புயலாய் தாக்குதே காதல் – 6

புயல் 6

இதைச் செய்வதற்கு சுத்தமாக விருப்பம் இல்லை என்ற போதும் மணியம்மாள் வகையாக ருத்ரனிடம் மாட்டிக் கொண்டதால் வேறு வழியில்லாமல்

“அம்மா! குரல்ல செல்லம் கொஞ்சம் கூட இல்லையே.. இப்படியா நீ லட்சணாவுக்கு குடுத்த. இல்லையே..”

“நீ கவனிச்ச கவனிப்பு எல்லாம் எப்படிப்பட்டதுன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும். நீ என்ன எல்லாம் டிராமா பண்ணுவ அதுவும் தெரியும். அதான் போன்ல அதை ரெக்கார்ட் பண்ணி வச்சுருக்கேன்..” என்றவன் அதையும் போட்டுக் காட்ட இரண்டு பையித்தியங்களுக்கு இடையே மாட்டிக் கொண்ட பாவனையை முகத்தில் தேக்கி வைத்துப் பார்த்தாள் உமா மகேஷ்வரி.

மணி எப்படியாவது பேசிட்டு இந்த ரூமை விட்டுட்டு போயிடுடி.. இல்லைன்னா இவன் இன்னைக்கு நம்மளை விடமாட்டான் என்று நினைத்தவர் “அம்மாடி உமா.. உமாம்மா..” என ஆரம்பிக்கும் போதே அந்த தொனியில்

“எனக்கு யாரோட பாசமும் வேண்டாம். அவங்க அவங்க அவங்களோட எல்லையில நின்னுட்டா போதும். உங்க மகனையே நான் வேண்டாம்னு சொல்லுறேன். நீங்க பாசமா இருக்கணும்னு ஒன்னும் அவசியமே இல்லை. அதுமட்டும் இல்லாமல் அதுதான் உங்களுக்கு வரவும் வராதே” பொறுத்தது போதும் என்று உமா பொங்கிவிட “அவ அப்படித்தான் சொல்லுவா அதுக்குன்னு நாம அப்படியே விட முடியுமா அம்மா. அவ வயித்துல இருக்குறது இரண்டு உசுரு. அவங்களுக்கு நீ இன்னும் கொஞ்சம் அதிகமாவே பாசம் காட்டணும். புரிஞ்சுதா? நீதானே அயம்மா. கொஞ்சங்கூட என் பசங்க மேல உனக்கு பாசமே இல்லையா?” என்றான் ருத்ரன்.

அவன் ஆரம்பிக்கும் போதே “எப்பா சாமி எனக்கு உடம்புல ஸ்ட்ரென்த்தே இல்லை. எங்க வீட்டுல இருந்தாலாவது நான் வேணுங்கிறதை கேட்டு வாங்கி நிம்மதியாய் சாப்பிட்டுருப்பேன். இங்க வந்து நீ புள்ளைங்களை பட்டினி தான் போடப் பார்க்குற. எனக்குத் தெரிஞ்சுப் போயிடுச்சு. நானாவது சும்மா வாய்ப் பேச்சுக்குத்தான் சொல்லுறேன். நீ அதை நடத்திட்டுத்தான் வேற வேலைப் பார்ப்ப போல. உங்க அம்மாவுக்குத்தான் அந்த பாசம் இருக்காதுன்னு தெரியும்ல. ஏன் டார்ச்சர் பண்ணுற? இதைப் பார்த்து நான் உன்னை நல்லவன்னு நம்பணுமா? நீ தான் அம்மா பையனாச்சே.. அதுக்காகவே பிறவி எடுத்தவன் மாதிரில்ல பேசுவ.. எப்போ அதை ரிசைன் பண்ண? இதெல்லாம் எதுக்காக?” அவள் மூச்சு விடாமல் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே

அங்கிருந்த மற்ற இருவரைக் கவனிக்காமல் “இந்தா பசியோட இருப்ப சாப்பிடு. இங்க இருக்கறவங்க எல்லாம் மத்தவங்களை பட்டினி போட்டுக் கொடுமை படுத்த மட்டும்தான் லாயக்கு” என்று அவன் கேரியரை நீட்ட வேகமாக வாங்கிக் கொண்டாள்.

அவளுக்கு அருகிலேயே அமர்ந்து அவன் சாப்பிட வைக்க இருவரையும் தான் ரசனையாக பார்த்திருந்தான் ருத்ர தாண்டவன். அவனுக்கு சில சமயங்களில் உமாவை விட ஆத்வியைத்தான் அதிகம் பிடிக்கும். இது அப்படியான ஒரு தருணம்.

சாப்பிட்டுக் கொண்டே அவள் வேண்டாம் என மறுத்தாள்.

சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தவளுக்கு புரையேறியது.

அதில் ஒரு நிமிடம் பயந்தவன் அங்கிருந்த மூடியை எடுத்து அவனை நோக்கி விட்டெறிந்தான்.

