புயலாய் தாக்குதே காதல் – 4

புயல் 4

புயல் அடித்து ஓய்ந்தது போல்தான் இருந்தது உமா மகேஷ்வரிக்கு. நீயும் வா என்று கிளம்பாமல் இருந்த ஆத்விக்கை இவள்தான் வலுக்கட்டாயமாக அனுப்பி வைத்தாள்.

“மறுபடியும் என் பேச்சைக் கேட்க மாட்டுற இல்ல” என்று கோபமாய் போன ஆத்வியைக் கூட சமாளித்துவிடலாம்தான்.. ஆனால் அம்புட்டு விஷத்தையும் உள்ளே அடக்கிக் கொண்டு சாவகாசமாய் உட்கார்ந்திருக்கும் இவனை சமாளிப்பதுதான் அவளுக்கு மிகவும் கஷ்டமாக இருந்தது. அவனது அடாவடியைக் கூட ஒருவாறு ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.  இந்த தெனாவெட்டோடு கூடிய அமைதியைப் பற்றி அறிந்தவளால் ஆத்வியை அனுப்பி வைக்கத்தான் முடிந்தது.

இரு மழலைகளை சுமக்கும் வயிறு இன்னமும் எங்களுக்கு உணவு வரவில்லை என்று சத்தமிட கதவைத் திறந்து உள்ளே வந்தார் மணியம்மாள்.

“எனக்கு ஒன்னும் வேண்டாம். என்னை தனியா விடுங்க” என்றபடி அவள் முகம் திருப்ப பின்னாலேயே வந்தவன் தட்டை வாங்கிக் கொண்டு “இனிமேல் நான் பார்த்துக்கிறேன். நீங்க போங்க” என்றான்.

அவர் சென்றதும்,

“பட்டு லட்டு பசிக்குதாடா. அப்பா சாப்பாடு கொண்டு வந்துருக்கேன் சாப்பிடுங்க” என அவள் வாய் முன்னே கவளம் பிடித்து கை நீட்டினான் அவள் கணவன்.

கையை தட்டிவிட்டு அவள் ஜன்னலோரம் சென்று நின்று விட்டாள்.

“அங்க என்னடி தெரியுது” என அவனும் அவள் பின்னால் நின்றபடி ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்த்தான்.

“ஒன்னும் தெரியல.. தள்ளிப் போங்க” என அவள் விலகி நிற்க, “சாப்பிட்டு அப்பறம் வந்து இப்படி வெறிச்சுப் பார்த்துட்டே இரு..” அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்து கட்டிலில் அமர வைத்தான்.

“வாயைத் திற” அழுத்தக்காரனின் குரலில் வாயைத் திறந்தாள்.

அவன் பொறுமையாய் இது பட்டுக்கு இது லட்டுக்குன்னு சொல்லி சொல்லி ஊட்ட அவளும் வாங்கிக் கொண்டாள்.

“இதுதான் நல்ல பிள்ளைக்கு அழகு. பட்டு லட்டுவை சுமக்க ஆரம்பிச்ச உடனே அவங்க அம்மாவும் நல்ல பொண்ணா மாறிட்டாங்களே.. இப்படியே இருந்தால் எல்லாருக்குமே நல்லது இல்லையா பட்டு லட்டு..” என்று அவன் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே மொபைலில் செய்தி வந்ததற்கான டோன் கேட்டது.

“எல்லா முக்கியமான விஷயமும் உங்களுக்கு அடுத்துதான் உமா. இது நீ நம்பலைன்னாலும் எனக்கு அதைப் பத்தின கவலை இல்லை. ஒழுங்கா சாப்பிடு. உனக்கு நிறைய பசிக்குமாம். சரவணன் சொன்னான். அப்பறம் நீ மாடியை விட்டு கீழ இறங்கக் கூடாது. அப்படியும் வெளிய போகணும்னு சொன்னால் நான் வந்து கூட்டிட்டுப் போவேன். என்ன ஆசை இருந்தாலும் என்கிட்ட சொல்லு என்னை விட்டுட்டு போறதைத் தவிர” என முன்னெச்சரிக்கையாய் அவன் சொல்ல அவளோ முறைத்தபடி “அது மட்டும்தான் இப்போதைக்கு எனக்கு இருக்குற ஒரே ஆசை” என்றாள்.

“அந்த ஆசை நிறைவேற வாய்ப்பே இல்லை”

“மாசமா இருக்கும் போது அவங்களோட ஆசையை நிறைவேத்தி வைக்கணும். இல்லைன்னா பசங்களுக்கு காதுல சீழ் வடியும்”

“அப்படியே வடிஞ்சாலும் பரவாயில்லை உமா.. அதுவும் இல்லாமல் என் பசங்க இந்த ஆசைக்கு எதிராத்தான் நினைப்பாங்க. அதனால எந்த பிரச்சனையும் வராது” ஊட்டி முடித்தவன் வாயைத் துடைக்கவர “நானே போய்க்குவேன்” என்று குளியலைறைக்குள் நுழைந்தாள்.

