காலை கனவினில் காதல் கொண்டேன் 10

காலை கனவு 10

அன்விதா பெர்ரி தோட்டத்தில் சக்தியிடம் பேசிவிட்டு நேராக கௌதம் வீட்டிற்குத்தான் வந்திருந்தாள்.

வீட்டில் வெண்மதி மட்டுமே இருந்தாள்.

“நீ காலேஜ் போகலையா மதி?” என்ற அன்விதா, வீட்டைச் சுற்றி பார்வையை ஓட்டினாள்.

“நீங்க தேடுற ஆளு வீட்டிலில்லை” என வெண்மதி கூற,

“நான் அத்தையை தேடினேன்… எங்க?” என அன்விதா சமாளித்தாள்.

“அத்தையவா? அத்தை பையனையா?” என்று கண்ணடித்த வெண்மதி, “மார்னிங் உங்க லவ் தெரிஞ்சாச்சு” என்றாள்.

“கொஞ்சம் தெளிவா சொல்லு” என்று நொடியில் பதற்றமாகிய அன்விதா வெண்மதியின் அருகில் அமர்ந்தாள்.

“அண்ணாவும் நீங்களும் லவ் பண்றீங்கன்னு சொன்னான். அவ்ளோதான். அம்மா ஜாதகத்தை எடுத்துக்கிட்டு அப்பாவை கூட்டிட்டு கிளம்பிட்டாங்க” என காலை நடந்ததை வெண்மதி கூறினாள்.

நேற்று கோவிலில் தென்னரசியும், ரகுபதியும் பேசிய பேச்சிற்கும், வீடு வரும்வரை கௌதம் காட்டிய பாரா முகத்துக்கும் அதிகத்துக்கும் தன்னுடைய காதலை நினைத்து கலங்கியிருந்தாள் அன்விதா.

அந்த கலக்கம், பயமெல்லாம் தற்போது வெண்மதி கூறியதில் விலகியிருக்க…

“கௌதம் மாமாவும் ஆளை காணோம். அவங்களும் போயிருக்காங்களா?” எனக் கேட்டாள் அன்விதா.

“அண்ணா கோயம்புத்தூர் கிளம்பியாச்சு. போகும்போது தான் உங்க லவ் மேட்டரை சொன்னாங்க. அம்மாவும், அப்பாவும் என்ன ஏதுன்னு கேட்கிறதுக்கு முன்னாடியே வெளிய போயாச்சு” என்றாள் வெண்மதி.

‘என்கிட்ட சொல்லவே இல்லையே!’

அன்விதாவால் கௌதம் தன்னிடம் சொல்லாமல் சென்றது நம்ப முடியாது என்பதைவிட, மனதால் ஏற்க முடியாது போனது.

அவளின் முகம் காட்டிய உணர்வுகளில் கண்டுகொண்டவளாக,

“அண்ணா உங்ககிட்ட சொல்லாமலே போயாச்சா?” எனக் கேட்டாள் வெண்மதி.

“கால் பண்ணியிருப்பாங்க. மொபைல் என் கையில இல்லை. நான் தான் தோட்டத்துக்குப் போயிட்டேன். இப்போ அங்கிருந்துதான் வரேன். வீட்டுக்கு போய் பேசிக்கிறேன்” என்று எழுந்த அன்விதாவால் என்ன முயன்றும் விழியில் துளிர்க்கும் நீரை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.

கலங்கும் மனதையும், விழிகளையும் இமை தட்டி சரி செய்தவளாக வீடு வந்து சேர்ந்தாள்.

எதிர்ப்பட்ட தெய்வானை,

“பெரிய பெரிய வேலையெல்லாம் செய்யுற மாதிரி தெரியுது” என்றார்.

அவரின் பேச்சே காதில் வாங்காதவளாக அறைக்குள் சென்று புதிய அலைபேசியை எடுத்துக்கொண்டு வெளியில் வந்தாள்.

“உங்க மொபைல் எங்கம்மா?” என்ற அன்விதா, தெய்வானையின் பதிலையும் எதிர்பாராது சமையலறைச் சென்று அங்கிருந்த தெய்வானையின் அலைபேசியை தேடி எடுத்து, தன்னுடைய எண்ணுக்கு கௌதம் அழைப்பு அல்லது தகவல் விடுத்திருக்கின்றானா என ஆராய்ந்தாள்.

