காலை கனவினில் காதல் கொண்டேன் 11

காலை கனவு 11

சக்தியுடன் பேசிவிட்டு வைத்த ஆர்விக், அன்விதாவுக்கு அழைக்க முயன்ற கணம் அவளிடமிருந்து அழைப்பு.

திரை அதிர்ந்த அலைபேசி ஒலிக்கும் முன்பு அழைப்பு நின்றுபோனது.

அந்த நொடி முதல் அன்விதாவுக்கு பல முறை அழைத்துவிட்டான்.

அவள் எடுக்கவில்லை.

எதையும் ஒற்றை கோப்பை தேநீருடன் அவனிடம் பகிர்ந்து பழகியவளுக்கு இந்த காதல் வலியை எப்படி பகிர்ந்து கொள்வதென்று தெரியவில்லை.

அன்விதா வேண்டுமென்றே தன்னுடைய அழைப்புகளை தவிர்ப்பது ஆர்விக்கு நன்கு தெரிந்திருந்தது.

“அன்வி பிக் மை கால்” என ஆர்விக் புலனம் தகவல் அனுப்பிட, அடுத்த நொடி அவள் பார்த்துவிட்டது தெரிந்தது.

பதிலில்லை.

மீண்டும் அழைப்பு விடுத்தான்.

முழு ஒலி முடிந்தும் அவள் ஏற்காதுபோக…

“எதுவா இருந்தாலும் பேசலாம் அன்வி… கால் அட்டென்ட் பண்ணு” என அனுப்பி வைத்தான்.

ஆர்விக் நெற்றியை தேய்த்துக்கொண்டு நின்றிட,

“யாருக்கு கால் பண்ணிட்டே இருக்க? அன்விக்கா?” என அவனின் தோளில் கை வைத்தான் யாஷ்.

“அம்மா அண்ட் நிதா” என்று திரும்பிப் பார்த்தான் ஆர்விக்.

“டைம் ஆச்சே! ரெண்டு பேரும் தூங்கப்போயாச்சு” என்றான் யாஷ்.

சக்தி கூறியதை சொல்லி அன்விதா தன்னுடைய அழைப்பினை தவிர்ப்பதை யாஷிடம் தெரிவித்தான்.

“அவள் என்ன சின்னப்பிள்ளையாடா?” என்ற யாஷுக்கு ஆர்விக் மீது கோபமாக வந்தது.

“தனியா போறா(ள்)டா!” என்ற ஆர்விக், மீண்டும் அவளுக்கு அழைப்பு விடுக்க முயல, அவனிடமிருந்து அலைபேசியை பறித்திருந்தான் யாஷ்.

“அவனை பார்க்க போகணும்னு தெளிவா முடிவெடுத்துதான கிளம்பியிருக்காள். போயிட்டு அவளே இங்க வருவாள். நீ உன் காதல் மனசை கொஞ்சம் கண்ட்ரோலில் வை” என யாஷ் கடுகடுத்தான்.

“டேய்…” என்ற ஆர்விக்,

“அவள் உனக்கும் ஃப்ரெண்ட் தான். அவளுக்கு ஒண்ணுன்னா நீ பதறமாட்டியா?” என ஆர்விக் கேட்க,

“அதேதான்… அவள் எனக்கும் ஃப்ரெண்ட் தான். ஆனா உன் அளவுக்கு எனக்கு ரியாக்ட் பண்ண வரலையே” என்ற யாஷ், “உன் லவ் அன்கண்டீஷ்னலா போகுதுடா. நல்லதுக்கில்லை. நீ நல்லவன் தான். ஆனா இந்த காதல் எப்போ என்ன பண்ண வைக்கும் சொல்லவே முடியாது” என்றான்.

ஆர்விக்கிடம் வெற்றுப்பார்வை.

“உன்னால தான் அவள் மேல எனக்கு கோபம் கோபமா வருது. நீ பண்றதெல்லாம் பார்த்துதான் எனக்கு அவளை பிடிக்காமப் போகுது” என்ற யாஷ், “அவள் உனக்கில்லைன்னு தெளிவா இருக்கதானே நீ? அப்புறம் எதுக்கு இந்த பதட்டம். கால் அட்டென்ட் பண்ணலன்னா விட்டுட்டுப் போடா” என்றான்.

