காலை கனவினில் காதல் கொண்டேன் 7

காலை கனவு 7

ஆண்கள் இருவரிடமும் தான்யா இனியாவிடம் கேட்டது பெரும் அதிர்வை ஏற்படுத்தியிருந்தது.

“ஹேய் தானு” என்று பூபேஷ் அரண்டு பார்த்தான்.

“நீ கொள்ளையடிச்ச காசுன்னு சொன்னதுக்கே இன்னும் ரியாக்ஷனைக் காணோம். இதுல இது வேற கேட்டு வைச்சிருக்க” என்று தான்யாவின் காதில் முணுமுணுத்த யாஷ்,

“சாரி இனியா… அவள் ஏதோ தெரியாம கேட்டுட்டாள்” என்று இனியாவிடம் சிரித்துக்கொண்டேக் கூறினான்.

மந்திரி வீட்டுப்பெண். சாதாரணமாக நட்புடன் பேசினாலும் உண்மை குணம் என்னவென்று தெரியாதே! எந்தவகையிலாவது பழிவாங்கிவிட்டால் என்ன எனும் பயம் யாஷுக்கு.

அத்தோடு திருமணப்பேச்சு துவங்கியது முதல் இனியாவை பார்ப்பதால், அக்குடும்பத்திற்கு அவள் எத்தனை முக்கியமென தெரிந்திருக்க, அவளின் சிறு அசைவுக்கு தங்களை மொத்தமாக காலி செய்திடுவர் என உள்ளுக்குள் அச்சம் கொள்ள அதற்கெல்லாம் அவசியமில்லை என்பதைப் போன்றிருந்தது இனியாவின் பேச்சு.

பூபேஷ் வெளிப்படையாகவே மிரட்சியுடன் நிற்க…

“என்னை வாட்ச் பண்றீங்களா நீங்க?” என கேட்டு, அங்கிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தாள் இனியா.

“அது வந்து…” என தான்யா தடுமாற,

“எஸ் ஆர்விக்கை லவ் பண்றேன். அவங்களை லவ் பண்ண வைக்க நான் என்ன பண்ணனும்?” என்று புருவம் உயர்த்தினாள்.

“அவன்கிட்ட ப்ரபோபோஸ் பண்ணனும்.” பூபேஷ் வேகமாக சொல்லியிருந்தான்.

“கரெக்ட்” என்ற இனியா, “பட் என்னை பேசவே விடமாட்டேங்கிறார்” என்று முகம் சுருக்கினாள்.

“அவன் பேச அலோவ் பண்ணாதான் அதிசியம்” என்று யாஷ் மெல்ல முனகிட,

“என்ன சொல்றீங்க கேட்கல” என்றாள் இனியா.

“நீங்க அவனை லவ் பண்றது வேஸ்ட். வீணா ஆசையை வளர்த்துக்கிட்டு அப்புறம் ஃபீல் பண்ணாதீங்க” என்ற யாஷ், “தான்யா ஏதோ விளையாட்டா அப்படி சொல்லிட்டாள். உங்க வீட்டு ஆளுங்கக்கிட்ட எதுவும் சொல்லிடாதீங்க” என்றான்.

“எஸ்… சாரி இனியா. ஜஸ்ட் காமெடியா சொன்னேன். உங்க மந்திரி மாமாகிட்ட சொல்லிடாதீங்க” என்ற தான்யா, “இதுதான் அமௌன்ட்… ஆன்லைன்ல கூட செட்டில் பண்ணிடுங்க. நேர்ல வந்து பார்த்துதான் கொடுக்கணும் அவசியமில்லை” என்றதோடு, “வாங்கடா போகலாம். மத்ததெல்லாம் தினேஷ் பார்த்துப்பான்” என்று இருவருடன் சேர்ந்து நடந்தாள்.

சில அடிகளில் நின்று திரும்பி தங்களையே பார்த்திருந்த இனியாவிடம் வந்த யாஷ்,

“தான்யா ஆர்வியை லவ் பண்றீங்களா கேட்டதையும் மறந்திடுங்க. நீங்க எங்ககிட்ட ஆமா சொன்னதையும் மறந்திடுங்க” என்று சென்றிருந்தான்.

“இதனால தான் ஆர்வி பாதியிலே போயிட்டானா?” பூபேஷ் கேட்டிட, “மே பீ” என்றான் யாஷ்.