ஏமாற்றமே மிஞ்சியது.

மூச்சினை ஆழ்ந்து உள்ளிழுத்தாள்.

“உன் அத்தையும், மாமாவும் இப்போதான் வந்து போனாங்க” என்று தெய்வானை மீண்டும் அவளின் பக்கம் வந்து பேச,

“என்னம்மா சொன்னாங்க” எனக் கேட்டாலும், அலைபேசியில் தன்னுடைய சிம்மினை மாற்றிப் போட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

“இருபத்தி ஒன்பது வருஷமா என் மவராசன் அப்பா, அம்மா மரியாதைக்கு அடங்கி கட்டுசெட்டா இருக்கான். உனக்கென்னடி காதல்?” என்றார்.

“அம்மா…”

உண்மையில் சக்தியின் விடயத்தால் குடும்பம் உடைந்துபோகுமென கவலையில் இருக்கும் தெய்வானை, தன்னுடைய காதல் தெரிந்தால் மகிழ்வுக்கொள்வாரென்றே அன்விதா நினைத்திருந்தாள். ஆனால் அதற்கு நேர்மாறாக தெய்வானை பேசவும் அவளுக்கு பக்கென்றானது.

அன்னையை அதிர்ந்து ஏறிட்டாள்.

“உரிமை உள்ள உறவாவே இருந்தாலும் பெத்தவங்களா பார்த்துப் பேசி நடத்தி வைக்கிறது தனி மதிப்புடி” என்றார்.

அன்விதாவுக்கு என்ன பேச வேண்டுமென்றே தெரியவில்லை.

“இப்போ எதுக்கு பிள்ளையை திட்டுற தெய்வா” என்ற கதிர்வேலன், “சக்தி மூலமா நடக்காததை, உன் மகளை உன்னோட அண்ணன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைச்சு தீர்த்துக்காலம் நினைச்சதான இந்த ஒரு வாரமா? அது இப்போ அன்வி விருப்பமானதுல கோவம் வருதா உனக்கு?” என்றார்.

“கோவமெல்லாம் இல்லைங்க. என்ன தான் சொந்தமாவே இருந்தாலும், இந்த விஷயம் நாளைக்கு சொந்தக்காரங்களுக்கு தெரிய வந்தா பல பேச்சுக்கு ஆளாவாளே… அந்த ஆதங்கம்” என்றார் தெய்வானை.

“சாரிம்மா…” அன்விதா உள்ளுக்குள் எழுந்த சிறு குற்றவுணர்வில் மன்னிப்பை வேண்டினாள்.

“நீ மன்னிப்புக் கேட்கணும் நினைச்சு இதை பேசல அன்வி… எல்லார் பார்வையும் பேச்சும் ஒண்ணுபோல இருக்காது. அதுக்காக சொல்றேன்” என்ற தெய்வானை, “உன் அத்தையே என் அண்ணனோட வந்து, சக்தி இப்போதைக்கு என் கல்யாணம் இல்லன்னு நேத்து சொல்லிட்டானே! அதுக்கு அப்புறமும் எதுக்கு வெண்மதியை கட்டிக்கச் சொல்லி அவசரப்படுத்தனும் அண்ணி. நாளு கடக்கும்போது, இப்போ வேணாம் தோணுன அவனுக்கே, பின்னாடி வேணும் தோணலாம்ல… காத்திருப்போம். நேத்து கோவில்ல பேசினதை மனசுல வைச்சிக்காதீங்க. நம்ம வீட்லே பொண்ணு இருக்கும்போது வெளிய எடுக்கப் போறீங்கங்கிற கோவத்துல பேசுனது, கோவப்பேச்செல்லாம் உறவுக்கு ஆவுமா சொல்லுங்கன்னு மன்னிப்புக் கேட்டாள். என்னால நம்பவே முடியல” என்றார்.

“அப்புறம் தான் உன் மாமா சொன்னார். கௌதமும் நீயும் விரும்புறதா அவன் சொல்லியிருக்கான். அதான் உங்க கல்யாணத்தைப் பத்தி முடிவெடுப்போன்னு சொல்லிட்டுப் போயிருக்காங்க” என்றார் கதிர்வேலன்.

அன்விதா அவர்களின் பேச்சில் எதையோ ஆராய்ந்தவளாக அப்படியே நின்றிருந்தாள்.

