தூவானப் பயணம் 14

தூவானப் பயணம் 14

பாரி இப்படி பட்டென்று மிரானை சுடுவானென்று யாரும் எதிர்பார்க்கவில்லை.

மிரானின் ஆட்கள் உட்பட, மாலிக்கிற்கும் அடுத்து என்ன என்பதில் சிறு உறை நிலை.

அனைவரும் ஸ்தம்பித்து நின்றனர்.

“ஹேய் பாரி… யூ… யூ” என்ற மாலிக்கிற்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

“இவன் இருந்து என்ன மச்சான் செய்யப்போறான்?” பாரி மீசையை முறுக்கியபடி கேட்ட பின்னரே அடியாட்களுக்கு நிகழ் புரிந்தது. அனைவரும் ஒரே நேரத்தில் பாரியின் மீது பாய, சரியாக அந்நேரம் சிவராஜ் உடன் அமித்கான் வந்தார்.

தன் மீது பாய்ந்தவர்களை ஒரு சுழற்றில் விலக்கி வைத்த பாரி, அமித்தை பார்த்ததும்…

‘நினைத்தேன்’ என்று துப்பாக்கி முனையால் புருவத்தை கீறினான்.

“இந்த ஆளு பாலிவுட் சினிமாவில் பெரிய ஆளுல?” பரிதி கேட்டிட, சத்யா ஆமென்றான்.

“யாரா இருந்தா என்ன? இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் பாரி இவனுங்களை ஓடவிடப்போறான்” என்று, அப்போது இருக்கும் சூழலில் கடினத்தன்மையை மறைக்கும் பொருட்டு அவி கேலியாக பேசினான்.

“இந்த மாதிரி நேரத்திலும் உன்னால் மட்டும் தான்டா காமெடி பண்ண முடியும்” என்ற பரிதி, “இப்போ இங்க என்ன நடக்குமோன்னு திக்குன்னு இருக்கு. பாரி எப்போ என்ன பண்ணுவான்னே தெரியல” என்றான்.

“இவன் தான் அந்த தமிழ்நாட்டு போலீஸா?” எனக்கேட்ட அமித்கான்.

“என்னடா இப்படி பட்டுன்னு சுட்டுட்ட. இவனை வைத்து நான் எவ்வளவு லாபம் பார்க்க வேண்டியது இருந்தது தெரியுமா?” எனக் கேட்டான்.

பாரி அசராது நின்றிருந்தான்.

அமித்கானை அவதானித்தபடி.

“அந்த சாய்க்கு போனைப் போட்டு, இந்த போலீஸ் குடும்பத்தில் யாரையும் போடச்சொல்லு” என்று சிவராஜ்ஜிடம் கூறினார் அமித்.

“சரி” என சிவராஜ் தள்ளிச் சென்றார்.

சிவராஜ் அரசியலில் பெரும் பதவியில் இருப்பவர். அவரே அமித்தின் சொல்லுக்கு அடிபணிந்து நகர்ந்து செல்வது பாரிக்கே ஆச்சரியமாகத்தான் இருந்தது. அமித்தின் பணத்தின் உயரம் புரிந்தது.

அமித் சொல்லியதில் பாரி அசராது நின்றிருந்தான். அவனுக்குத் தெரியும், இவர்களால் தன் குடும்பத்தில் உள்ளவர்களின் நிழலைக்கூட தொட முடியாதென, அதனால் அவரின் இந்த மிரட்டலுக்கு பாரி பயப்படவில்லை.

ஆனால் பாரியின் திடம் மற்ற மூவர்களுக்கும் இல்லையே!

“பாரி என்னடா அமைதியா நிக்கிற?” பரிதி கத்தினான்.

அவனது குடும்பத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு உயிரும் அதீத முக்கியமாற்றே.

“அண்ணா பயப்படாதீங்க. பாரி அமைதியா இருக்கும்போதே இவனுங்களால அங்க ஒன்னும் பண்ண முடியாதுன்னு உங்களுக்கு புரியலையா?” எனக் கேட்டது அவி.

அவியின் இந்த புரிந்துணர்வு தானே பாரியுடனான நட்பில் அவர்களை ஆழ பிணைத்துள்ளது.

அவியை பார்த்து பாரி கண் சிமிட்டினான்.

“இவன் என்ன அவ்வளவு பெரிய அப்பாடக்கரா?” அவியின் வார்த்தையில் அமித் பாரியை மேலிருந்து கீழ் பார்வையால் ஆராய்ந்தார்.