“உனக்கு தெரிஞ்சாலும் இப்படியா பட்டுன்னு கேட்ப” என்று தான்யாவின் தலையில் கொட்டினான் யாஷ்.

“முறைச்சிட்டு இருந்தாங்க… என்ன சொல்லி டைவர்ட் பண்றது தெரியலடா. ஒரு நிமிஷம் அந்த மந்திரியோட அடியாளெல்லாம் உருட்டு கட்டையோட அடிக்க வர மாதிரி தோணுச்சா… அதான் ஆர்விய லவ் பண்றீங்களான்னு கேட்டுட்டேன்” என்றாள்.

“உனக்கெப்படித் தெரிஞ்சுது?”

“அதான் ஆர்வீயை எப்பவும் முழுங்கிற மாதிரி பாக்குறாளே” என்ற தான்யா, “தினேஷ் கூட நோட் பண்ணியிருக்கான். நீங்க கவனிக்கலையா?” என்றாள்.

“இல்லையே…” என்ற யாஷ், “உன்னை வீட்ல ட்ராப் பண்ணவா?” என வினவினான். காரை இயக்கியவனாக.

“மேம் வர சொன்னாங்கன்னு ஆர்வி சொன்னான். அவன் வீட்டுக்கு போகலாம்” என்றாள் தான்யா.

“ஹ்ம்ம்…”

தான்யாவும், யாஷும் தான் பேசிக்கொண்டே வந்தனர். பூபேஷ் அமைதியாகவே வர,

“என்னடா ரொம்ப அமைதியா இருக்க?” என அவனிடம் கேட்டான் யாஷ்.

“இப்போ நாம பண்ணது சரியா?” பூபேஷ் எதை கேட்கிறான் என்பது இருவருக்கும் புரியவில்லை.

“என்னது?”, யாஷ்.

“இனியா ஆர்வியை லவ் பண்றாங்க… அவன்கிட்ட அதை சொல்றதும், சொல்லாததும் அவங்க இஷ்டம். அதே மாதிரி ஆர்வி அதை அக்செப்ட் பண்றதும் நோ சொல்றதும் அவன் விருப்பம்… அதுவுமில்லாம, தான்யாவே இனியாவை நோட் பண்ணியிருக்கா அப்படின்னா, ஆர்வி கவனிச்சிருக்கமாட்டானா? அவனுக்கும் இனியா மேல எதுவும் விருப்பமிருந்தா?” என்று நிறுத்திய பூபேஷ், “நீ இனியாகிட்ட அப்படி சொல்லிட்டு வந்தது தப்பு மச்சான். இது இனியா அண்ட் ஆர்வி அவங்க ரெண்டு பேருக்குமானது. முடிவு அவங்க தான் எடுக்கணும்” என்றான்.

“ஆர்வி மனசு தெரிஞ்சதாலதான் யாஷ் அப்படி சொல்லிட்டு வந்திருக்கான். நீ தேவையில்லாம யோசிச்சு அவளுக்காக ரொம்ப ஃபீல் பண்ணாத. அவள் பின்னாடி ஃபீல் பண்ணக்கூடாதுன்னு தான் யாஷ் இந்த லவ் வேணான்னு அவகிட்ட சொல்லியிருக்கான்” என்று பூபேஷைப் பார்த்து உதடு சுளித்தாள் தான்யா.

அவள் சொல்லியதில் நெற்றிச் சுருக்கிப் பார்த்தான் யாஷ்.

“என்ன?” என்ற தான்யா, “நீங்க சொல்லலன்னா எனக்குத் தெரியாதா?” என்றாள் யாஷிடம்.

“எப்படி?”

“உனக்கு முன்னவே எனக்குத் தெரியும். அவனே மனசோட வைச்சிருக்கும் போது நான் எப்படி நேரடியா கேட்கிறது? அதான் நீங்க மறைக்கிறதை நானும் தெரிஞ்ச மாதிரி காட்டிக்கல” என்றாள்.

“அப்படியென்ன ஆர்வி மனசு அவனுக்கு மட்டும் புரிஞ்சிடுச்சு? என்ன மறைக்கிறாங்க?” இருவரின் பேச்சுக்கும் இடையில் புகுந்தான் பூபேஷ்.