“என்னாச்சு அன்வி… உனக்கு இப்போ கல்யாணம் செய்துக்கிறதுல விருப்பம் எதுவுமில்லையா?”

மகளின் யோசனையான முகம் கண்டு கதிர்வேலன் கேட்டிருந்தார்.

“அத்தை சொன்னதுல… அவங்க இன்னும் அண்ணாவோட முடிவை ஏத்துக்கலன்னு தெரியுதுப்பா. அண்ணா மேரேஜ்ல அவங்க எதிர்பார்ப்பு அப்படியே தான் இருக்குன்னு தோணுது” என்றாள் அன்விதா.

“இப்போ அந்தப் பேச்சில்லை. உன் கல்யாணத்தைப் பார்ப்போம். சக்தி கல்யாணம் அப்படின்னு வரும்போது இப்போ வர பிரச்சினை அப்போ வரத்தான் போகுது. அதை சக்தி பார்த்துப்பான். நீ கௌதமை விரும்பாம இருந்திருந்தாலும் பரவாயில்ல… சக்திக்கு ஆரம்பிச்சதை தடையில்லாம முடிச்சிருக்கலாம். அவனை வைச்சு நீ ஆசைப்பட்டது கிடைக்காம போயிடுமோன்னு சக்திக்குள்ள ஒரு எண்ணம். அதான் சக்தியே தன்னோடப் பேச்சை நிறுத்தி வைச்சுட்டு, உன் விஷயமா நாளைக்கு ரகுகிட்ட பேச சொல்லியிருந்தான். இப்போ அதுக்கு அவசியமே இல்லைங்கிற மாதிரி ரகுவே வந்து பேசிட்டுப் போயிட்டான். உனக்கு எவ்ளோ சுருக்க முடிக்கிறமோ அடுத்த ஆறு மாசத்துல சக்திக்கு முடிச்சிடனும். அவனுக்கு வயசு முப்பது நெருங்குதே” என்றார் கதிர்வேலன்.

“அப்போ சக்திக்கு இவள் காதல் விவகாரம் முன்னவே தெரிஞ்சிருக்கா?” எனக் கேட்டார் தெய்வானை.

“சமீபத்துல தான் தெரிஞ்சிருக்கு” என்று நேற்றைய முன்தின இரவு மொட்டைமாடியில் தானும் சக்தியும் பேசிக்கொண்டதை மனைவியிடம் பகிர்ந்திருந்தார்.

அடுத்து அங்கு தான் பேச ஒன்றுமில்லையென அறைக்குள் வந்துவிட்ட அன்விதாவுக்கு யோசனையாகவே இருந்தது.

தங்களின் காதலை சொல்லி, திருமணம் வரை முடிவெடுத்துச் சென்ற கௌதம் தன்னிடம் ஒருவார்த்தை ஏன் சொல்லவில்லையென குழம்பினாள்.

கௌதமுக்கு பலமுறை அழைத்தும் அவன் அழைப்பை ஏற்கவில்லை.

மனமெல்லாம் விவரிக்க முடியா கருந்துளையில் சிக்கி தவிப்பதைப் போலிருந்தது.

“என்கிட்ட பேசுங்க மாமா” என குரல் பதிவு அனுப்பி வைத்தாள்.

சிங்கிள் டிக் டபிள் டிக்காகிய போதும் கௌதம் அதனை கேட்டிருக்கவில்லை.

மீண்டும் அழைப்பு விடுத்து சோர்ந்துப் போனாள்.

காலை சக்திக்கு அழைத்து அன்விதா வீட்டில் தான் இருக்கின்றாள் என்பது தெரிந்துக்கொண்டதால், ஃப்ரீயாக இருந்தால் அவளே அழைத்திடுவாள்… மீண்டும் மீண்டும் அழைத்து அவளை தொல்லை செய்திட வேண்டாமென ஆர்விக் அதன் பின்னர் அவளுக்கு அழைக்கவில்லை.

அன்விதாவோ கௌதமின் புதிதான விலகலில் சுற்றம் மறந்து துவண்டிருந்தாள்.

அவளுக்கு அக்கணம் ஆர்விக்குடன் பேசிவிட்டால் அனைத்தும் சரியாகிவிடுமென்ற தோன்றல்.