“தங்கம்!” மதுரமாய் அவன் அழைக்க அவளையும் அறியாமல் “ம்ம்” என முணங்கினாள்.

“பட்டு லட்டு வந்ததுல உனக்கும் சந்தோஷம்தானே..”

“ஆமா மாமா” என்றவள் அவன் மீது சாய்ந்துவிட்டாள். மாமா.. சொல்லிவிட்டாளே.. குதிக்க வேண்டும் போல இருந்தது அவனுக்கு. அவசரப்பட்டு இருக்கும் நிலையைக் கெடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது என்பதால் அமைதியாய் அதை உள்ளுக்குள் அனுபவித்தான்.

“இல்லை.. இன்னைக்கு எல்லாம் என்னால மீட் பண்ண வர முடியாது. தங்கம் மாசமா இருக்கு.. அவளை இந்த நிலையில விட்டுட்டு வர்றது சரியில்லை. எனக்கு குழந்தைங்க முக்கியம். அது உனக்கே நல்லாத் தெரியும். அய்யோ..படுத்தாத.. நான் நாளைக்கு வர்றேன். சரி சரி வந்துடுவேன்.. என்ன அமவுண்ட்டா.. சரி உன் அக்கவுண்ட்க்கு போட்டுவிடுறேன். எடுத்துக்கோ. ஆனால் ஒன்னு என்னை நல்லா வச்சு செய்யுற. ஏன்தான் உன்கிட்ட மாட்டுனேனோன்னு இருக்கு.. சரி போனை வை. இனி நீயா கூப்பிட்டு வைக்காத. மெசேஜ்ஜும் பண்ணாத. நானே கூப்பிடுவேன். வச்சுடுறேன்” என்று சொன்னவன் ஊ..ப்ப் என பெருமூச்சு விட்டபடி கண்ணாடியில் பார்த்தான் தன் முகத்தினை.

“தூங்கலையா நீ..”

“தூங்கிட்டே இருந்தால்தான் உங்களுக்கு வசதியோ..?”

“பேசாமல் தூங்கு தங்கம். இதைப் பத்தின யோசனையை நீ விட்டுரு”

“என்னம்மா?”

‘என்னப்பா இது இப்படி ஒரு நிலைமையில் உமாவை நீ இங்க இருக்க வைக்கணுமா என்ன? அவ அவங்க வீட்டுலயே இருக்கட்டுமே”

“அது அவங்க வீடா.. அப்போ இது யார் வீடும்மா?” என்றான்.

“ருத்ரா.. அதாவது அவங்க அம்மா வீட்டுல இருக்கட்டும்னு சொல்ல வந்தேன்ப்பா. இந்த நேரத்துல அங்க இருந்தால் கொஞ்சம் உடம்புக்கு தெம்பா இருக்கும்ல..”

“ஏன்ம்மா என் பொண்டாட்டியை நீங்க பார்த்துங்க மாட்டீங்களா. என் பசங்களும் இந்த வீட்டோட வாரிசுங்க தானே. அதை நீங்க பார்த்துக்க மாட்டீங்களா என்ன? எங்களை விட எவ்வளவு ஆசையாய் நீங்கதானே இருந்தீங்க. இப்போ என்ன அவங்க அம்மாகிட்ட விடலாம்னு சொல்லுறீங்க”

“இல்லைப்பா நடந்த பிரச்சனையில..” என இழுக்க..

“அந்த பிரச்சனையை எப்படிச் சமாளிக்குறதுன்னு எனக்குத் தெரியும். நீங்க அப்போ அப்போ அவளுக்குத் தேவையானதை செஞ்சு கொடுங்க. அது போதும். அவ ஒரு வேலையும் செய்யக் கூடாதும்மா.. என்னம்மா பார்த்துக்குவீங்கதானே.. அதெல்லாம் பார்த்துக்குவீங்க. உங்க சின்ன மகன் பொண்டாட்டி மாசமா இருந்தப்ப என்னென்ன செஞ்சீங்கன்னு நான் லிஸ்ட் போட்டு வச்சுருக்கேன். அதுல ஒன்னு குறைஞ்சது அப்பறம் அவ்வளவுதான்” மிரட்டும் தொனியில் பேச “என்னடா இப்படிப் பேசுற” கண்கள் கலங்கிட முந்தானை எடுத்து துடைத்துக் கொண்டார் அவர்.

“ஞாபகப்படுத்துறேன்ம்மா.. செஞ்சுடுவீங்கதானே..” என்று சொல்ல தலை மட்டும் ஆடியது வேகமாய்.

“நல்ல அம்மா. அப்பறம் அவ தூங்குறா. அவகிட்ட போய் எதுவும் பேச வேண்டாம். அவளுக்குத் தேவையானதை மட்டும் செஞ்சு வச்சுட்டு எனக்குப் போன் பண்ணுங்க நான் உடனே வந்துடுறேன்” என்று சொன்னவன் வெளியேறிவிட மேலே வன்மத்துடன் பார்த்துக் கொண்டவரின் கண்கள் மீண்டும் அந்த மொபைலை எடுத்துக் காதுக்குக் கொண்டுப் போனது.