“நீயே சொல்லிடு… அவனுக்கு மட்டும் தெரியலன்னா, மண்டை வெடிச்சிடும் சாருக்கு” என்று யாஷ் சொல்ல…

“இது ஆர்விக் பெர்சனல்… அவன் தான் சொல்லணும். இல்லையா எனக்கு, உனக்கு தானா தெரிஞ்ச மாதிரி அவனுக்கும் தானா தெரியணும்” என்றாள்.

தான்யாவை எப்போதும் விளையாட்டுப் பெண்ணாக, தங்களிடம் சண்டையிட்டு, கலாட்டா செய்யும் பெண்ணாகப் பார்த்துதான் அவர்களுக்கு பழக்கம். ஆனால் இன்று அவளிடம் தெரியும் முதிர்வானப் பேச்சு யாஷ்க்கு ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்தது.

“எப்படி தான்யா இப்படி?” என்று யாஷ் வினவ,

“தெரியல…” என்று கண்கள் சிமிட்டினாள்.

“இதுலலாம் குறைச்சல் இல்லை. மேடமுக்கு என் லவ் மட்டும் தான் புரியாது” என்று பூபேஷ் சடைத்துக் கொண்டான்.

“உன் லவ்வா?” என்று ஒற்றை புருவம் உயர்த்திய தான்யா,

“நீ என்னை எப்போ ஆர்வமா பார்க்க ஆரம்பிச்ச தெரியுமா?” எனக்கேட்டு, “நாலஞ்சு மாசத்துக்கு முன்ன… உனக்கு உங்க வீட்டுல பொண்ணு பார்க்கலாமா கேட்டாங்கன்னு எங்ககிட்ட சொன்னியே, அதிலிருந்துதான் உனக்கு என்மேல லவ்” என்று பூபேஷை அதிர வைத்தாள்.

தான்யா சொல்வதும் உண்மை தான்.

எப்போதும் கூடவே இருப்பதால் பூபேஷுக்கு அவனது மனம் தெரியவில்லையா என்று தெரியவில்லை.

ஆனால் வீட்டில் திருமணம் என்றதும் அவனுக்குள் தோன்றிய முகம் தான்யா தான். அவளைத் தவிர்த்து வேறு யாரையும் தன்னால் திருமணம் செய்துகொள்ள முடியாதென்று நான்கு மாதங்களில் தெளிவாக தன்னுடைய மனதை கண்டுகொண்ட பின்னரே தான்யாவிடம் தனது காதலை சொல்லியிருந்தான்.

“நீ என்னை ஆர்வமா பார்க்க ஆரம்பிச்ச ரெண்டு மூணு நாளில் உனக்குள்ள என்ன ஓடுதுன்னு கண்டுபிடிச்சிட்டேன்” என்றவள், “அங்கில் அண்ட் ஆண்டியை எங்க வீட்ல வந்து பேசச்சொல்லு” என்றாள்.

“என்ன பேசச்சொல்லனும்?” என்று அவள் கூறியதில் அதிர்வு நீங்காது கேட்டிருந்தேன் பூபேஷ்.

“அவன் உன் அளவுக்கு ஷார்ப் கிடையாது… விளக்கமா சொல்லி கூட்டிட்டு வா” என்று வாகனத்தை ஆர்விக்கின் வீட்டு முன்பு நிறுத்திய யாஷ் உள்ளே சென்றான்.

அனிதா பாடக்குறிப்பு எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்.

“அவன் எங்கம்மா?” என்று அனிதாவின் முன்னிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தான் யாஷ்.

“ரூம்ல இருக்கான்” என்ற அனிதா, “அன்வி கால் பண்ணலையா?” எனக் கேட்டார்.

“அதான் அவன் சோகமா இருந்தா காரணம் என்னவா இருக்கும் உங்களுக்கே தெரியுதே! அப்புறமும் ஏன் கேட்கிறீங்க” என்றவன், “தான்யாவும், பூபேஷும் வந்திருக்காங்க” என்றான்.

“நீ மட்டும் தான் உள்ள வந்திருக்க” என்ற அனிதா புத்தகங்களை மூடி வைத்துவிட்டு எழுந்தார்.

“ரெண்டு பேருக்கும் ஒரு பஞ்சாயத்து பேசி முடிச்சு வருவாங்க. வாங்க நாம எதுவும் ஸ்நாக்ஸ் செய்வோம்” என்று அவரின் தோளில் கை வைத்து சமையலறைக்குள் தள்ளிச் சென்றான்.