“இது லவ் இல்லை மச்சான்… அக்கறை! இது உன் மேல, பூபேஷ் மேல, தான்யா மேல கூட எனக்கிருக்கு. இதை நிறைய முறை சொல்லிட்டேன். இனி உனக்கு நான் எந்த விளக்கமும் கொடுக்கிறதா இல்லை” என்று யாஷின் கையிலிருந்து தன்னுடைய அலைபேசியை வெடுக்கென பறித்த ஆர்விக், அழைப்பு விடுக்க…

துண்டிக்கப்பட்டது.

அதே கணம் அவளிடமிருந்து தகவல் வந்தது.

“நான் கோவை போயிட்டு இருக்கேன் ஆர்வி.”

“எதுக்கு? சென்னை வரலையா நீ?” என்று அறியாதவனைப்போல் கேட்ட ஆர்விக், “திரு கால் பண்ணாங்க, நீ கிளம்பிட்டதா! அதான் மார்னிங் ரீச்சிங் டைம் தெரிஞ்சிக்க கால் பண்ணேன்” என்றான்.

………

“ஆல் ஓகே அன்வி?” என்று கேட்ட ஆர்விக், அதற்கு கீழாக நிதாஞ்சனியை அழைக்கச் சென்றபோது எடுத்திட்ட தேநீர் குவளை புகைப்படத்தை அனுப்பி வைத்தான்.

அன்விதா பதில் தட்டச்சு செய்வது தெரிந்தது…

“எனக்கு இதெல்லாம் பார்க்கும்போது லவ்வுன்னு தான் தோணுது” என்றான் யாஷ்.

“லவ் தான் யாஷ்… லவ் அப்படின்னாலே அன்பு தானே?” என்ற ஆர்விக், “அவளுக்கான காதல் எனக்குள்ள எப்பவோ புதைஞ்சிடுச்சு. இப்போ இருக்கிறதெல்லாம் அன்பு மட்டும் தான். இந்த அன்புக்கும் என்னை விளக்கம் கொடுக்க வைச்சிடாத… ப்ளீஸ்” என்ற ஆர்விக்குக்கு ஆயசமாக வந்தது.

தனக்குள் இல்லையென்றாலும் யாஷ் ஒவ்வொருமுறையும் இப்படி பேசி பேசியே, அமிழ்ந்திருக்கும் காதலை வெளிக்கொண்டு வந்துவிடுவானோ என்று அச்சமாகவும் வந்தது.

அன்விதா காதலை சொல்வதைபோன்று வருகின்ற கனவுக்கு, தன்னுடைய ஆழ் மனதில் அமிழ்த்தப்பட்டிருக்கும் காதலே காரணமென, சில நாட்களுக்கு முன்னர் வந்த கனவின் போது தன்னுடைய மனதை ஆராய்ந்து கண்டுகொண்டவனுக்கு, கனவில் வரும் காதலை கூட புறக்கணிக்கவே நினைக்கின்றான்.

சொல்ல முடியாத கொள்ளை நேசம் அவள் மீது தன்னிடத்தில் கொட்டிக்கிடந்தாலும், அவற்றையெல்லாம் அவளின் நலனுக்காக தன்னோடு மட்டுமேயென அழித்துக்கொள்ளவே நினைக்கின்றான்.

ஆர்விக்குக்கு அவளிடத்தில் இக்கணம் இருப்பதெல்லாம்… தன்னை காதலிக்க வைத்த பெண், காதலின் அனைத்து உணர்வுகளையும் தனக்கு அறிமுகம் செய்தவள், அன்னை அன்றி தன்னுடைய மொத்த அன்புக்கும் தகுதியுடையவளாக தன் மனதில் நின்ற பெண் என்கிற கண்ணோட்டம் மட்டுமே!

