“என்ன பேசனும்?” என்று ரூபிணி புரியாமல் கேட்டாள்.
திடீரென அவளை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பி விட்டு, பேச வேண்டும் என்கிறானே?
“கார்ல ஏற என்ன பயம்?” என்று மீண்டும் கேட்டான் உதயா.
ரூபிணி பதில் சொல்லாமல் திரும்பிக் கொண்டாள்.
“உன் கிட்ட தான கேட்குறேன்?”
“அத ஏன் நீ கேட்குற? நீ பேச வந்தத பேசு”
“இதுக்கு பதில் சொல்லு.. மேல பேசலாம்”
“ரொம்ப அக்கறை படாத..”
“இப்ப சொல்ல போறியா இல்லையா?”
ரூபிணி கடுப்பாக வெளியே பார்த்தாள். சில நொடிகளுக்குப்பிறகு, “சின்ன வயசுல.. கார்ல ரெண்டு பேரு என்னை கிட்னாப் பண்ணிட்டாங்க” என்றாள் உணர்வற்ற குரலில்.
உதயா அதிர்ந்து திரும்பிப் பார்த்தான்.
“அன்னைக்கு எதோ அதிர்ஷ்டவசமா கார் பிரேக் டவுனாகி நிக்கும் போது தப்பிச்சு வீட்டுக்கு போயிட்டேன். அதுனால இப்ப வரை அடுத்தவங்க கார்ல ஏற பயம்.. எனக்கு லைசன்ஸ் வந்ததும் முதல்ல கார் வாங்கிட்டேன். அம்மா அப்பா யாரும் துணைக்கு இல்லாம டாக்ஸில கூட போக மாட்டேன். என் கார் இல்லனா பப்ளிக் ட்ரான்ஸ் போர்ட்ல போயிடுவேன். சோ…”
நிறுத்தி விட்டு திரும்பிப் பார்த்தாள்.
உதயா தொண்டையை கணைத்துக் கொண்டு, “சாரி” என்றான்.
எதற்காக கேட்கிறான் என்று புரிய தலையாட்டி வைத்தாள்.
“இது மாதிரியே கேமராவ பார்த்து பயப்பட எதாவது ரீசன் இருக்கா?”
மேலும் கீழும் தலையாட்டியவள் உதட்டை கடித்து சில நொடிகள் யோசித்தாள்.
“எனக்கு ஒரு கெட்ட பழக்கம் இருக்கு உதயா..”
“ஒன்னு மட்டுமா?”
“உனக்கு தெரிஞ்ச ஒன்னு தான்.. யாராவது என் மனசு நோகுற மாதிரி பேசிட்டா அத என்னைக்குமே மறக்க மாட்டேன்”
“தெரியுது”
“நீ நிறைய தடவ பேசிருக்க.. ஆனா அதுக்கு முன்னாடி… இந்த மாடலிங் ஆசை வந்தப்போ.. நான் சந்திச்ச பலர் என்னை மோசமா ட்ரீட் பண்ணிருக்காங்க”
“யாரு?”
“இந்த நிமிஷம் வரைக்கும் எனக்கு ஃப்ரண்ட்ஸ் கிடையாது. யாரு கிட்டயும் பழகவும் மாட்டேன். ஏன் தெரியுமா?”
“சொல்லு”
“எல்லாம் நான் எல்லாரு கூடவும் அஃபயர் வச்சு தான் இந்த பொஷிஷனுக்கு வந்தேன்னு பேசுனவங்க”
“அவங்க பேச்சுக்கு நீ ஏன் ரியாக்ட் பண்ணுற?”
“இப்ப பேசல.. நான் ஒரு மாடல் ஆகனும்னு ஆசைப்பட்டப்போ என் பேரண்ட்ஸ் சப்போர்ட் பண்ணல. என் சித்தி.. மெலினா இருக்காங்களே.. அவங்க கூட மாடலிங்க்கு வந்தவங்க தான். அவங்களோட வாழ்க்கையில உண்மையா யாருமே இல்ல. நானும் அவங்கள மாதிரி ஆகிடுவேன்னு பயம். வேணாம்னு அடம்பிடிச்சாங்க”
உதயா அமைதியாக கேட்க ஆரம்பித்தான்.
“அப்ப அவங்கள சம்மதிக்க வைக்க போராட வேண்டியிருந்தது. நல்லா படிச்சு மார்க் வாங்கு. ஒரு வேளை உனக்கு வேற ஆசை தோணலாம்னு சொல்லிட்டாங்க. அவங்க கிட்டயே நான் போராடிட்டு இருக்கப்போ விசயத்த என் ஃப்ரண்ட்ஸ் கிட்ட சொன்னேன்.
என்னோட ரூம் மெட்ஸ் இத கேட்டு விழுந்து விழுந்து சிரிச்சாங்க. ஒருத்தி.. உன் முகம் கேமரால பார்க்க நல்லா இருக்காதே.. ஃபோட்டோ எடுத்து பார்த்ததே இல்லையானு கேட்டா. மத்தவ.. நம்ம குரூப்லயே வச்சு ஆவரேஜ் நீ.. உனக்குப்போய் இந்த ஆசையா? நல்லா படிச்சு அறிவிருந்தா மாடலாகிடலாமா? அழகும் வேணும்னு சொன்னா”
உதயாவுக்கு ஒரு நொடி பழைய நினைவுகள் வந்து போனது.