“என்னடா பஞ்சாயத்து? ரெண்டு பேருக்கும் பிரச்சினையா?” என்றார்.

சமையலறைக்குள் வந்த யாஷ், முந்திரி டப்பாவை எடுத்துகொண்டு சமையல் மேடையில் அமர்ந்து, முந்திரியை வாயில் போட்டவனாக தான்யா, பூபேஷ் கதையை கூறினான்.

“அப்போ கல்யாணத்துக்கு ஒரு ஜோடி ரெடின்னு சொல்லு” என்ற அனிதா, “உனக்கு எப்படா?” என்றார்.

“எனக்குத்தான?” என்ற யாஷ், “ஆர்விக்கு நடக்கட்டும். அன்னைக்கே கூட பண்ணிக்கலாம்” என்றான்.

“அவனுக்கு அத்தைப்பொண்ணு ரெடியா இருக்கும்மா. அந்த தைரியம்” என்று இருவரின் பேச்சினைக் கேட்டவனாக வந்த ஆர்விக், அனிதா மாவினை பிசைந்துக் கொண்டிருக்க, தான் வாங்கி அழுத்தி பிசைய ஆரம்பித்தான்.

“அன்வி கால் பண்ணியாச்சா?” ஆர்விக் கூறியதை தவிர்த்தவனாக யாஷ் கேட்க, இல்லையென தலையசைத்தான் ஆர்விக்.

“அப்புறம் எப்படி சாதாரணமா பேசுற?” என்ற யாஷ், “வெட்டிங் ஹால்ல வேலை செய்தாலும், மைண்ட் ஃபுல்லா அன்வி கிட்ட தா(ன்)ம்மா” என்றதோடு, “நான் இப்பவும் சொல்றேன்… இது இவனுக்கு நல்லதில்லை. ஒழுங்கா இந்த காதலையெல்லாம் மூட்டைக்கட்டி வைக்க சொல்லுங்க” என்றான்.

அனிதா புன்னகைத்தாரே தவிர எதுவும் பேசவில்லை. காய்களை நறுக்கத் தொடங்கினார்.

“எதுவும் சொல்லிடாதீங்க” என்று அவரின் கையிலிருந்து கத்தியை வாங்கிய யாஷ், காய்களை வெட்ட ஆரம்பித்தான்.

“எதாவது செய்யலாம் கூட்டிட்டு வர வேண்டியது. அப்புறம் எல்லாம் நீங்களே செய்ய வேண்டியது. இதுக்கெதுக்கு என்ன கூப்பிடணும்?” என்ற அனிதா, “செய்து, கொண்டு வாங்க” என்று அங்கிருந்து நகர்ந்தார்.

“கிரேட் எஸ்கேப் அனி” என்று ஆர்விக் சிரித்திட, யாஷ் அவனை முறைத்தான்.

“அம்மா இங்கிருந்தா நீ என் லவ் பத்தி நிறைய புலம்புவ தெரிஞ்சிருக்கு. அதான் போயிட்டாங்க” என்றான் ஆர்விக்.

“தெரியுது” என்ற யாஷ், “கொஞ்சம் சீரியஸா இருடா” என்றதோடு, “உனக்காக அம்மா அவங்க ஆசையெல்லாம் ஒதுக்கி வைச்சிட்டு இருக்காங்க. உன் விருப்பம் தெரிஞ்சு அப்போஸா பேசிடக்கூடாது நினைக்கிறாங்க. நீ மட்டும் தான் உலக(ம்)ன்னு இருக்கவங்க குறைஞ்சபட்ச ஆசையாவது நிறைவேத்தப் பாரு ஆர்வி” என்று நண்பனின் தோளில் தட்டினான் யாஷ்.

“அவ்ளோ ஈசியா மூவ் ஆன் பண்ண முடியல… நிறையவே முயற்சி பண்ணிட்டேன்” என்ற ஆர்விக், “அவள் எனக்கில்லைன்னு தெரியும். அதுதான் இன்னுமின்னும் அவளை அதிகமா நேசிக்க வைக்குது. ஆனால் என்னோட இந்த காதல் எப்பவுமே அவளுக்கில்லை. அவகிட்ட நானும் காட்டிடமாட்டேன்” என்றான். அவனது குரலில் வலிகள் பல மீதூறியது.