“உன் இடத்துல… உன்னுடைய கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும்போதே, உனக்கு முக்கியமான ஒரு ஆளை போட்டுத் தள்ளியிருக்கான். இன்னமும் அவனை நீ புரிஞ்சிக்கல?” எனக் கேட்ட சத்யா, “நம்ம எதிரியை எப்பவும் குறைத்து மதிப்பிடக் கூடாது” என்றான்.

“எனக்கு அதெல்லாம் தெரியாது. தெரிந்த ஒன்னு போட்டுத்தள்ளுறது” என்ற அமித், “பேசியாச்சா?” என சிவராஜ்ஜிடம் கேட்டார்.

“ம்ம்ம்… சொல்லிட்டேன்” என்ற சிவராஜ், “அங்க அவன் வேற சிக்கலில் இருக்கான் போல” என்று பக்கம் வந்தார் சிவராஜ்.

“எதுவாயிருந்தாலும்… யாரையும் பார்க்க வேண்டாம். சுட்டுத்தள்ள சொல்லு, நமக்கு இவனை கொன்னு எவ்வளவு பெரிய நஷ்டத்தை உண்டாக்கிட்டான்” என்றான் அமித்.

அப்போதும் பாரியிடம் சிறு சலனமும் இல்லை.

“நீ இதற்கு மேலவும் போவன்னு தெரியும்” என்றான்.

சொந்த பெண்ணையே சாய் மூலமாகக் கொன்றிருக்கிறான் இந்த அமித். அவனின் பாதுகாப்பிற்காக என்னவும் செய்வான் என்றே தோன்றியது. அக்கணம் பாரிக்கு, ராயப்பனின் நினைவு தான். ராயப்பனும் பணம், பதவிக்காகத்தானே பெற்ற மகளையே கொலை செய்திருந்தார்.

இன்னமும் இப்படிபட்ட மனிதர்கள் இருக்கத்தான் செய்கின்றனர் என விரக்தியாக எண்ணிக்கொண்டான்.

“என்ன மாலிக்… இவனை உனக்குத் தெரியுமா?” மாலிக்கை சுற்றி வந்தவராக அமித் வினவினார்.

அமித் வந்ததுமே தடியர்கள் யாவரும் தாங்கள் விட்ட வேலையை தொடரச் சென்றிருந்தனர்.

மாலிக்கிற்கு அமித்தைப்பற்றி அனைத்தும் தெரியுமே… என்ன தான் அவனது ஆளாக திடமாகத் தன்னைக் காட்டிக்கொண்டாலும், உள்ளுக்குள் அச்சம் இருக்கத்தான் செய்தது.

தன்னுடைய பயத்தை மறைத்தவனாக,

“ட்ரெயினிங் பீரியடில் என்னோட பேட்ச்மெட்” என்றான் மாலிக்.

“ஹோ…” என்று பாரியை சுற்றி வந்த அமித், “அதான் உனக்கு தகவல் அனுப்பினானா? உதவி கேட்டு” என்றார்.

“போச்சுடா… க்ளோஸ்” என்று அவி தலையில் கை வைத்தான்.

“அடேய் உன் கட்டு அவிழ்ந்தது தெரியப்போகுதுடா” என்றான் சத்யா.

பாரியின் புருவம் உச்சி தொட்டது.

மாலிக் தன்னை யாரென்று தெரியாதென அனுப்பியதற்கு காரணம் புரிந்தது.

“என்ன பாக்குற? இங்க என்கிட்ட வேலை செய்யுற ஒவ்வொருத்தனோட ஃபோனும் என் கண்ட்ரோலில்” என்றார் அமித்.

“சரி போலாமா?” பாரி நிமிர்ந்து நின்று தோரணையாகக் கூறினான்.

“போலீஸ் ஒன்னை மறந்துட்டிங்க போல” என்ற அமித், “நீங்க நாலு பேரும் தான் என் கண்ட்ரோலில் இருக்கீங்க” என்றார்.

பாரியிடம் அட்டகாசமான சிரிப்பு.

அவனது நண்பர்கள் உட்பட அனைவரும் அவனை வினோதமாக எறிட்டனர்.

“சிரிக்கிற நேரமாண்ணா இது?” என்று பரிதியிடம் கேட்ட அவி, “என்னை என் பொண்டாட்டிகிட்ட மொத கொண்டுபோய் சேருங்க” என்றான்.