“அன்னைக்கு என்னோட மொத்த ஃப்ரண்ட்ஸும் எதிரியான நாள். கொஞ்ச நாள் எனக்கு நானே அசிங்கமா தெரிஞ்சேன். மெலினா சித்தி என் மனச மாத்த ரொம்ப போராடுனாங்க. உனக்கு மாடலிங் பிடிக்கலனா கூட பரவாயில்ல.. ஆனா உன்னை நீயே குறைச்சு நினைக்காதனு நிறைய பேசுனாங்க. பட் என்னால மாற முடியல.”
உதயா காரை சிக்னலில் நிறுத்தி வைத்தான்.
“ரொம்ப நாள் எனக்கு கேமராவ பார்க்க கூட பிடிக்கல. படிச்சு முடிச்சப்புறம் அந்த எதிரிங்கள என் வாழ்க்கையில துரத்துனப்புறம் தான் மறுபடியும் ஆசை வந்துச்சு. நான் பார்த்த எந்த வேலையும் எனக்கு பிடிக்கல.. கடைசியில என் ஆசை இதான்னு கெஞ்சி கேட்டப்புறம் ரெண்டு வருசம் டைம் கொடுத்து அனுப்புனாங்க.”
“சோ.. கேமராவ பார்த்தா இன்னும் உனக்கு பிடிக்கல”
“பிடிக்காம இல்ல.. என் முகம் அதுல சரியா விழுமானு கவலை. லைக்… நல்லா படிச்சுருப்போம்.. எக்ஸாம் எழுதும் போது பயம் வருமே.. அது ஒவ்வொரு தடவையும் கேமராவ பார்த்தா வருது. மாத்த முடியல.”
“மாத்திக்க என்ன முயற்சி பண்ண?”
“வீட்டுலயே கேமரா வாங்கி வச்சு நானே சூட் பண்ணுவேன். அப்ப நல்லா இருக்கும். ஏன்னா கேமராக்கு பின்னாடி ஆள் கிடையாது. ஓரளவு மறைக்க பழகிருந்தேன். நீ கண்டு பிடிச்சுட்ட”
“உன்னை முதல்ல ரிஜக்ட் பண்ணதே இதுக்கு தான்.. உனக்கு கேமரா ஃபியர் இருக்குனு தான் வேணாம்னு சொன்னேன்”
“பொய் சொல்லாத”
“பழைய ரிப்போர்ட் வேணா காட்டவா? நான் அதுல எழுதிருக்கத நீயே பாரேன்”
ரூபிணிக்கு அதிர்ச்சியில் பேச்சு வரவில்லை. முன்பிருந்தே கவனித்திருக்கிறானா?
“இத அன்னைக்கு கேட்டப்போவே சொல்லிருக்கலாம்ல?”
“என் முடிவ எதிர்த்து யாரும் கேள்வி கேட்டது கிடையாது.. நீ கேட்ட.. அந்த கோபத்துல நான் சொல்லல”
காரை மீண்டும் எடுக்க, “அப்பவே சொல்லிருந்தா நானும் ஆமானு ஒத்துக்கிட்டு போயிருப்பேன். தேவையில்லாம எனக்கு அறிவில்லனு சொல்லி.. உன்னை பரம விரோதியா பார்க்க வச்சுட்ட” என்றாள் சலிப்பாக.
“அப்ப நீ ஒரு ட்ரைனி.. நீ என்னை கேள்வி கேட்டுறதானு கோபம்..” என்று தோளை குலுக்கினான்.
“இப்ப மட்டும் இவ்வளவு அக்கறையா கேட்குற?”
“காண்ட்ராக்ட் சைன் பண்ணிட்டியே?”
“ஓ அந்த அக்கறையா?” என்றவள் உதட்டை சுளித்துக் கொண்டு வெளியே திரும்பிக் கொண்டாள்.
உதயா அமைதியாக இருக்க, ரூபிணி கைபேசியை எடுத்து உணவை ஆர்டர் போட்டாள்.
“என்ன பண்ணுற?”
“ஃபுட் ஆர்டர்”
“இப்ப சாப்பிடத்தான் போறோம்”
ரூபிணி ஆச்சரியமாக திரும்பிப்பார்க்க, அவள் வீட்டை தாண்டி கார் சென்றது.
“ஏன்?”
“நம்ம ரூமர வளர்க்கலாமேனு?” என்றதும் ரூபிணி அவனை கடுப்பாக பார்க்க, உதயா தோளை குலுக்கினான்.
ஒரு ரெஸ்டாரன்ட்டில் சென்று அமர்ந்ததும், “உனக்கு தேவையானத ஆர்டர் பண்ணிக்க” என்று விட்டான்.
