க்குள்ள நீ வராத. குட் நைட் மிஸஸ் எக்ஸ் பொண்டாட்டி” என்று விட்டு எழுந்தவன் சோம்பல் முறித்தான்.

“ஹான் எக்ஸா?” இதயா விழிக்க,

“ஆமா, இப்ப தான் ஒன்பது மணிக்கு மேல ஆகிடுச்சே. இப்ப கரண்ட்டா நீ எனக்கு பொண்டாட்டி இல்லை தான? நாளைக்கு ஒன்பது மணிக்கு என்னோட சர்டிஃபிகேட்ஸ குடுத்துட்டு எத்தனை போட்டோ வேணாலும் எடுத்துக்கோ. ஐ ஆம் ஆல் யுவர்ஸ்… அப்படி சர்டிபிகேட் குடுக்க முடியலைன்னா, என்கூட ஒன் அவர் ஸ்பெண்ட் பண்ணு. நானும் உனக்காக அப்போ அப்போ என் ரூல்ஸை தளர்த்திக்கிறேன்…” என்றவனை உறுத்து விழித்தாள்.

“ஒன் அவர் ஸ்பெண்ட் பண்றது எல்லாம் உங்களுக்கு புதுசா என்ன!” அதே ஏளனம் தெறித்த குரலில் அவனது ஈகோவை சீண்டி விட்டு தனதறைக்குச் சென்றாள் இதயாம்ரிதா.

சீறிப்பாய்ந்த ஆத்திரம் அவனுள் பிரவாகமெடுக்க, தன்னறைக்குச் சென்று கதவைப் பூட்டியவன் அலைபேசியை எடுத்தான்.

“எல்லாம் செட் பண்ணிட்டீங்க தானப்பா? கூடிய சீக்கிரம் வந்த வேலையை முடிச்சுடுறேன்… அப்பறம், நான் சொன்ன விஷயம் என்ன ஆச்சுப்பா…” என்ற சத்யாவின் கேள்வியில் எதிர்முனையில் ஒரு அழுத்தக்குரல் எதிரொலித்தது. 55 வயது நிரம்பியவர். ரவிச்சந்திரன்.

“நீ சொன்னதெல்லாம் நான் ஏற்பாடு பண்ணிட்டேன் சத்யா. டோன்ட் வொரி” என்றதும் சற்றே இறுகிய மார்பை தளர்த்தியவன், “மாத்திரை போட்டீங்களாப்பா… பிபி நார்மலா தான இருக்கு?” என அக்கறையாய் கேட்டான்.

“நீ இருக்கும்போது எனக்கு ஏன்பா பிபி ரைஸ் ஆக போகுது. ஆனா, உன் ப்ரெண்ட தான் தனியா சமாளிக்க முடியல…” எனக் கேலி செய்ததில், சத்யாவின் முகத்தில் அரும்பாய் ஒரு புன்னகை பூத்தது.

அதற்குள் ரவிச்சந்திரனின் தவப்புதல்வன் ஸ்ரீராம் அலைபேசியைப் பிடுங்கினான்.

“டேய், எனக்கு போன் பண்ணாம இவருக்கு அப்டேட் குடுத்துட்டு இருக்கியா?” சின்னதாய் கோபம் கொண்டான்.

“எப்பவும் உனக்கு தானடா அப்டேட் குடுப்பேன். அப்பாகிட்ட பேசவே இல்லைன்னு கால் பண்ணுனேன்… நான் இல்லாம ஜாலியா இருக்கியா?” கிண்டலாக வினவிய சத்யாவிடம் முறுக்கிக்கொண்டான் ஸ்ரீராம்… கிட்டத்தட்ட சத்யாவின் வயது தான். அழகும் வாலிபமும் நிறைந்தவன். சத்ய யுகாத்ரன் என்றால் அவனுக்கு உயிர். சத்யாவிற்கும் அப்படியே தான்.

அவனும் ரவிச்சந்திரனுமே இப்போதைக்கு அவனது உயிரானவர்கள். அவர்களுக்காகவே ஆரம்பித்த பயணம் இதை, அவனுக்கு சாதகமாய் பயன்படுத்திக்கொண்டான்.

“ஹலோ மிஸ்டர் புது மாப்பிள்ளை. நீங்க தான் உங்க எக்ஸை பார்த்ததும் என்னை மறந்துட்டீங்க. கல்யாணம் ஆனதும் ஆள் ரொம்ப பிசி போலயே. மெசேஜ் கூட ரிப்ளை பண்ணல…” என்றதில் சத்யாவின் முகம் சுருங்கியது.

அவனிடமிருந்து வந்த அரை நொடி அமைதியில் அவனது வலி உணர்ந்து கொண்ட ஸ்ரீராம், தன்னைத் தானே மானசீகமாக அறைந்து கொண்டான்.

“ஹே ஐ ஜஸ்ட் கிட்டிங்டா. அவள்லாம் ஒரு ஆளா. நீ திரும்பி வர்றப்ப உனக்காக சூப்பரா ஒரு பொண்ணு பார்த்து வைக்கிறேன்… டன்னா?” என்றதும், கசந்த முறுவல் பூத்தவன் அதை அழகாய் புறக்கணித்து விட்டு, “வேலை இருந்துச்சுடா. போட்டோஷுட்னு சொல்லி என்னை செஞ்சுட்டா அவ…” என்றபடி மெத்தையில் சரிந்தான்.