சத்யா தலையில் அடித்துக்கொள்ள…

சிவராஜ்ஜின் அலைப்பேசி ஒலித்த அதே நொடி, சத்யா வைத்திருந்த அலைப்பேசியில் தகவல் வந்ததற்கு அடையாளமாக சத்தம் வந்தது.

பூ அவளுக்கும் பாரிக்குமான தனிப்பட்ட எண்ணிலிருந்து அனுப்பியிருந்தாள்.

“பாரி, தமிழ் மெசேஜ்…” அலைபேசியை உயர்த்திக் காட்டினான்.

“டேய் இவனுங்களை நீங்க கட்டிபோடலையாடா?” அமித் தன் ஆட்களிடம் கேட்டிட…

அலைப்பேசியில் பேசிய சிவராஜ்ஜின் அதிர்ந்த முகத்தை பார்த்துக்கொண்டே,

“என்ன?” என்று சத்யாவிடம் வினவினான்.

“இட்ஸ் ஓவர்.”

“வெல்…” என்ற பாரி “ஷீ இஸ் மை கேர்ள்” என்றான் சிறு புன்னகையோடு மனைவியை நினைத்து.

“இப்போக்கூட பொண்டாட்டியை நினைத்து வெட்கப்படுறான் பாருங்க” என்று அவி சொல்ல… பரிதியிடமும் புன்னகை.

“உங்களுக்கெல்லாம் எப்போ எப்படி ரியாக்ட் பண்ணணும் தெரியல” என்ற அவி, “அதான் நாம கட்டை அவிழ்த்துட்டது தெரிஞ்சிடுச்சே. இன்னும் ஏன் கையை பின்னால் வச்சிருக்கணும்?” என்று கயிறை உதறி எழுந்து நின்றான்.

“அரேஸ்ட் ஹிம்.” பாரி மாலிக்கிற்கு உத்தரவிட, மாலிக் பாரியை புரியாது பார்த்தான்.

“என்ன மாலிக்… உங்களுக்கு உயர் அதிகாரி சொல்ற ஆடரை ஒபே பண்ணத் தெரியாதா?” என்று கேட்டான்.

“புரியல?” மாலிக் சொல்லிட…

“எதுவும் புரிய வேண்டாம்” என்ற அமித் தன்னுடைய துப்பாக்கியை எடுத்து பாரியை குறி வைத்து சுட, நொடியில் கீழே குனிந்து தரையில் மறுபக்கம் உருண்டு எழுந்து தப்பித்திருந்தான் பாரி.

மாலிக்கிற்கு பாரி சொன்னது புரியவில்லை என்றாலும், அனைத்தும் பாரியால் முடிவுக்கு வரவிருக்கும் இந்நேரத்தில் அவனுக்கு உதவ வேண்டுமென்று நினைத்து பாரியின் பக்கம் துணையாக நின்றான் மாலிக்.

மாலிக் அக்கூட்டத்திற்கு ஒத்துப்போனதே அவர்களை மொத்தமாக பிடிப்பதற்காகத்தானே! அது இந்நொடி நிறைவேறும் போது அவன் ஏன் இன்னமும் தீயவர்கள் பக்கம் நிற்க வேண்டும்.

அமித்தின் துப்பாக்கி ஒலி அவ்விடத்தை நிறைத்ததுமே, அமித்தின் ஆட்கள் இவர்களைத் தாக்க ஆரம்பித்திருந்தனர்.

________________________

சரியாக இந்நேரம் அங்கு பூ மற்றும் ஜென்னின் பிடியில் இரு நாதன்களும் பிடிபட்டு காவல் நிலையத்தில் கம்பிகளுக்கு பின் இருந்தனர்.

வீட்டிற்கு வெளியில் நின்றபடி பூவும், ஜென்னும் உள்ளே ரகசிய வழி வழியாக செல்ல சரியான நேரம் பார்த்துக்கொண்டிருக்க…

வீட்டிற்குள் சமையலறைக்குள் தொடங்கும் ரகசிய பாதை, வீட்டிற்கு வெளியே இருக்கும் பருத்த மரத்தின் தண்டில் முடிவடையும்.

சாதரணமாக அது வயது பலநூறு வருடங்கள் கொண்ட பெரிய மரமென்றும் தண்டின் நடுவில் இருக்கும் குகை போன்ற அமைப்பு, இயற்கை மாற்றத்தால் உண்டானதாகத் தெரிந்தாலும், அதில் தான் அவ்வழியின் பாதை முடிவடையும்.

பூ அம்மரத்திற்கு அருகே நிழலுக்காக நிற்பதைப்போல் அதே சமயம் மறைந்து நின்றிருக்க… சின்னுவை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.