இருப்பினும் அவனுக்கு அழைத்திட்டாள் முற்றிலும் உடைந்து போய்விடுவோமென தனியாக வதை சுமந்தாள்.

*****************************

நிதாஞ்சனியை அழைத்துச் செல்வதற்காக கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம் வந்து சேர்ந்த ஆர்விக், பேருந்து வர இன்னும் நேரமிருப்பதாக அங்கிருந்த தேநீர் கடை பெஞ்சில் சென்று அமர்ந்தான்.

“அண்ணா நல்ல சூடா ஒரு டீ… லைட் சுகர், ஸ்ட்ராங் டிக்காக்ஷன்” என்றவன், தன்னுடைய அலைபேசி ஒலிக்கவே யாரெனப் பார்த்தான்.

புது எண்ணாக இருக்கவே நிதாஞ்சனியாகத்தான் இருக்குமென்ற கணிப்போடு அழைப்பை ஏற்றிருந்தான்.

“ஹாய்… அம் நிதாஞ்சனி” என்று குரல் ஒலிக்கவும்,

“வந்துட்டீங்களா?” என பேருந்து வந்து நிற்குமிடம் திரும்பிப் பார்த்தான்.

கிளம்பாக்கத்திலிருந்து வந்த பேருந்து ஒன்று அசைந்து குலுங்கி நின்றது.

“நான் பிளாக் டி-ஷர்ட் போட்டிருக்கேன்” என்று பேருந்து அருகில் சென்றான்.

“நான்…” என்று நிதாஞ்சனி தன்னுடைய ஆடை நிறம் சொல்லவர,

“அம்மா உங்க பிக் காட்டினாங்க” என்று அழைப்பைத் துண்டித்தான்.

பேருந்திலிருந்து இறங்கிய நிதாஞ்சனி ஆர்விக்கை தேடி விழிகளை சுழற்ற,

“ஹாய்… அம் ஆர்விக்” என்று அவள் முன் சென்று நின்றான்.

“ஹலோ” என புன்னகைத்த நிதாஞ்சனிக்கு பார்த்ததும் அவன் அன்விதாவின் நண்பனென்பது தெரிந்திருந்தது.

“சாரி உங்களை இந்த நேரத்தில் டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டியதாகிருச்சு” என்று நிதாஞ்சனி வருந்தியக் குரலில் சொல்ல…

“சாரி சொல்றளவுக்கு ஒன்னுமே இல்லை. அம்மாக்கு நீங்க மகளாம். அப்போ எனக்கு?” என்று நிறுத்திய ஆர்விக், “ஃப்ரீயா ஒரு பிரதர் கிடைச்சா வேணாம் சொல்லுவீங்களா?” எனக் கேட்டான்.

அதில் மெலிதாக புன்னகைத்த நிதாஞ்சனி…

“தேங்க்ஸ்” என்றாள்.

“பிரதருக்கு யாராவது தேங்க்ஸ் சொல்லுவாங்களா?”

என்னதான் நெருக்கமானவரின் மகனாக இருந்தாலும், இந்நேரத்தில் முன் பின் தெரியாத ஒரு ஆணை எப்படி நம்புவதென்ற தயக்கம் நிதாஞ்சனிக்கு இருக்கலாமென கருதியே ஆர்விக் இயல்பாக அவளுடன் பேசி, தன்னை சகோதரனென சொல்லிக்கொண்டான்.

“அப்போ வாபஸ் வாங்கிக்கிறேன்” என்று நிதாஞ்சனி மலர்ந்து புன்னகைக்க, அவளின் இயல்பு நிலையை அப்புன்னகையில் உணர்ந்திட்டான் ஆர்விக்.

அவளின் கையிலிருந்த சிறிய பையையும், அவள் மறுக்கவே தான் வாங்கிக்கொண்டான்.

“பஸ் வர டைம் இருக்கு நினைச்சு டீ சாப்பிடலான்னு ஆர்டர் பண்ணேன்” என்று தேநீர் கடை முன்பு நின்றான்.

“உங்களுக்கு?” எனக் கேட்டு, “அண்ணா ஒரு வாட்டர் பாட்டில்?” என கடைக்காரரிடம் வாங்கி நிதாஞ்சனியிடம் கொடுத்தான்.