அவனது காதலெல்லாம் பிறர் அறிந்திட முடியாத நெஞ்சத்தின் மறுபக்கமும், அவனது கனவுகளுக்கு மட்டுமே உரித்தானது.

இதனை யாஷிடம் சரியான வார்த்தைகளால் சொல்லிட முடியாமலே தடுமாறுகின்றான்.

வார்த்தையின்றி யாஷையே பார்த்திருந்த ஆர்விக், தகவல் வந்த ஒலியில் மீண்டிருந்தான்.

“இப்போ உன்கிட்ட பேசினா மொத்தமா உடைஞ்சிடுவேன் ஆர்வி. கௌதம் மாமாவை பார்த்து பேசுற வரை நான் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கணும். பிளீஸ்… நானே கால் பண்றேன்” என அனுப்பியிருந்தாள்.

என்ன அனுப்பியிருக்கிறாளென எட்டிப்பார்த்த யாஷ், “இதுக்கெல்லாம் குறைச்சல் இல்லை. என்னவோ பண்ணு” என்று சென்றிருந்தான்.

“உடையுறளவுக்கு அன்வி வீக்கா?” எனக் கேட்ட ஆர்விக், “என்ன நடந்தாலும் சமாளிச்சிடலாம். பீ ஸ்ட்ராங் மை கேர்ள்” என்றான்.

அங்கு கௌதமின் விலகலால், காதல் கொடுக்கும் வதையால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்னுடைய திடத்தை இழந்து கொண்டிருந்த அன்விதாவுக்கு, ஆர்விக் அனுப்பிய இறுதி வார்த்தை பெரும் பலமாக சேர்ந்தது.

அலைபேசியை திரை மூடி கையோடு இறுக்கிக் கொண்ட அன்விதா, இருக்கையின் பின் சாய்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

கண்கள் மூடியே இருந்த போதும், அவளின் கருவிழிகளின் ஓட்டம் ஓயவில்லை.

அன்விதாவின் மொத்த எண்ணமும் கௌதமிடத்திலே நிலைத்துவிட்டிருந்தது.

***************************

காலையிலே அங்கிருந்து செல்ல நிதாஞ்சனி கிளம்பியிருந்தாள்.

“என்ன இப்போவே கிளம்பிட்டீங்க?” ஆர்விக் கேட்டிட,

“நான் உங்களை மாதிரி ஓனர் கிடையாது பாஸ். எம்ப்ளாயி. கரெக்ட் டைம்க்கு ஆஜர் ஆகணும்” என சிரித்திட்டாள் நிதாஞ்சனி.

“கிண்டல் பண்றீங்களா?” என்ற ஆர்விக், “நாங்களும் கரெக்ட் டைம்க்குதான் போகணும்” என்றான்.

“நம்பிட்டேன்… நம்பிட்டேன்…” என்ற நிதாஞ்சனி, அனிதா வரவும் கிளம்புவதாகக் கூற,

“இத்தனை வருஷத்துல ஒரே இடத்தில் இருந்தாலும் இப்போ தான் உன்னால இங்க வர முடிஞ்சுது. இனி அடிக்கடி வரணும்” என்றார் அனிதா.

“கண்டிப்பாம்மா” என்றாள்.

“நான் ஒண்ணு சொல்றேன்” என்ற ஆர்விக், “நீங்க இங்கவே மேல் போர்ஷனில் தங்கிக்கோங்களேன்! உங்களுக்குத்தான் பிஜி’யில் வார்டன் ஓவர் டார்ச்சர் சொன்னீங்களே” என்றான்.

“ஆமா நிதா. அங்க தனியா இருக்கிறதுக்கு… இங்க வந்திடலாமே! நான் ஆர்வி, இருக்கோம். உனக்கும் வீட்டை விட்டு வந்து தனியாயிருக்க ஃபீல் இருக்காது” என்றார் அனிதா.

“நல்ல ஐடியா தான். நான் அப்பாகிட்ட பேசிட்டு சொல்றேன்ம்மா” என்ற நிதாஞ்சனியை ஆர்விக்கே விடுதியில்விட அழைத்துச் சென்றான்.