வெளியில் வந்த சின்னு “ம்மா” என்று பூவை கட்டிக்கொள்ள, ஜென்னிடமிருந்த பூவின் அலைப்பேசி ஒலித்தது.

புது எண்ணாக இருந்திட, ஒருவித படபடப்போடு தான் ஏற்றிருந்தனர்.

“ஹலோ…” ஜென்னின் குரல் என்றதும், எதிர் முனையில் இருந்தவர்களிடம் அப்படியொரு ஆசுவாசம்.

அப்போதுதான் சாய் வந்த கார் பாரியின் வீட்டிற்குள் நுழைந்தது.

இவர்களை வீட்டிற்குள் கடத்தி வைத்திருப்பது தெரியக்கூடாது என்பதற்காக, காவலுக்கு இருப்பதைப்போல் காட்டிக்கொண்டு வீட்டிலிருப்பவர்களையும் இயல்பாய் அனைத்தும் செய்யும்படி தான் வைத்திருந்தனர்.

அதனை உணர்ந்த பூ…

வேலு வீட்டிற்குள் சென்ற சில நிமிடங்களில் தனது துறையை சேர்ந்த தில்லைக்கு தெரிந்த நபர்களாக இருக்கும் இருவரை வீட்டு விருந்தினர்கள் போல் உள்ளே அனுப்பி வைத்தாள்.

கேட்டிற்கு காவலுக்கு நின்றவன், தில்லையை அழைத்து வெளியிலிருந்தே பேசி அனுப்பி வைக்கக் கூறிட…

இருவரையும் கண்டதுமே, பாரி அல்லது தமிழ், ஜென் செயலாக இருக்கும் என யூகித்த தில்லை அவர்கள் வெகு தொலைவிலிருந்து தங்களின் மருமகளின் கிராமத்திலிருந்து வந்திருப்பதாக சொல்லி உள்ளே அழைத்துச் சென்றார்.

உள்ளே சென்ற இருவருக்கும் வீட்டின் நிலவரம் ஓரளவு பிடிபட்டது.

சின்னு வெளியில் வர சாய் உள்ளே நுழைந்தான்.

பூவிற்கு அழைத்தது காவ்யா.

காவ்யாவை சாய் செய்யும் தொல்லைகளை பார்த்துக்கொண்டிருந்த பணிப்பெண், சாய் அங்கிருந்து கிளம்பியதும் தன்னுடைய அலைபேசியை அவர்களுக்கு கொடுத்த உணவுக்கு இடையில் வைத்துக்கொடுத்து அழுத்தமாகக் கண்காட்டிச் சென்றார். வீட்டிற்குள் கண்காணிப்பு காமிரா பொருத்தப்பட்டிருப்பதால் இப்படி உதவி செய்தார்.

காவ்யாவுக்கு சேண்ட்வெஜ் இடையில் காய்களுக்கு நடுவில் வைத்திருந்த அலைப்பேசி தென்பட, சுழலும் காமிரா தங்களிடமிருந்து விலகி வேறு பக்கம் சுழன்று மீண்டும் தங்களிடம் வருமுன் அலைபேசியை எடுத்து மறைத்துக்கொண்டாள்.

அவசர தேவையென அங்கிருந்த ஆட்களிடம் காரணம் காட்டிக்கொண்டு வாஷ் ரூம் சென்றவள், முதலில் சத்யா, பாரி என அழைத்து சோர்ந்து இறுதியாக பூவின் எண்ணிற்கு அழைத்திருக்க, ஒலி செல்ல நிம்மதியாக உணர்ந்தாள்.

சாய்… பூ மும்பையிலிருந்து சென்னை வருவதை உறுதி செய்வதற்காக அவளின் அலைப்பேசியை விட்டு வைத்திருந்தது, காவ்யாவுக்கு உதவியாக அமைந்து விட்டது.

“ஜென்.” அப்படியொரு நிம்மதி காவ்யாவின் குரலில்.

காவ்யா தன்னுடைய நிலையை விவரிக்க…

“இங்க நான் இவங்களை மீட்கும் நேரம் நீ அங்க காவ்யா, அபியை மீட்கணும்” என்று ஜென்னை சாய் நாதனின் வீட்டிற்கு அனுப்பி வைத்தாள்.