அனிதா தனக்கு பாடம் நடத்திய பேராசிரியராக இருந்தாலும், ஆசிரியர் மாணவி உறவை தாண்டி அவர்களுக்குள் இருக்கும் பிணைப்பும், அன்பும், நிதாஞ்சனிக்கு ஆர்விக்கை வேறாக நினைக்கத் தோன்றவில்லை.

ஆர்விக்கும் பார்த்ததும், தன்னை சகோதரனாக நினைக்க வைத்து இயல்பாக்க முயற்சித்தது புரிந்திருந்தவளுக்கு அவனிடத்தில் எவ்வித தயக்கமுமின்றி போனது.

தண்ணீர் போத்தலை வாங்கிக்கொண்டு தள்ளிச்சென்ற நிதாஞ்சனி முகம் கழிவி வர அவளிடம் ஆவி பறக்கும் தேநீரை நீட்டியிருந்தான்.

சிறு சிரிப்போடு வாங்கிக்கொண்டாள்.

ஆர்விக் அமர்ந்திருந்த பெஞ்சிலே இடைவெளிவிட்டு அமர்ந்தாள்.

ஆர்விக் தேநீரை பருகும் முன்னர், புகைப்படம் எடுத்திட… நிதாஞ்சனி என்னவென்றுப் பார்த்தாள்.

“வழக்கமா நான் டீ குடிக்கிற நேரம் என் ஃப்ரெண்ட் கூட இருப்பாள். இப்போ இல்லை… சோ” என்று தானாக பதில் வழங்கினான்.

இருவரும் தேநீரை பருக ஆரம்பிக்க…

ஆர்விக்குக்கு நிதாஞ்சனியும் அன்விதாவின் ஊரென அனிதா சொல்லியது நினைவு வந்தது.

‘அன்விதாவைப் பற்றிக் கேட்போமா?’ என்றும் தோன்றியது.

“ஃப்ரண்ட்ஸ் இவன்ட் உங்களோடதுல?” அனிதா சொல்லியிருக்கிறார். அதனை வைத்துக் கேட்டிருந்தாள் நிதாஞ்சனி.

“என்னோடது மட்டுமில்ல… நாங்க அஞ்சு பேரு” என்றான் ஆர்விக்.

“ஹ்ம்ம்… அன்வி எங்க ஊரு தான்” என்றாள்.

அவளாகவே அன்விதாவைப் பற்றி சொல்வது அவனுக்கு வசதியாகிப்போனது.

“ஹ்ம்ம்… அம்மா உங்களை பிக்கப் பண்ணனும் சொல்லும்போது சொன்னாங்க” என்று ஆர்விக் கூற,

“அன்னைக்கு அன்வியை ட்ராப் பண்ண வந்தீங்கல? நானும் அந்த பஸ்ல தான் ஊருக்குப் போனேன். பட் அன்னைக்கு நீங்கதான் அம்மாவோட சன் தெரியாது” என்றாள் நிதாஞ்சனி.

“ஹோ…” என்ற ஆர்விக், “இன்னைக்கு கிளம்பும் போது அன்வியை பார்த்தீங்களா?” என வினவினான்.

” உங்க ஃப்ரெண்ட்… என்கிட்ட கேட்குறீங்க?”

“அவள் மொபைல் உடைஞ்சிருச்சு” என்றவனாக, நிதாஞ்சனியின் கையிலிருந்த காலி குவளையையும் வாங்கி கடைக்காரரிடம் கொடுத்தவன், தேநீருக்கான பணத்தையும் கொடுத்து அவள் புறம் திரும்பினான்.

“ஒரே ஊராச்சே ரெண்டு பேருக்கும் பழக்கம் இருக்குமோன்னு நினைச்சுக் கேட்டேன்” என்றான்.

“ம்ம்… நான் கிளம்பும் போது பார்த்தேன். எங்க எஸ்டேட் வழிதான் அவங்க தோட்டத்துக்கு போகணும்” என்ற நிதாஞ்சனி, “நியூ மொபைலில் சிம் போடலன்னு சொன்னாள்” என்றாள்.

என்னதான் அன்விதா வீட்டில் தான் இருக்கின்றாளென சக்தி மூலம் அறிந்திருந்தாலும், எப்போதும் அழுத்தமாய் வரும் சக்தியின் குரல் அதிக இறுக்கத்துடன் வந்ததுபோலிருக்க, ஆர்விக்கிடம் பல யோசனை.