“அன்வியும் இங்கதான் தங்கியிருக்காளா?” செல்லும்போது நிதாஞ்சனி ஆர்விக்கிடம் கேட்டாள்.

“இல்லை… அவளுக்கும் இங்கவே தங்க விருப்பம் தான். பட் அவளோட அண்ணா அக்செப்ட் பண்ணல. ஹாஸ்டலில் தான் தங்கியிருக்கா” என்றான் ஆர்விக்.

ஆர்வி அவளுடைய அண்ணனென கூறியதும் நிதாஞ்சனியின் மனம் சக்தியிடம் தஞ்சம் புகுந்திருந்தது.

இதழில் தானாய் ஒரு முறுவல்.

“அவங்களோட ரொம்ப க்ளோசா?” நிதாஞ்சனி கேட்டிட,

ஆர்விக் புரியாது யாரெனப் பார்த்தான்.

“அன்வியோட அண்ணா?”

அவங்களை ஏன் இவள் கேட்கிறாளென நெற்றி சுருக்கினான் ஆர்விக்.

ஏனோ பல வருடங்களாக மனதோடு மட்டுமே சேமித்து பதுக்கி வைத்திருக்கும் காதலை ஆர்விக்கிடம் சொல்ல வேண்டும் போலிருந்தது.

“நீ என்னோட பிரதர்… ஓகேவா?” என்றாள்.

சட்டென்று சமந்தமில்லாமல் ஏன் சொல்கிறாளென விளங்காது, அவள் கேட்டதில் தெரிந்த உரிமையில் முறுவல் கொண்டவனாக,

“அதான் நைட்டே நானும், யாஷும் சாசனம் எழுதி கொடுத்தாச்சே! அப்புறம் என்ன? அக்கான்னு கூப்பிட்டு ரிஜிஸ்டர் பண்ணனுமா?” எனக் கேட்டான்.

“அதெல்லாம் இல்லை” என்ற நிதாஞ்சனி, “இனி நான் என்ன சொன்னாலும், ஒரு பிரதரா அதை நீ சீக்ரெட்டா வைச்சிக்கணும்” என்றாள்.

“இந்த ரகசியத்துக்கும் திருவுக்கும் என்ன சம்மந்தம்?”

“ஐ…” என ஆர்விக்கை பார்த்த நிதாஞ்சனி, “ஐ லவ் ஹிம்” என்றாள்.

“ஆஹான்!” என ஆச்சரியத்தில் ஆர்விக் வண்டியை சட்டென்று நிறுத்தியிருந்தான்.

“நம்ப முடியல” என்றான்.

“நான் லவ் பண்றேன் சொன்னதா?” என நிதாஞ்சனி கேட்க,

“இல்லை… திரு லவ் பண்றது. அவர் இருக்க விறைப்புக்கு அவருக்கெல்லாம் செட் ஆகாத சேப்ட்டராச்சே இது” என்றான்.

“நான் சொன்னதை நீ கவனிக்கல… நான் தான் லவ் பண்றேன் சொன்னேன்” என வாடிய குரலில் மொழிந்தாள்.

“ஹோ… அதானே! யாரு அவரு. லவ் பண்ணிட்டாலும்” என்ற ஆர்விக், வண்டியை இயக்கியவனாக, “திருவுக்கு சிரிக்கவே வராதே! எப்படி அவங்க மேல லவ்?” என்றான்.

நிதாஞ்சனி இரு கை விரல்களையும் பின்னி பிணைத்து ஒரு வழி செய்து கொண்டிருந்தாள்.

“அதான் எனக்கும் தெரியல எப்படின்னு” என்ற நிதாஞ்சனி, “நான் இன்னும் அவங்ககிட்ட சொன்னதே இல்லை” என்றாள்.

“ஏன்?”

“அவங்களை நேர்ல பார்த்தாலே பயமா இருக்கு.”

நிதாஞ்சனி அவ்வாறு சொல்லியதும் ஆர்விக் சத்தமிட்டு சிரித்திருந்தான்.