“கஷ்டம் அப்படின்னு பார்த்தா… கடைசி வரை அந்த கஷ்டத்தோட மட்டும்தான் வாழ வேண்டியிருக்கும் ஆர்வி… அன்வி கால் பண்ணலங்கிறது சின்ன விஷயம். ஆனால் அதுக்கே எவ்ளோ உடைஞ்சு நிக்கிற நீ?” என்ற யாஷ், “அவள் கூடவே இருக்கிறதுதான் நீ வெளிவர முடியாததுக்கு காரணம் அப்படின்னா… பிளீஸ் எனக்காக கொஞ்சநாள் வேறெங்காவது போயிட்டு வா. நீ திரும்பி வரவரைக்கும் அம்மாவை நான் பார்த்துக்கிறேன்” என்றான்.

“தூரம் போனா மட்டும் மறந்திட முடியுமா?”

இருவரும் பேசிக் கொண்டிருந்தாலும் செய்யும் உணவில் கவனம் வைத்திருந்தனர்.

“எதையாவது செய்து முயற்சி பண்ணாதான வெளிவர முடியுமா முடியாதா தெரியும்? எப்போ பாரு அவள் நினைப்போடவே இருந்தா எப்படிடா? லவ்வாரா பார்க்க முடியாத உன்னோட வலி அவளை கூட வைச்சிக்கிறதுல ஆறுதல் அடையுது” என்ற யாஷிடம் அத்தனை ஆதங்கம்.

ஆர்விக் புன்னகைத்தவனாக, திரட்டிய மாவில் யாஷ் தயார் செய்த காய்கறி கலவையை வைத்து மடித்தான்.

“தான்யா உன்னோட ஃப்ரெண்ட்… ரைட்?” என்ற யாஷ், “அன்வியை உன் ஃப்ரெண்ட்ன்னு உன்னால சொல்ல முடியுமா?” என வினவினான்.

உடனடியாக முடியாதென ஆர்விக் தலையசைத்திருந்தான்.

“அப்போ உங்க ரிலேஷன்ஷிப்புக்கு என்ன பேரு?”

யாஷ் கேட்டதில் அடிபட்டப் பார்வையை அவனை நோக்கி வீசினான் ஆர்விக்.

தன்னுடைய கேள்வி அவனை எந்தளவிற்கு உடையச் செய்திருக்குமென்பதை அறிந்தும், அவனது பார்வையில் உணர்ந்தும், பதில் பார்வை பார்த்தான் யாஷ்.

“அவள் இன்னொருத்தவன் லவ்வர் ஆர்வி…”

“புரியாமலில்லை.”

“புரிஞ்சிருந்தா இன்னும் அவளை லவ் பண்ணிட்டு இருக்கமாட்ட?” யாஷின் காட்டம் ஆர்வியை வலியோடு புன்னகைக்க வைத்தது.

“இதுக்கான விளக்கம் கொஞ்சம் முன்ன வெட்டிங் ஹால்லே உனக்கு கொடுத்துட்டேன் நினைக்கிறேன். திரும்பத்திரும்ப நீ என்னை அந்தக் கண்ணோட்டத்திலே பாக்கிறது கஷ்டமாகுது யாஷ்” என இடைநிறுத்தி, “உன்னோடப் பார்வையில் நான் இங்க தப்புன்னு சொல்லவர… கரெக்ட்?” என ஆர்விக் வினவ, “ம்ப்ச் அப்படியில்லை” என்ற யாஷ், “உன்னை எனக்குத் தெரியும். அன்வி கௌதமை லவ் பண்றேன்னு சொன்னதுமே அவள்மேல உன்னோட பார்வை மாறிடுச்சுன்னு தெரியும். ஆனால் அவளைவிட்டு விலகாம கூடவே இருந்து வலியை அனுபவிப்பேன்னு சொல்றியே! அதுதான் எனக்கு புரியமாட்டேங்குது” என்றான்.