இங்கு தான் அனைத்தையும் சரிசெய்து, தனது குடும்பத்தை மீட்டு, பாரிக்கு தகவல் அளித்தால்தான், அங்கு அவன் தன் ஆட்டத்தை ஆடுவான் என்று பூ துரிதமாக செயல்படத் தொடங்கியிருந்தாள்.

***********

“சரி போலாமா?”

அமித்தின் எவ்வித பேச்சுக்கும் அலட்டிக்கொள்ளவில்லை பாரி.

“ஹேய் என்னடா இவன்?” என்று மாலிக்கை பார்த்து கேட்ட அமித், “உன் மொத்த பேமிலி, நீயும் என் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கீங்க. அதைவிட்டு சாதாரணமா போலாமான்னு கேட்டுட்டு இருக்க… இங்கிருந்து உன்னால ஒரு அடி எடுத்து வெளியில் வைக்க முடியுமா?” என்றான்.

பாரியின் பார்வையிலும் தோற்றத்திலும் கொஞ்சமும் மாற்றமில்லை.

“நான் இங்க வந்ததே இந்த ஹவாலா பதுக்களுக்கு ஹெட் யாருன்னு தெரிஞ்சிக்கத்தான். அது நீதான்னு ஒரு கெஸ். அது சரியும் கூட. நான் வந்த வேலை முடிஞ்சுது. அப்போ போகணும் தான?” என்ற பாரி “ஐ செட் அரேஸ்ட் ஹிம்” என்றான் மாலிக்கை பார்த்து.

“புரியலையா?” பாரி புருவத்தை கீறிட, மாலிக் இரு பக்கமும் தலை அசைத்தான்.

“நேஷனல் ஆன்டி ஹவலா ஹெட் ஆபீஸர் நான் தான்” என்றான்.

“பாரி…” மாலிக் வெளிப்படையாய் அதிர்ந்தான்.

பாரி, அவிக்கும் கூட அதிர்வு. சத்யா உட்பட. இதனை சத்யாவே எதிர்பார்க்கவில்லை. இந்திய அரசாங்கமே ஒன்றுகூடி, இந்தியாவில் ஹவாலா கருப்பு பணத்தை ஒழித்திட நியமித்த அதிகாரி தான் பாரிவேந்தன். இது பல பெரும் அரசியல் மற்றும் அரசாங்க அதிகாரிகளுக்கே தெரியாது. அத்தனை ரகசியமாக வைத்திருந்தனர்.

பாரி எதனால் இவ்விடயத்தில் இத்தனை தீவிரம் காட்டினான் என்பது தற்போது புரிந்தது.

பல அரசியலவாதிகள், பெரும் புள்ளிகள், பிரபலங்கள் என பல பேர் இதில் மாட்டுவார்கள் என்பதால் தான் பாரி இதில் ஒவ்வொரு அடியையும் அத்தனை கவனமாக எடுத்து வைத்தான்.

“நானே தான். இப்போ அரேஸ்ட் பண்ணுங்க ஏசி சார்.”

“அது பாரி நான்…” என்று மாலிக் தடுமாற,

“இந்த கூட்டத்தை பிடிக்கத்தானே இவனுங்க ஆள் மாதிரி சேர்ந்த? அதான் கூண்டோட பிடிச்சாச்சே! பிறகென்ன?” என்றான்.

நண்பனை புரிந்தவனாக.

“ஹோ… கருப்பு ஆடா நீ?” என்ற அமித் மாலிக்கை நோக்கி குறி வைத்திட, ஒரே உதையில் துப்பாக்கியை தூர விழ வைத்திருந்தான் பாரி.

“என்னண்ணா நடக்குது. பாரி என்ன சொல்றான்? எனக்கு எதுவுமே புரியல” என்ற அவியின் மனநிலையில் தான் பரிதியும் இருந்தான். அவனுக்கும் என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

“நீ ரொம்ப தப்பு பன்ற அமித்கான். நீயா வந்திடு. உன்னோட இந்த இடத்தை கண்டுபிடிக்கத்தான், உன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் நான் வந்தேன்” என்ற பாரி… “நான் இவ்வளவு பொறுமையா பேசும் ஆளே இல்லை” என்றான்.

“உன் குடும்பமே என் கையில் பாரி.”

“ஆஹான்…” என்ற பாரி, “உன் அல்லக்கை சாய்க்கு போன் போடு பார்ப்போம்” என்றான்.

“சார் அங்கே எல்லாம் இவன் பொண்டாட்டி கைக்கு போயிடுச்சு” என்று கூறினார் சிவராஜ். அவரிடம் பயம் அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது. இதில் மாட்டிக்கொண்டாயிற்று. பாரி கண்டு பிடித்துவிட்டான். இனி அவரின் அரசியல் அஸ்தமனமாயிற்றே. அதற்கே அந்த பயம்.