ஏனோ அனிதா அம்மா என்பதால், ஆர்விக்கை யாரோ ஒருவனாக நினைக்க முடியவில்லை. அத்தோடு அவன் பார்த்ததும் அவளிடம் நடந்துகொண்ட விதம், பேசிய வார்த்தைகள் யாவும் தன்னைப்போல் அவனை சகோதரனாக நினைக்க வைத்திருந்தது.

ஒரு உறவுக்குள் சட்டென்று தானாக தோன்றும் நெருக்கம் விலைமதிப்பில்லாதது. கொள்ளும் நம்பிக்கை அத்தனை ஆழமானது. அந்த நம்பிக்கையை ஆர்விக் தன்னைப்போல் அவளுக்கு முன்தினம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து வீட்டிற்கு வருவதற்குள் வழங்கியிருந்தான்.

ஆதலால் இதுவரை யாரிடமும், ஏன் உரியவனிடத்தில் கூட சொல்லாத தன் நேசத்தை ஆர்விக்கிடம் பகிர்ந்துக்கொண்டாள்.

“அவ்ளோ பயமா?”

“ஆமா… ஆனா” என நிறுத்தியவள், “நிறைய சைட் அடிச்சிருக்கேன். ரொம்ப பிடிக்கும்” என்றாள்.

“அதுசரி” என ஆர்விக் கூற,

“ஆக்சுவலி அம்மா எனக்கு என் லவ்வாலதான் இவ்ளோ க்ளோஸ் ஆனாங்க” என்றாள்.

“எப்படி?”

“காலேஜ் செக்கென்ட் இயர்ல இந்த லவ்வோட ஹெவினெஸ் மேனேஜ் பண்ணவே முடியல… நேர்ல பார்த்தாதானே பயம் அப்படின்னு மெசேஜ் பண்ணேன். ஒரே மெசேஜ் தான். நான்னு எப்படி தெரிஞ்சிதோ பிளாக் பண்ணிட்டாங்க” என்று அவள் சொல்லிய பாவனையில் பீறிட்டு வந்த சிரிப்பை அவளின் வருத்தம் உணர்ந்து வாய்க்குள்ளே ஒளித்தான்.

“அப்போலாம் அவ்ளோ மெச்சூர்ட் இல்லைன்னு நினைக்கிறேன். அவங்க அவாய்ட் பண்ணது என்னவோ ஆச்சு. அந்த டைம் இன்டர்னல் மொத்தமா வாஷ் அவுட். அம்மா தான் கிளாஸ் இன்சார்ஜ். கூப்பிட்டு பேசினாங்க… நல்லா படிக்கிறப்பொண்ணு என்னாச்சுன்னு அட்வைஸ். அப்போ இருந்த பெயின்க்கு யார்கிட்டவாது ஷேர் பண்ணா, ஃபீல் பெட்டர்னு தோணுச்சு. அம்மாகிட்ட எல்லாம் சொல்லிட்டேன்” என்றாள்.

“அப்புறம்?”

“நான் என்ன கதையா சொல்றேன்?”

“அப்போ இது கதையில்லையா?”

“உன்னை கொல்லப்போறேன் பாரேன். நான் எவ்ளோ ஃபீல் பண்ணி சொல்றேன். நீ என்னடான்னா வாய்க்குள்ளே சிரிக்கிற” என அவனின் புஜத்திலே குத்தினாள்.

“நான் என்ன பண்றது? நீ சொன்ன மாடுலேஷன், ஃபேஸ் எக்ஸ்பிரஷன் எல்லாம் சிரிப்புதான் வந்துச்சு.”

“அப்போ சிரிச்சிடு” என்று அவள் உதடு சுளிக்க, “உன் ஆபீஸ் வந்தாச்சு” என்று வண்டியை நிறுத்திய ஆர்விக் மற்றும் நிதாஞ்சனி ஒருவரையொருவர் சில நொடிகள் நேர்கொண்டு பார்த்து பக்கேன ஒரே நேரத்தில் சிரித்திருந்தனர்.