“இதுல புரிய என்னயிருக்க? யாருன்னே தெரியாத ஒரு குழந்தையை, பார்க்கிலோ, பஸ்லியோ, பொதுவான ஒரு இடத்தில் பார்க்கும் போது, தூக்கி கொஞ்சி, கொஞ்ச நேரமாவே இருந்தாலும் கூடவே வைச்சிப்போமே… அந்த மாதிரி தான் என்னோட ஃபீல் அன்விக்கிட்ட… என்னோட லவ் எனக்குள்ள மட்டும் தான். அதை விட்டு வெளிய வரதும், எனக்குள்ளவே வைச்சிக்கிறதும் என்னோட மனசுக்கானது. யாரையோ லவ் பண்ணிட்டு இருக்க பொண்ணை லவ்வரா நினைச்சு வாழுற தப்பை நான் எப்பவும் செய்யமாட்டேன். இதுவரை செய்ததும் இல்லை. என்னைத் திரும்பத்திரும்ப விளக்கம் கொடுக்க வைக்காத யாஷ்” என்ற ஆர்விக், “லவ் பண்ணது தப்பாடா?” என்றான்.

“சில அன்புக்கு இங்கு காரணமோ, பெயரோ கிடையவே கிடையாது யாஷ்… எனக்கு அவள் எந்த உறவா வேணாலும் இருக்கட்டும். இது என்ன உறவுன்னு தெரியாமக்கூட இருக்கட்டும். உறவாவே இல்லாமலும் போகட்டும். ஆனால்” என சிறு இடைவெளி விட்டு, வலியில் அடைத்த தொண்டையை சரிசெய்த ஆர்விக்…

“அவள் என்கூட இருக்கட்டும்” என்றிருந்தான்.

“இதுகூட எத்தனை வருஷத்துக்கு இருக்க முடியும் கேட்காத… என்கிட்ட பதிலில்லை. இங்க ஒண்ணு சேராமலே பல ஜென்மமா நீடித்த அன்பெல்லாம் இருக்கு. அப்படி என்னோட அன்பு இருந்துட்டு போகட்டுமே!”

யாஷ் ஆர்விக்கை மலைத்துப் பார்த்தான்.

ஆர்விக்கின் பதிலில் அன்விதா அதிர்ஷ்டமில்லாதவளென்றே யாஷுக்குத் தோன்றியது.

தன்னுடைய வாழ்வில் ஒருவரது தடம் இருந்தால் மட்டும் போதுமென்று சொல்லும் அன்பு கிடைக்கப்பெறுவது வரமல்லாவா! அத்தகைய அன்பினை அன்விதா இழந்துவிட்டதாகவே யாஷ் கருதினான்.

பின்னே இப்படியொரு காதலை பெற அவளுக்குக் கொடுத்து வைக்கவில்லையே!

அதற்கு மேல் என்ன சொல்வதென்று தெரியாது,

“வாய்ப்பில்லைன்னு தெரிஞ்சும் உன் லவ் சக்சஸ் ஆகணும் நினைக்கத் தோணுதுடா” என்று ஆர்விக்கை அணைத்திருந்தான் யாஷ்.

*****************************

சக்தி பெர்ரி தோட்டத்தில் நின்றிருந்தான்.

அவனைப் பார்ப்பதற்காக அன்விதா வந்திருந்தாள்.

நிதாஞ்சனியின் எஸ்டேட் கடந்து அவர்களின் பெர்ரி தோட்டத்திற்குச் செல்ல வேண்டும்.

நிதாஞ்சனி சென்னை செல்வதற்கு கிளம்பி வெளியில் வந்திருந்தாள்.

அன்விதா நடந்து வந்ததால், எஸ்டேட்டிற்குள் தேயிலைத் தோட்டத்திற்கு நடுவில் இறங்கி நடந்தாள்.

அதற்கு நடுவில் நிதாஞ்சனி வீடு இருக்கவே, அன்விதாவை கண்டுவிட்டு நிதாஞ்சனி வீட்டிற்குள் அழைத்தாள்.

“வா அன்வி… என்ன நடந்து போற?” என்று நிதாஞ்சனி அழைத்திட, புன்னகைத்த அன்விதா,

“பெர்ரி தோட்டத்துக்கு வந்தேன். அண்ணா அங்க இருக்காங்க. அப்புறம் வரே(ன்)க்கா” என்றாள்.

“ஹோ… நானும் சென்னை கிளம்பிட்டேன்” என்ற நிதாஞ்சனி, தன்னுடைய அலைபேசி எண்ணை அன்விதாவிடம் கொடுத்தாள்.