“ஷீ இஸ் மை கேர்ள்” என்ற பாரியின் இதழில் மென்னகை.

ஜென் சின்னுவுடன் சாய் வீட்டிற்கு சென்ற சில நிமிடங்களில், பூ தன் வீட்டிற்குள் சென்றாள்.

காவலுக்கு இருந்த தடியர்கள், “நீயே வாண்ட்டடா வந்து மாட்டிக்கிட்டியே” என்று அவளை பரிதாபமாக ஏறிட, அவளைத் தொடர்ந்து பெரும் காவல் படையே உள் நுழைந்தது.

குற்றம் செய்பவர்களே துணிந்து பலவற்றை செய்திடும்போது, உண்மைக்கும், நியாயத்துக்காகவும் போராடும் காவல்துறை அதிகாரிகள் எதற்கும் துணிய மாட்டார்களா என்ன?

போலீஸ் அனைவரின் கைகளிலும் துப்பாக்கி இருந்திட, தடியர்கள் யாவரும் சில நிமிடங்களில் சிறைப்பட்டனர்.

வெளியில் அத்தனை கலவர சத்தம் கேட்டபோதும், சாய் மற்றும் வேலு வெளியில் வரவில்லை. வேலு தான் உயிர் பயத்தில் மகனின் கையினை பிடித்துக்கொண்டு துடித்துக் கொண்டிருந்தாரே!

அவரின் பயம் அங்கிருந்த பாரியின் குடும்பத்தாருக்கு அனுதாபத்தை கொடுக்கவில்லை. மாறாக சிரிப்பைத்தான் கொடுத்தது.

“இவள் எனக்கு விஷம் கலந்து கொடுத்திட்டாள் சாய்” என்று கிட்டத்தட்ட அரை மணி நேரமாக நெஞ்சை பிடித்துக்கொண்டு துடித்தார் வேலு.

சாய்க்கு அவரை பொய் சொல்லி பதற்றம் அடைய வைத்திருக்கின்றனர் என்று புரிந்துவிட்டது. அதனை சொல்லவிடாது வேலு ஆர்ப்பாட்டம் செய்கிறார்.

வெளியில் துப்பாக்கி சுடும் சத்தம் கேட்டும் சாயால் எழுந்து போக முடியவில்லை.

உள்ளே வந்த வேலு சரியாக பிள்ளைகளை கவனித்து சின்னுவை கேட்பாரென்று தில்லை, தீபன், இளா மூவருமே எதிர்பார்க்கவில்லை. அவரை திசை திருப்பிடவே இளா அவருக்கு கொடுத்த பழரசத்தில் விஷம் கலந்ததாக பொய் கூறினாள்.

நாம் சொல்லும் நேர்மறையான விடயம் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறதோ இல்லையோ… சொல்லும் எதிர்மறை உடனடியாக வினைபுரிந்திடும். அதுவே இளா கூறிய பொய்யில் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

வேலுவின் உயிர் பயமே அவரை நிலைகொள்ள முடியாது தடுமாற வைத்திட… அந்த தடுமாற்றம் அவரை ஆட்டி வைத்துக்கொண்டிருந்தது. அதனாலே விஷம் உடலில் பரவினால் என்னவெல்லாம் நிகழுமோ அதனை நினைத்து பயம் கொண்டு, அவை தனக்குள் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவதைப்போல் உருவகம் கொண்டு சாய்க்கு அழைத்து அவனையும் பதற்றம் கொள்ள செய்து, மொத்தமாக அவர்களின் திட்டத்தை ஆட்டம் காண வைத்திட்டார் வேலு.

“அச்சோ அப்பா… கொஞ்சம் சும்மா இருங்க உங்களுக்கு ஒண்ணுமில்லை.” சாய் கத்தி சொல்லியபோதும் அவர் நம்பவில்லை.

“இல்லை இவள் கொடுத்த ஜூஸ் லைட்டா கசப்பா இருந்துச்சே… நான் சாகப்போறேன். சீக்கிரம் ஹாஸ்பிடல் கொண்டு போடா” என்று அரற்றினார்.

சாய்’யின் கவனம் வேலுவின் மீதே இருக்க… அந்நேரத்தில் பூ தன் ஆட்டத்தை முடித்திருந்தாள்.