சக்தியின் குரல் இறுக்கமாக வந்ததற்கான காரணமே வேறு. ஆர்விக் அழைப்பதற்கு சில நொடிகள் முன்பு தான் கதிர்வேலன் அழைத்து, தென்னரசி மற்றும் ரகுபதி… கௌதம், அன்விதா காதலைப்பற்றி பேசிச் சென்றதாக அலைபேசியில் அழைத்து தெரிவித்திருந்தார்.

நேற்று அத்தனை தூரம் பேசிவிட்டு, சட்டென்று இந்த மாற்றம் எப்படியெனத் தெரியாது யோசனையில் ஆழ்ந்திட, தானாக ஒரு இறுக்கம் சக்தியிடம் வந்திருந்தது.

அக்கணம் ஆர்விக்கிடமிருந்து அழைப்பு வரவே, அவனிடமிருந்து முன்னர் வந்த அழைப்பினை வேலையின் காரணமாக எடுக்காதிருக்க இம்முறையும் தவிர்க்க முடியாது ஏற்றிருந்தான்.

இயல்பாகவே சக்தியின் குரல் ஒருவித அடர்த்தியில் தான் வெளிவரும், அந்த நொடி இன்னும் கூடியிருந்தது ஆர்விக்கின் சிறு சஞ்சலத்துக்கு காரணமாகியிருந்தது.

அன்விதா வேறு தங்களின் காதலை சொல்லப்போவதாக சொல்லியிருக்க… அவனுள் பல எண்ணங்கள்.

அவை தற்போது நிதாஞ்சனியின் வார்த்தைகளில் அவனுள் மட்டுப்பட்டன.

இருபது நிமிட பயணம்… இருவருக்கும் ஒருவித நெருக்கம் வந்திருந்தது. சகஜமாக அனைத்தும் பேசுமளவிற்கு பிணைப்புக் கொண்டனர்.

வீட்டிற்குள் நிதாஞ்சனியை ஆர்விக் அழைத்துவர,

“இவங்க தான் உன் அக்காவாடா?” என்று வினவினான் யாஷ்.

“ஆமா… ஆமா…” என்று யாஷின் சுருங்கிய முகம் பார்த்து ஆர்விக் சிரித்திட… நிதாஞ்சனி புரியாது நின்றாள்.

“உங்களை பார்க்காமலே அவனுக்கு பிடிக்காமப்போச்சு” என்று ஆர்விக் கூற,

“ஏன்?” என்றாள் நிதாஞ்சனி.

“அதை நான் சொல்றேன்” என சமையலறையிலிருந்து கையினை புடவை தலைப்பில் துடைத்தவராக வந்த அனிதா, “அவனுக்கு உரிமை உணர்வு எட்டிப்பார்க்குது” என்றார்.

“ஹோ… அம்மாவை ரொம்ப பிடிக்குமா?” என நிதாஞ்சனி யாஷிடம் கேட்க,

“ஆர்விக்கே எனக்கு அடுத்து தான்” என்றான் யாஷ்.

“அப்போ நீங்களே வைச்சிக்கோங்க…” என்ற நிதாஞ்சனி, “தம்பி ரொம்ப ஃபீல் பண்றான். நாம விட்டுக் கொடுத்திடலாம் ஆர்வி” என்றாள்.

“ஹ்ம்ம்… கொடுத்திடலாமே” என்று ஆர்விக்கும் சொல்ல…

யாஷின் கண்கள் பனித்துவிட்டன.

“ச்சூ… இதுக்கா!” என்று அவனின் கண்களை துடைத்த அனிதா, “அவளுக்கு ரூம் காட்டு ஆர்வி. ஃப்ரெஷ் ஆகட்டும்” என்று இருவரையும் அனுப்பி வைத்து யாஷை இருக்கையில் அமர்த்தினார்.

“என்ன டக்குன்னு எமோஷனல் ஆகிட்டாங்க!” நிதாஞ்சனி ஆர்விக்கிடம் கேட்டாள்.

“அவனுக்கு பேரண்ட் கிடையாது. மாமா தான் பார்த்துகிட்டார். சோ, அம்மாவை அவனுக்கு அவ்ளோ பிடிக்கும்” என்ற ஆர்விக், “நீங்க ரெஃப்ரெஷ் பண்ணிட்டு வாங்க சாப்பிடலாம்” என்றான்.