“மொபைல் வாங்கியதும் கால் பண்ணு” என்றாள்.

சக்தி அன்றே அலைபேசி வாங்கிக் கொடுத்திருந்தான். தெய்வானையின் அலைபேசியில் போட்டிருக்கும் சிம்மை கழட்டி போடுவதற்கு மறந்திருந்தாள். அதனை நிதாஞ்சனியிடம் கூறிய அன்விதா,

“நியூ மொபைலில் ஃபர்ஸ்ட் கால் உங்களுக்குத்தான்” எனக் கூறி புன்னகைத்தாள்.

“வந்த வேலை முடிஞ்சுதாக்கா?” அன்வி கேட்க,

“இப்படி வர மாப்பிள்ளையெல்லாம் வேண்டாம் சொன்னா எங்கிருந்து வேலை முடியும்” என்று பதில் சொல்லியவராக வந்தார் நிதாஞ்சனியின் அன்னை கார்த்திகா.

“அம்மா சும்மா இருங்க…” என்று நிதாஞ்சனி மெல்லியக் குரலில் கூற,

“உங்க வெண்மதி இல்லாம இருந்திருந்தா, சக்தியையே கேட்டிருப்போம்” என்றார்.

“அம்மா” என்ற நிதாஞ்சனி,

“அம்மா ஏதோ தெரியாம பேசுறாங்க அன்வி” என்று சமாளிப்பாகக் கூறினாள்.

“புரியுதுக்கா…” என்று அன்வி சொல்ல, நிதாஞ்சனியின் தந்தை சுகவனம் வந்தார்.

“அடடே அன்விதாவா?” என்றவர், “இந்தப்பக்கம் பள்ளிக்கூடம் போவும் போது தினமும் பார்த்தது. இப்போ பெரிய பிஸ்னஸ் வுமன் ஆகிட்டீங்க. அப்பா சொன்னாங்க. ரொம்ப சந்தோஷம்” என்றவர், அவளின் நலன் விசாரிக்க, அன்விதா இன்முகமாக பதில் கூறினாள்.

அந்நேரம் சுகவனத்திற்கு அழைப்பு வர, தள்ளிச் சென்று பேசி வந்தார்.

“நேத்து தேயிலை வாங்கிட்டுப்போனவங்க பணம் கொடுக்க வராங்கலாம். ஒரு அரைமணி நேரம் கழிச்சு கிளம்புவோமா நிதா. உன் அம்மா சரியா கணக்கு பண்ணமாட்டாள்” என்று மகளிடம் கேட்டார்.

“சரிங்கப்பா” என்ற நிதாஞ்சனி, கையிலிருந்த பையினை வீட்டுத் திண்ணையில் வைத்தாள்.

“அப்போ நான் கிளம்புறேன் அக்கா” என அன்விதா சொல்ல…

“வீட்டுக்குள்ள வராம போவியா நீ” என்று கார்த்திகா கேட்க,

“அண்ணாக்கு சாப்பாடு கொடுக்கணும். டைம் ஆச்சு” என்று தன்னுடைய கையிலிருந்த பையை காண்பித்தாள் அன்விதா.

“சாப்பாடு கொண்டுபோர பிள்ளையை பிடிச்சு நிறுத்தி வைச்சியா நீ?” என்று மகளை கடிந்துகொண்ட கார்த்திகா… “உன் வண்டியில கூட்டிட்டுப்போய் விட்டுட்டு வா” என்றார்.

“இல்லை வேண்டாம். நான் நடந்துபோலான்னு தான் என் ஸ்கூட்டியே எடுக்காம வந்தேன்” என்று அன்விதா மறுக்க…

“இருக்கட்டும்மா… நீ இங்க நிக்காம இருந்திருந்தா இந்நேரம் போயிருப்ப” என்று சுகவனமும் கூறிட,

நிதாஞ்சனியும் தன்னுடைய இருசக்கர வாகனத்தை உயிர்ப்பித்திருந்தாள்.

நடந்து சென்றாலே அங்கிருந்து ஐந்து நிமிடத்தில் சென்றிடலாம். வண்டியில் இரண்டு நிமிடத்தில் வந்திருக்க… அன்விதா இறங்கிய பின்னரும், பரந்த தோட்டத்தில் சக்தி எங்கு நிற்கின்றானென நிதாஞ்சனியின் விழிகள் தேடியது.