“யூ ஆர் அண்டர் அரேஸ்ட்.” துப்பாக்கியை நீட்டியபடி சாயின் முன் வந்து நின்றாள் பூ.

“ஹை… அம்மா எப்போ வந்தீங்க?” ஆரிஷ் கை தட்டி குதித்தான்.

“அடேய்… இங்க என்ன நடக்குது? நீ கைதட்டி சிரிக்கிற?” மித்ரா ஆரிஷிடம் கேட்டிட… “இதெல்லாம் பழகியது தான! நவிஷா பாரு எப்படி சிரிக்கிறான்னு” என்றான்.

“நீ உனக்கு ஆள் சேர்க்காதே லட்டு” என்ற ஷைனி, “அவங்களை அரேஸ்ட் பன்ற வரை அமைதியா இருடா” என்றாள்.

“மொத்தத்தில் நீங்க எல்லோருமே கொஞ்சம் வாயினை மூடுங்க.” நதியா அதட்டிட கப்சிப் ஆகினர்.

“என்ன உன் புருஷன் எங்க கஸ்டடியில் இருக்கிறதை மறந்துட்டு இங்க ஹீரோயிசம் பண்ணிட்டு இருக்கியா?” என்றான் சாய்.

“என்னது பாரியை கடத்தி வச்சிருக்கானுங்களா?” என்று பார்வதி அதிர்ந்து வினவிட,

“நீ எப்படி வந்த தனியா?” என்று கேட்டாள் லீ.

“அதெல்லாம் அப்புறம் சொல்றேன்” என்ற பூ,

“பாரி கஸ்டடியில் தான் உன் ஆளுங்க இருக்காங்க சாய்” என்றாள்.

“பொய் சொல்ற?”

பூ அத்தனை தைரியமாக நிற்கும்போதே சாயின் திடம் மெல்ல குறைந்தது.

அவன் சிவராஜ்ஜிற்கு அழைக்க அழைப்பு செல்லவே இல்லை.

“மெல்வினா கொலை கேஸில் உனக்கு எதிரான ஆதாரங்கள் அத்தனையும் இருந்தும் உன்னை பாரி வெளியில் விட்டதுக்கு காரணம்… இதுதான்… உன் கூட்டத்தை மொத்தமா பிடிக்கத்தான்” என்றாள்.

சாய் அதிர்வோடு தப்பிக்க வழியை யோசித்தவனாக,

“காவ்யாவும், அபியும் என் கண்ட்ரோலில் இருக்காங்க” என்றான்.

“ஹான்… அப்புறம்” என்ற பூ, “இந்நேரம் ஜென் அவங்களை கூட்டிட்டு இங்க வந்துட்டு இருப்பாள்” என சொல்லிமுடிக்க, ஜென்னுடன் காவ்யா, அபி, சின்னு மூவரும் வந்தனர்.

“ஏன்டா வீடு சுத்தி கரெண்ட் வச்சிருக்க தைரியத்துல அப்படியே வந்துட்டியா? சர்கியூட் ஆஃப் பண்ணி தப்பிக்க முடியாதா என்ன?” என்ற ஜென், “இவனுவளுக்குலாம் தேவையான நேரத்தில் மூளை வேலை செய்யாதுபோல தமிழ்” என்றாள். கேலி சிரிப்போடு.

சட்டென்று மறைத்து வைத்திருந்த தன் துப்பாக்கியை எடுத்து, ஆரிஷின் நெற்றியில் வைத்தவனாக சாய் தப்பிக்க பார்க்க…

“திரும்பத்திரும்ப தப்பு பன்றான் ஜென் இவன்” என்ற பூ, “இப்போ நீ அவனை விடுலன்னா உன் அப்பனை போட்டுத்தள்ளிடுவேன்” என்று வேலுவின் நெற்றியில் குறி வைத்தாள்.

“அவன் செத்தா சாகட்டும்.” சாய் ஆரிஷை இறுக்கமாக பிடித்தான்.

“இதோ பாரி வந்தாச்சு.” ஜென் சொல்லிட, சாய் பதற்றமாக வாசலை நோக்க… அந்நேரத்தில் அவனது கையிலிருந்த துப்பாக்கியை பிள்ளைகள் அனைவரும் ஒன்றுகூடி கீழே தட்டிவிட்டிருக்க, பூ மற்றும் ஜென்னின் பிடியில் எளிதாக சிக்கிக்கொண்டான் சாய்.

“இவனையும் போலீஸ் வேனில் ஏத்து ஜென்” என்ற பூ வேலுவை காட்டினாள்.