“என்னம்மா? என்னவாம் சாருக்கு?” என்று யாஷின் அருகில் வந்தமர்ந்த ஆர்விக், “இவ்ளோ வீக்கா நீ?” என்று தோளோடு சேர்த்து தட்டிக்கொடுத்தான்.

“சைல்டிஷ்ஷா பிகேவ் பண்ணிட்டேன்ல?” என்று யாஷ் அசடு வழிய, “எமோஷன்ஸ் எக்ஸ்பிரஸ் பண்ணலண்ணாதான் கஷ்டம்” என்றான் ஆர்விக்.

“என்னாச்சு யாஷ்? சும்மா விளையாட்டுப் பேச்சுக்கு சட்டுன்னு பிரேக் ஆகிட்ட?” என்று அனிதா யாஷின் கன்னம் வருட…

“தெரியல… உங்ககிட்ட ரொம்பவே அட்டாச் ஆகிட்டேன் போல” என்ற யாஷ், “எனக்கு நீங்களும், ஆர்விக்கும் தான இருக்கீங்க. புதுசா ஒருத்தரை அச்செப்ட் பண்ண முடியல நினைக்கிறேன்” என்றான்.

“உன்னோட மத்த ஃப்ரெண்ட்ஸ் என்கிட்ட உரிமையா பழகுறதை ஏத்துக்க முடியுதே உன்னால…”

“அவங்கலாம் ரொம்ப வருஷமா கூட இருக்காங்களே!”

“நிதா ரொம்ப நல்லப்பொண்ணு யாஷ். நீ அவளை உன்னோட சிஸ்டரா பாரு” என்று அனிதா சொல்லிக் கொண்டிருக்க, அங்கு வந்த நிதாஞ்சனி…

“ஆர்வியோட சேர்த்து இன்னொரு பிரதர் ஃப்ரீயா கிடைக்கிறாங்க அப்படின்னா எனக்கு சந்தோஷம் தான்” என்று அனிதாவின் அருகில் அமர்ந்தாள்.

“சாரி…” யாஷ் நிதாஞ்சனியிடம் மன்னிப்புக் கேட்க…

“எனக்கு தம்பியா இருக்கியா?” எனக்கேட்டு அவன் முன்பு கை நீட்டியிருந்தாள் நிதாஞ்சனி.

யாஷ் ஆர்விக்கையும், அனிதாவையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்திட…

“வீட்ல நான் மட்டும் தான். சிபிலிங்க்ஸ் அப்படின்னு யாருமில்லை. எனக்கும் பிரதர்ஸ் கூட இருந்திருந்தா நல்லாயிருக்கும் அப்படின்னு பலமுறை தோணிருக்கு. இப்போ நீ சொல்ற ஓகேலதான் என் ஆசை நிறைவேறும்” என்று நிதாஞ்சனி கண்கள் சுருக்கிட… யாஷ் புன்னகையோடு அவளின் கரம் பற்றியிருந்தான்.

வெகு விரைவிலே அவர்களுக்குள் நிதாஞ்சனியும் நெருங்கிய உறவாகியிருந்தாள்.

“அக்கா கிடைச்சிட்டாங்கன்னு எங்களை மறந்திடாதடா” என்று ஆர்விக் கூற, அவனின் அலைபேசி ஒலித்தது.

திருவின் எண்ணிலிருந்து வந்த அழைப்பினை யோசனையோடு ஏற்றிருந்தான்.

“சொல்லுங்க திரு…”

“அன்வி கிளம்பியாச்சு ஆர்வி.”

“ஓகே திரு. நான் பிக்கப் பண்ணிக்கிறேன்.”

“அவள் நாளைக்கு அங்க வரமாட்டாள் நினைக்கிறேன்” என்றான் சக்தி.

“பஸ் ஏறிட்டாள் தான திரு, அப்புறம் வராம எப்படி?”

“அவளுக்கும் கௌதமுக்கும் நடுவுல… எனக்கு இதெல்லாம் எப்படி சொல்லணும் அப்படின்னு கூட தெரியல. அவள் கோவை போறா(ள்)” என்ற சக்தி, “அவளுக்கு கால் பண்ணிப் பாரு” என்றான்.

சென்னை பேருந்தில் ஏறிய அன்விதா, சக்தி கிளம்பியதும் அதிலிருந்து இறங்கி கோவை செல்லும் பேருந்தில் ஏறியிருந்தாள்.