அதை லாவகமாக பிடித்தவன் “மச்சி இந்த விளையாட்டு எல்லாம் நாம மட்டும் இருக்கும் போது வச்சுக்கலாம். இங்க பட்டு லட்டு இருக்காங்க. எப்பவும் சூதானமாக இருக்கணும் புரிஞ்சதா..? நீயும் எங்களோடவே இரு.. எனக்கும் ஜாலியா இருக்கும்” எனச் சொல்ல “அக்கா நான் கிளம்புறேன். ச்சே இவன்கூடலாம் நீ எப்படித்தான் வாழ்ந்தயோ?” என அவன் பதறி சொல்லவும் “அதைத்தான் உனக்கும் காட்டலாம்னு.. அடேய் நில்லு ஆத்வி” என்பதற்குள்ளயே அவன் அங்கிருந்து நொடியில் இடத்தினை காலி செய்திருந்தான்.

இவனது கலாட்டாவில் உமாவிற்கு அவ்வளவு சிரிப்பு.. சத்தமாக அவள் சிரிக்கவும் ருத்ரனுக்கு அது பிடித்திருந்தது.

வாசலுக்கு விரைந்து சென்று பார்க்க அங்கு ஆத்விக் தன் முகத்தினைக் கழுவிக் கொண்டிருந்தான். ச்சே கொஞ்ச நேரத்துல வயித்தைக் கலக்கிடுச்சே.. கருமம் அவனா இவன்.. அய்யய்யோ நினைக்க நினைக்க நடுக்கமே வந்துவிட்டது ஆத்விக்கு..

இனி இங்க வரவேக் கூடாது போலயே இவ்வாறு நினைத்துக் கொண்டே இன்னமும் முகத்தினைத் தேய்த்து கழுவிக் கொண்டிருந்தவன் பின்னே “இப்படியெல்லாம் வாழணும்னு உன் அக்காவுக்குத் தலையெழுத்தா. ருத்ரா இன்னும் அந்த பொண்ணை விடலை தம்பி. என் பையன்னாலும் அவன் பண்ணுறது தப்புதானே. இப்போ உன் அக்காவோட வாழ்க்கைதான் எனக்கு முக்கியமா படுது. ருத்ரன் ஏதாவது சொல்லி அவனோட கௌரவத்தைத் தக்க வைக்கத்தான் பார்க்குறானே தவிர உண்மையிலேயே உன் அக்கா கூட வாழணும்னு நினைக்கவே இல்லை. நீதான் ஏதாவது முயற்சி பண்ணி உங்க அக்காவை இங்க இருந்து கூட்டிட்டுப் போகணும். இல்லைன்னு வை அவ கடைசி வரைக்கும் கண்ணீர் சிந்திட்டுத்தான் இருப்பா” மணியம்மாளின் குரல்.

“என் அக்கா மேல அவ்வளவு அக்கறையா உங்களுக்கு.. பரவாயில்லையே.. நீங்க சொன்னதும் ஒரு வகையில சரிதான். என் அக்காவை எப்படிக் கூட்டிட்டுப் போறதுன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும். நீங்க அதை நினைச்சு கவலைப்பட வேண்டாம். நிம்மதியாவே இருங்க.. உங்க பையனை பார்க்குற விதமா நான் பார்த்துக்கிறேன். அதுசரி எங்ககிட்ட இப்படிப் பேசுறீங்களே.. நீங்க ஏன் அந்த பொண்ணு வீட்டுலயே போய் பேசக் கூடாது. இல்லைன்னா நீங்க அருமை பெருமையாய் பெத்து வளர்த்த உங்க மகனை செருப்பாலயாவது அடிச்சு அசிங்கப்படுத்தியிருக்கலாமே. அந்தாளை மட்டும் எதுவுமே சொல்லாமல் இருக்கீங்களாமே ஏன்?” அவரையே அவன் பார்த்துக் கேட்க அவரோ “என்ன இருந்தாலும் என்னோட பையனாச்சே” என தடுமாறி பதில் சொன்னார் மணியம்மாள்.

அவ்வளவுதான் உள்ளே ஓடியே விட்டார்.

சிரித்தபடி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்.

“ஒரு கிஸ்ஸூக்கே உனக்கு வாந்தி வருதா மச்சி.. அங்கே உங்க அக்கா வாந்தியெடுக்க நான் எவ்வளவு…?”

அவ்வளவுதான் அதைக் கேட்க ஆள் அங்கில்லை. ஓடியே விட்டிருந்தான்.

இவன் பையனா இருக்கும் போதே இவ்வளவு அழகா இருக்கானே. பொண்ணா எல்லாம் பொறந்திருந்தால் எம்புட்டு அழகா இருந்துருப்பான் என்று பெருமூச்சு விட்டபடியே நின்றிருந்தவனை போனின் அழைப்பு மீட்டெடுத்தது.

“ம்ம் சரி வர்றேன்..” என்றபடியே உள்ளே வந்தவன் “உமா சரக்கு இன்னைக்கு வருது.. நான் போயிட்டு வர்றேன். வர்ற லேட்டாகும். நீ தூங்கு என்ன?” என்று சொல்ல பதில் எதுவும் வரவில்லை அந்தப்பக்கம் இருந்து.

“உன்கிட்டதான் பேசுறேன் உமா”

அதே மௌனம்தான்.

“உமா..”

‘நீ போடா.. நீ திரும்பி வரும்போது நான் இங்க இருந்தால்தானே’ என்ற நினைப்பில் அவள் கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டாள்.

அலைபாயும் அவள் விழிகளையே ஆழ்ந்துப் பார்த்தவன் அவளது சிந்தனையில் ஓடுவதையும் கணித்துவிட்டான்.

அவனிடம் இப்போது மர்மப் புன்னகை..

புயல் தாக்கும்…