இதயாம்ரிதாவைத் தவிர மற்றொரு பெண்ணை அவனுக்கு ஜோடியாகப் பேசும்போதெல்லாம் சத்யா இலாவகமாக அந்தப் பேச்சை தவிர்த்து விடுவான். தற்போதும் அதையே பின்பற்றியவனின் வலியும் நேசமும் உணர்ந்த ஸ்ரீராமிற்கு அதிகமாய் காயம் தந்தது.

வெறும் நான்கு வருடங்கள் தான் இவர்களது நட்பு பயணம். எவ்வித பொறாமையும் வஞ்சகமும் சுயநலமும் கலக்காத அழகிய நட்பு! அந்நட்பிலும் துளி விஷயமாய் ரவிச்சந்திரன்!

வெகு நேரம் ஸ்ரீராமுடன் அளவளாவிக்கொண்டிருந்த சத்ய யுகாத்ரனுக்கு எதுவோ தீய்ந்து போன வாசம் வர, புருவம் சுருக்கியவன் அழைப்பைத் துண்டித்து விட்டு, அடுக்களையில் சென்று பார்த்தான்.

அனைத்தும் சரியாகத்தான் இருந்தது. இருந்தும், வாசம் அதிகரிக்க கீழ் இருக்கும் அனைத்து அறைகளிலும் பார்வையிட்டவன், மாடி அறைக்கும் சென்றான்.

இதயாம்ரிதாவின் அறைக்கதவு பாதி திறந்த நிலையிலேயே இருக்க, அவளது கட்டிலுக்கு அருகில் இருந்த ஸ்விட்ச் போர்டில் இருந்து மின்சாரம் கசிந்து தீப்பொறியாய் நெருப்பு பரவிக்கொண்டிருந்தது.

அதில் திகைத்தவன், துரிதமாய் செயல்பட்டு நெருப்பை அணைக்க முற்பட்டான். இத்தனை கலவரத்தில் அசையாமல் உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள் இதயாம்ரிதா.

அவளை ஒரு கணம் கூர்மையாய் ஊடுவியவனின் செவியில் நுழைந்து குறுகுறுத்தது அவளது பழைய வாசகம்.

“ஐயோ சின்ன டிஸ்டர்பன்ஸ் வந்தா கூட எனக்கு தூக்கம் வராது. உடனே முழிச்சுடுவேன் ப்ரொஃபி…” ஒருமுறை இதயாம்ரிதா கூறியதை அசட்டையாய் மூளையில் ஏற்றியிருந்தவனின் நினைவடுக்குகளில் பதிந்திருந்தது.

“இதயா… இதயா” அவளை எழுப்பிப் பார்க்க, அப்போதும் அவள் ஆழ்ந்த உறக்கத்தையே தழுவி இருந்தாள். அவசரகதியில் அவளைத் தூக்கி தோளில் போட்டுக்கொண்டவன், முதல் வேலையாக மெய்ன் ஸ்விட்சை துண்டித்து விட்டு, தனது அறையில் வீற்றிருந்த கட்டிலில் கிடத்தினான்.

அதில் தடுமாறி அவள் மீதே விழுந்தும் விட்டான். அவளோ அப்போதும் உறக்கத்திலிருந்து விழித்தபாடில்லை.

“இதயா…” மீண்டும் சத்யா அழைத்துப் பார்த்தான்.

சீரான மூச்சின் ரீங்காரம் அவளது அமைதியான உறக்கத்தை பறைசாற்றிட, அவனுக்கு லேசாய் கோபம் எழுந்தது.

“உன்னால என் தூக்கம் பறிபோய் பல வருஷம் ஆகுதுடி. நீ நிம்மதியா தூங்குறியா…” எனக் கறுவிக்கொண்டவன், மெல்ல அவளது மூச்சை சுவாசித்தபடி இதழ் முத்தத்தில் மூழ்கடிக்க, அவள் அசையாமல் இருந்தாள்.

“புல்ஷிட்!” என்று மேஜையின் மீதிருந்த தண்ணீரை எடுத்து அவள் முகத்தில் கொட்டி விட, அசைந்தபாடில்லை என்றதில் அவனிடம் சிறு கலக்கம்.

“இதயா… எந்திரிடி! ப்ச்” எனப் பதறியவன் அவளது கூந்தலில் நீர் பட்டதால், வேகமாய் அவள் அறைக்குச் சென்று முடி காய வைக்கும் இயந்திரத்தை எடுத்து விட்டு, திறந்திருந்த லாம்ப் டேபிளின் டிராயரைக் கவனித்தான்.

அதில் தூக்க மாத்திரை கண்ணில் பட்டது. ஒரு புது அட்டையில் இரண்டு மட்டும் காலியாகி இருந்ததில் துணுக்குற்றான் சத்ய யுகாத்ரன்.

புது காதல் மலரும்
மேகா