பேருந்து நிலையம் விட்டு வெளியேறும் முன் தெரிந்தவர் ஒருவர் பேசிட வண்டியை நிறுத்திய சக்தி, அன்விதா பேருந்து மாறியதை கவனித்திருந்தான்.

அன்விதா எதையும் தன்னிடம் மறைத்திடமாட்டாளென்ற சக்தியின் நம்பிக்கை, அவள் அவளது காதல் விடயத்தை மறைத்ததில் கொஞ்சம் தளர்ந்திருந்தது.

அன்று சக்தி இரவு வீட்டிற்கு வெகு தாமதமாகத்தான் வந்தான்.

அன்விதாவை தெய்வானை திட்டியதை சக்தி வந்ததும் கதிர்வேலன் தெரிவித்து, அலைபேசியில் அவனிடம் சொல்லியதை மீண்டும் நேரில் ஒருமுறை கூறினார்.

“அன்வி யோசனை தான்ப்பா எனக்கும். உடனே எப்படி முடிவெடுக்குறாங்க?” என்ற சக்தி, “நான் அன்விக்கிட்ட பேசிட்டு சொல்றேன். அவசரப்படாம செய்வோம்” என அன்விதாவின் அறைக்குள் கதவினை தட்டிவிட்டுச் சென்றான்.

அங்கு அன்விதா தயாராகி நின்றிருந்தாள்.

“சென்னை கிளம்பிட்டியா?” சக்தி கேட்க,

” ஆமா அண்ணா…”

“காலையில போறேன் சொன்ன? மார்னிங் பஸ்க்கு டிக்கெட் புக் பண்ணியிருக்கேன்.”

“பிளீஸ்ண்ணா… போகணும்!”

அவள் ஏதோ படபடப்பில் இருப்பது சக்திக்கு புரிந்தது.

கௌதம் விஷயமாகத்தான் இருக்குமென யூகித்தான்.

தற்போது அவளிருக்கும் நிலையில் தான் பேச வந்தது சரிவராதென அமைதியாகினான்.

“ட்ராப் பண்றீங்களா?”

கேட்டவளை கண்டிப்புடன் பார்த்தான் சக்தி.

“சாரி… இப்போதான் வந்தீங்க! அதான் அப்பாவை ட்ராப் பண்ண சொல்லலாம்னு கேட்டேன்” என்றாள்.

“எதுவும் மறைக்கிறியா அன்வி?”

“அச்சோ அண்ணா இல்லை” என்றவள், அவசரமாக கிளம்பியதே சக்தி வரும் முன்னர் போக வேண்டுமென்றுதான். ஆனால் இப்படி கிளம்பும் நேரம் வந்து நிற்பானென்று அவள் நினைக்கவில்லை.

சக்தி தன்னை பேருந்தில் ஏற்றிவிட்டு, பேருந்து கிளம்பும் வரை சென்றிடமாட்டானென்று நன்கு தெரியும். அவன் முன்னால் கோவை பேருந்தில் ஏறிடவும் முடியாது. அதற்கே சக்தியின் வரவை தடுக்க நினைத்தாள்.

‘பேசாம சென்னைக்கே போயிடுவோம். ஒரு ரெண்டு நாள் பார்ப்போம். அப்பவும் பேசல அப்படின்னா கோவை போய் நேர்ல பார்த்துப்போம்.’

பேருந்து நிலையம் வருவதற்குள் முடிவை மாத்தியிருந்த அன்விதா, என்றுமில்லாமல் அன்று பேருந்து கிளம்புவதற்கு முன்னரே சக்தி சென்றுவிட்டதும் வேகமாக கோவை செல்லும் பேருந்துக்கு மாறியிருந்தாள்.

அனைத்தும் ஆர்விக்கிடம் கூறிய சக்தி,

“ரெண்டு பேருக்கும் என்ன பிரச்சினைன்னு, எப்படி அன்விக்கிட்ட கேட்கிறதுன்னு தெரியல” என்றான்.

“நான் அவகிட்ட பேசுறேன் திரு. பேசிட்டு உங்களுக்கு கூப்பிடுறேன்” என்ற ஆர்விக், சக்தியுடனான இணைப்பைத் துண்டித்து, அன்விதாவுக்கு அழைக்க முயல, அவளே அவனுக்கு அழைத்திருந்தாள்.