“ஓகே பை…” என்று நிதாஞ்சனி கீழிறங்க,

“நிதா” என அழைத்து அவளை நிறுத்திய ஆர்விக்…

“உன்னோட லவ் சீக்கிரம் திருக்கிட்ட ஃபேஸ் டூ ஃபேஸ் சொல்லிடு” என்று தீவிரமானத் தோற்றத்தில் அழுத்தமான குரலில் கூறினான்.

நிதாஞ்சனி சரியென தலையசைக்க…

“லவ் சொன்னதுக்கு அப்புறமா பயந்துக்கலாம்” என சிரித்து அவளின் முறைப்பை பெற்று சென்றிருந்தான்.

காதலை சொல்ல முடியாத வலியின் அடர்த்தியை அவனைவிட வேறு யார் நன்கு அறிந்திருக்க முடியும்?

தனது வலிதானே அவளுக்குமென நினைத்தே, அவளை விரைந்து காதலை சொல்லுமாறு கூறியிருந்தான்.

*********************

கோவை சென்ற அன்விதா சென்னை வந்து மூன்று நாட்களாகிறது.

எப்போதும் ஏதோ சிந்தனையிலே உழன்று கொண்டிருந்தாள்.

அன்றும் அப்படித்தான், அவர்களது ஹாலிலே நடைபெற இருக்கும் ஒரு அலுவலக பணியாளர்கள் கூடிடும் விருந்திற்காக தயார் செய்து கொண்டிருந்த கேக்கின் வேலையை முடிக்கும் முன்னர் மனதோடு சோர்ந்து அமர்ந்திட்டாள்.

கேக் வைக்கப்பட்டிருந்த ஐசிங் டர்ன் டேபிள் சுற்றிக் கொண்டே இருக்க, அன்விதாவின் கரம் அப்படியே காற்றில் நின்றிருந்தது.

“இவளுக்கு என்னதான் ஆச்சு?” என்று அன்விதாவை கவனித்தவனாக பூபேஷ் கேட்க,

“எல்லாம் காதல் படுத்தும்பாடு” என ஆர்விக்கை அழுத்தமாக பார்த்தவாறு யாஷ் கூறினான்.

“கௌதமுக்கும், அன்விக்கும் ப்ராப்ளமா?” என்ற பூபேஷ், “இருக்காதே! கௌதமுக்கு அன்வி மேல எக்கச்சக்க லவ்வாச்சே” என்றான்.

“இப்போ அதை உன்னை கேட்டாங்களா?” என்று கையிலிருந்த செயற்கை மலராலே பூபேஷை அடித்திருந்தான் யாஷ்.

“உண்மையை தாண்டா சொன்னேன். நாம தான் கௌதம் லவ்வை பார்த்திருக்கோமே” என்ற பூபேஷின் தலையிலே இம்முறை நங்கென்று கொட்டியிருந்தாள் தான்யா.

“உனக்கு எப்போ என்ன பேசணும் தெரியாதா” என்று பூபேஷை இழுத்துக்கொண்டு நகர்ந்த தான்யா,

“இந்த கேக்கை ரெடி பண்ணு” என்று அன்விதாவின் கையிலிருந்த பைப்பிங் கவரை வாங்கி பூபேஷிடம் கொடுத்தாள்.

அப்போதுதான் சுயம் மீண்ட அன்விதா,

“இல்லை நானே பண்றேன்” என்றாள்.

“இருக்கட்டும் அன்வி… ரொம்ப டிஸ்டர்ப்டா தெரியுற! கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ணு நாங்க பார்த்துக்கிறோம்” என பூபேஷ் சொல்ல…

“ஐசிங் முடிச்சிட்டு ஹால்ல கொண்டு போயிட்டே டெக்கரேட் பண்ணிடுங்க. மாலதி அங்க டேபிள் செட் பண்ணியிருப்பாங்க” என்ற அன்விதா, தங்களின் அலுவலக அறைக்குச் சென்றாள்.

யாஷும், ஆர்விக்கும் மடிக்கணினியில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்க, அவர்களுக்கு எதிரிலிருந்த இருக்கையில் சென்று அமர்ந்துகொண்டாள்.