“பில் நீ தான் கட்டனும்”
“நான் தான் கொடுப்பேன். ஆர்டர் பண்ணு” என்று உதயா சலிப்பாக சொல்ல, சந்தோசமாக உணவுகளை அடுக்கினாள்.
அவனுக்கு வேண்டியதை சொல்லி விட்டு, “உன்னோட அடுத்த பிராஜெக்ட் பத்தி எதாவது பேசுனாங்களா?” என்று கேட்டான்.
“ம்ம்.. ஒரு பிராண்ட் பத்தி சொன்னாங்க. இன்னும் முடிவாகலனு சொன்னாங்க”
“ஓஹோ.. முடிவானா சொல்லு”
“ஏன்?”
“வேற ஒருத்தர் கேட்டுருக்காங்க.. உன்னை”
ரூபிணியின் கண்கள் அகலமாக விரிந்தது.
“யாரு?” என்று கேட்கும் போதே, “ஹேய்..” என்று வந்து நின்றான் ராஜ்.
பார்த்ததும் துள்ளி குதித்து எழுந்தாள்.
“ஹாய் ராஜ்” என்று அவள் வாயெல்லாம் பல்லாக பேச, உதயா அவளை முறைத்து வைத்தான்.
‘இவன பார்க்குறதுல இவளுக்கு என்ன இவ்வளவு சந்தோசம்?’ என்று நினைத்து கடுப்பானான்.
“பார்த்து ரொம்ப நாளாச்சுல.. எப்படி இருக்கீங்க?”
“நல்லா இருக்கேன்” என்றவன் உதயாவை பார்த்து, “ஹாய்..” என்றான்.
“ஹாய்..” என்ற உதயா அசையவில்லை.
“நான் ஒருத்தர பார்க்க வந்தேன்.. கிளம்புறேன். நீங்க கண்டினியூ பண்ணுங்க” என்று விட்டு ராஜ் உள்ளே செல்ல, தலையாட்டி விட்டு ரூபிணி அமர்ந்தாள்.
“இவன் கூட பேராகுறதுக்கு தான் உன்னை கேட்டுருக்காங்க” என்று உதயா சொல்ல, அதிர்ச்சியோடு பார்த்தாள்.
“ராஜ் கூடயா?”
“ம்ம். வேற லேடி சைன் ஆகியிருந்தது. கேன்சல் ஆகிடுச்சு. திடீர்னு உன் பேர சொன்னாங்க. நீ ஃப்ரியானு பார்க்கனும்னு சொல்லிருந்தேன். இப்ப நீங்க பேசுறத பார்த்தா.. இவன் தான் கேட்டுருப்பான் போல”
உதயாவின் குரலில் பெரிய மாற்றம் இல்லை. ஆனால் கேட்டிருந்த ரூபிணிக்கு சந்தோசத்தில் துள்ள வேண்டும் போல் இருந்தது.
“எனக்கு ஓகே எனக்கு ஓகே.. உடனே ஓகே சொல்லு” என்று ரூபிணி அவசரமாக சொன்னாள்.
உதயா அவளை கிண்டலாக பார்த்தான்.
“அவ்வளவு ஆர்வமா?”
“நான் ராஜோட பெரிய ஃபேன்..” என்று அவள் கையை விரிக்க, “பார்த்தாலே தெரியுது.. எந்திரிச்சு நின்னியே” என்றான்.
அவன் குரலில் என்ன இருந்தது என்றெல்லாம் அவளுக்கு தெரியவில்லை.
“அது மரியாதை.. பட் என்னைய தான கேட்டுருக்காங்க. நானே பண்ணுறேனே…” என்று அப்பாவியாக பார்க்க, உதயா சலிப்பாக தண்ணீரை எடுத்துக் குடித்தான்.
உணவு வந்தது. இருவரும் சாப்பிட ஆரம்பிக்க உதயா திடீரென அவளை பார்த்து, “அவன் கூட வொர்க் பண்ணுறப்போ நீ பயப்பட மாட்டியா?” என்று கேட்டான்.
ரூபிணி ஒரு நொடி யோசித்து விட்டு மறுப்பாக தலையசைத்தாள்.
“கண்டிப்பா பயப்பட மாட்டேன். நானே பண்ணுறேன்”
“ஓகே.. செக் பண்ணிடலாம்” என்று விட்டு அமைதியானான்.
ரூபிணி அவன் முகத்தை பார்த்தாள். சம்மதம் சொல்ல மாட்டேன் என்கிறானே. என்ன செய்வது என்று யோசித்தாள்.
பிறகு அவன் கை மட்டும் தெரியும் படி படம் எடுத்து சமூக வலைதளத்தில் பதிவிட்டு விட்டு, அவனுக்கு காட்டினாள்.
“இந்த கை உன்னோடது தான்னு பேசிட்டே இருப்பாங்க. ரூமர் வளர்ந்துட்டே இருக்கும். உன் வேலைய கரெக்ட்டா செய்யுறேன்ல.. அப்ப நானே ராஜ் கூட வொர்க் பண்ணலாம் தான?” என்று கேட்க, உதயா அவளை முறைக்க முடியாமல் பார்த்தான்.
தொடரும்.