“நானே சாகப்போறேன். என்னை ஏன் அரேஸ்ட் பண்றீங்க” என்று வேலு மயக்கம் வருவதைப்போல் சரிய,

“கேவலமா நடிக்காத” என்று ஜென் அவரை இழுத்துச் சென்றாள்.

“வந்து எல்லாம் பேசலாம் மாமா” என்று தில்லையிடம் கூறி சாயினை கூட்டிக்கொண்டு வெளியேறினாள் பூ.

“ஒரு கொலைக்காகவா இவ்ளோ பிளான் தமிழ்?” ஜென் கேட்டிட…

“ஆரம்பம் மெல்வினா கொலை தான் ஜென். ஆனால் ஏதோ பெருசா இருக்கு. வேந்தன் வந்தால் தான் தெரியும். இவனை மெல்வினா கேஸ் வச்சு அரேஸ்ட் பண்ண சொல்லி வேந்தன் மெசேஜ் பண்ணியிருந்தான். எனக்கும் இன்னும் சரியா எதுவும் தெரியல” என்றாள்.

“உன் அல்லக்கை ரெண்டு நாதனையும் அங்க கைது பண்ணியாச்சு. இப்போ என் கையால் உன்னை” என்ற பாரி, “ஹேண்ட் கஃப் கொண்டு வாங்க மாலிக்” என்றான்.

“நீ என்னை அரேஸ்ட் பண்ணிடுவியா?” என்று அமித் தன் ஆட்களுக்கு கண் காண்பிக்க, நான்கு பக்கமிருந்தும் ஆட்கள் ஓடிவர பாரி காற்றாய் அதிரடியை காட்ட ஆரம்பித்திருந்தான்.

“நாம சும்மா வேடிக்கை பாக்குறதுக்கு பாரிக்கு உதவலாம்” என்று சத்யா சொல்ல…

“நீ போ. அவன் உன்னை ஓரமா நிற்க வைக்கிறானா இல்லையா பாரு” என்றான் அவி. நண்பனை புரிந்தவனாக.

“ஆமாம் சத்யா இப்போ நாம இந்த சண்டையில் உள் நுழைந்தா, பாரிக்கு நம்மை காப்பாற்றும் பொறுப்பும் சேர்ந்துடும். ஏற்கனவே அவனுக்கு தொல்லையா வந்துட்டோம்” என்றான் பரிதி.

ஒருவன் பாரியின் தலையில் கட்டையால் அடிக்க ஓடிவர, மற்றொருவன் பின்னிருந்து தாக்க வந்தான். சடுதியில் பாரி குனிந்து விலக, இருவரும் ஒருவரையொருவர் தாக்கி கீழே விழுந்தனர்.

“பரிதிண்ணா மீடியாவுக்கு இன்ஃபார்ம் செய்து வர சொல்லுங்க” என்ற பாரி, மாலிக்கை பார்க்க, அவனும் பாரியை தாக்க முற்படும் ஆட்களை அடித்துக் கொண்டிருந்தான்.

“சத்யா… போலீஸ்” என்றிருந்தான் பாரி.

“அவனே போலீஸ் தான சத்யா?” அவி சந்தேகமாகக் கேட்டிட, “போலீஸ் டீம் வர சொல்லி சொல்ல சொல்றான்” என்றான் சத்யா.

அங்கே ஒரே சத்தமாக இருந்திட பரிதியும், சத்யாவும் அங்கிருந்து தள்ளி வெளியில் சென்றனர்.

மும்பை நகர செய்தி ஊடகங்களின் தகவலை இணையத்தில் பெற்று தகவல் அளித்தான் பரிதி. சத்யாவும் பாரி மற்றும் மாலிக்கின் பெயரை வைத்து நகரத்தில் காவல் நிலையத்துக்கு தகவல் கொடுத்தான்.

இருவரும் உள்ளே வர, கண்ட காட்சியில் உறைந்து நின்றனர்.

அமித் நீண்ட பட்டா கத்தியால் பாரியை பின்னிருந்து குத்திட ஓடிவர, பாரியை அமித் நெருங்கிய கணம் அவி குறுக்கே பாய்ந்திருந்தான்.

அவியின் வயிற்றில் சொருகிய கத்தி முதுகில் வெளி வந்திருந்தது.

பரிதி மற்றும் சத்யாவின் அவி என்கிற கத்தல் கேட்டு திரும்பிய பாரி உயிர் துடித்து ஸ்தம்பித்து நின்றான்.