“என்ன அன்வி எப்பவும் டீப் திங்கிங்கிலே இருக்க?” என்ற யாஷ், “ஆர்வியோட டீ டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ணலையோ?” என்றான்.

யாஷின் அக்கேள்வியில், அன்விதா மற்றும் ஆர்விக்கின் பார்வை முட்டி மோதியது.

வந்து மூன்று நாட்களாகியபோதும், அன்விதா அவர்களுக்குள்ளான தேநீர் நேரத்தை முற்றிலும் தவிர்த்து வருகிறாள்.

தேநீர் பருகிக்கொண்டே மனதிலிருக்கும் அனைத்தையும் ஆர்விக்கிடம் சொல்லும்போது அவளுக்கு அனைத்தும் லேசாகும் உணர்வு. கடினமான பலவற்றிற்கு தனக்கு வேண்டிய பதில் அந்நேரத்தில் அவனிடம் கிடைக்குமென்ற நம்பிக்கை அவளிடம்.

ஆனால் இதனை ஆர்விக்கிடம் எப்படி சொல்வதென்று தெரியாது அவர்களுக்கான தேநீர் நேரத்தை தள்ளி வைத்திட்டாள்.

அதிலேயே ஆர்விக்கும் அவளின் மனதை புரிந்து, கௌதமுடனான பிரச்சினைப் பற்றி கேட்காது மௌனமாக இருக்கின்றான்.

ஆர்விக்கிடம் கூறினாள் உடைந்துவிடுவோமென்ற எண்ணம் அவளுக்கு.

தன்னிடம் கூறி திடம் இழந்திடக் கூடாதென நினைக்கிறாள் என்ற எண்ணம் அவனுக்கு.

ஒருவரையொருவர் புரிந்ததாலே இந்த பார்வை பாஷை.

“என்ன அன்வி டீ சொல்லட்டுமா?” என யாஷ் கேட்க,

“எனக்கு சொல்லுங்களேன்” என்று வந்து நின்றாள் இனியா.

ஆர்விக் வெளிப்படையாக முகத்தில் அவளின் வருகையை தான் விரும்பவில்லை என்பதை காட்டினான்.

“நீங்க எதுக்கு வந்திருக்கீங்க?”

ஆர்விக்கின் மனம் புரிந்தவனாக யாஷ் கேட்க,

“இங்க ஒரு ஆபீஸ் பார்ட்டி நடக்குதுல?” என்ற இனியா, “அது என்னோட ஆபீஸ் பார்ட்டி தான்” என்றாள்.

“ஓ” என்று யாஷ் ராகமிட,

“இது பார்ட்டி ஹால் இல்லை” என்று முறைத்துக்கொண்டு சொல்லியிருந்தான் ஆர்விக்.

“அது எங்களுக்கும் தெரியும்” என்ற இனியா, “ஃபுட் கண்ட்ரோல் நீங்கதானே? லிஸ்டில் சொன்ன ஃபுட் எதுவுமே இல்லையே” என்று புருவம் உயர்த்தினாள்.

இனியா சொல்வதைக் கேட்டுக்கொண்டே, “கேக் ரெடி” என வந்த பூபேஷை ஆர்விக் பார்க்க…

“டேய் முறைக்காத… நீ கொடுத்த லிஸ்ட் ஃபுட்ஸ் தான் அரேஞ்ச் பண்ணியிருக்கு” என வேகமாக கூறினான்.

“இல்லை இவங்க பொய் சொல்றாங்க. நீங்க வந்து செக் பண்ணுங்க” என இனியா சொல்ல…

“போங்க வர்றேன்” என்றான் ஆர்விக்.

“சீக்கிரம் வாங்க” என்று இனியா சென்றிட,

“ஆர்டர் புக் பண்ணும் முன்னாடி யாரு என்னன்னு பார்க்கமாட்டீங்களா?” என்று இனியாவிடம் காட்ட முடியாத கோபத்தை தன்னுடைய நண்பர்களிடம் காட்டிச் சென்றான் ஆர்விக்.