உயிர் 19

உதயா ஆச்சரியமாக பார்த்து நின்றான். பிறகு அதை உதறி விட்டு, “உனக்கு ஓகேவா இருக்கலாம்.. எனக்கு பிடிக்கல..” என்று விட்டான்.

ரூபிணி தோளை குலுக்கினாள்.

“நானும் ஒன்னும் அலையல..” என்று நக்கலாக அவள் சொல்லும் போதே கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டது.

இந்த முறை இருவரும் வேகமாக விலகி நின்றனர். அசிஸ்டன்ட் தான் வந்தான். மிகவும்  முக்கியமான விசயம் என்க, உதயா அவனை உள்ளே அழைத்தான்.

“நான் கிளம்புறேன். அடுத்த தடவ சரியா ஞாபகம் வச்சுக்க” என்று விட்டு ரூபிணி வெளியேறி விட்டாள்.

அவள் சென்றதும் அசிஸ்டன்ட் வந்த வேலையை பேசி விட்டு, “சார்.. ரூபிணி மேடம் கூட எப்ப இருந்து இவ்வளவு க்ளோஸ் ஆனிங்க?” என்று கேட்டு விட்டான்.

உதயா நிமிர்ந்து முறைக்க, “சும்மா கேட்டேன்.. முறைக்காதீங்க” என்று பம்மினான்.

உதயா அதற்கும் எதுவும் சொல்லாமல் திரும்பிக் கொள்ள, “எப்பவும் அவங்கள பார்த்தாலே கோபப்படுவீங்க. இப்ப கோபமே இல்லாம பேசுறீங்களே..” என்று ஆர்வமாக கேட்டான்.

“இந்த விசயத்துல உன்னை ரிப்போர்ட் ரெடி பண்ண சொன்னனா? எதுக்கு ரூபிணி பத்தி கேள்வியாக கேட்டுட்டு நிக்கிற?”

“திடீர்னு மாறிட்டீங்களே..”

“கோபமும் திடீர்னு தான் வரும். இப்ப அத மறந்தாச்சு. அவ இங்க வேலை செய்யுறா.. கோபத்த பிடிச்சுட்டே இருந்தா அவ கிட்ட ஒழுங்கா வேலை வாங்க முடியாது. நீயும் கண்டத கவனிக்காம சொன்னத செய்” என்று மிரட்டி விட்டு அனுப்பி விட்டான்.

அசிஸ்டன்ட் வாயை மூடிக் கொண்டு கிளம்பி விட்டான்.

உதயா இதைப்பற்றி யாரிடமும் சொல்லவில்லை. சொல்ல வேண்டாம் என்று முடிவு செய்திருந்தான். ரூபிணியையும் சொல்லக் கூடாது என்றிருந்தான்.

மெலினாவை தவிர வேறு யாருக்குமே இருவரும் சேர்ந்து வேண்டுமென்றே வதந்தியை கிளப்பும் விசயம் தெரியாது. எல்லோருக்கும் அவர்கள் நெருங்கி பழக ஆரம்பித்திருப்பதாக மட்டுமே தெரியும்.

சற்று முன்பு ரூபிணி கத்தி விட்டுச் சென்றதை பற்றி யோசித்தான். அவளை பிடிக்காததால் பார்த்ததும் அவனால் சிரிக்க முடியவில்லை. அது மற்றவர்கள் பார்வைக்கு விழுந்தால் அவன் நினைத்த காரியம் நடக்காது.

வேலை செய்து கொண்டிருக்கும் போது வேறு ஒரு எண்ணிலிருந்து செய்தி வந்தது.

“என்னை வேணாம்னு சொன்னா கூட ஓகே.. ஆனா அந்த ரூபிணி பேர ஏன் உன் கூட சேர்த்து பேசுறாங்க? உதயா.. அவள உனக்கு பிடிக்காது தான?” என்று கேட்டு மெடோனா அனுப்பியிருந்தாள்.

அன்று துரத்திய பிறகு பலவழிகளில் அவனை தொடர்பு கொள்ள முயற்சிக்கிறாள். அவனும் கண்டும் காணாமல் இருந்தான். நாளுக்கு நாள் அவளது புலம்பல் ரூபிணியை பற்றித் தான் அதிகரித்தது.

அது இன்னும் கொஞ்சம் தொடர வேண்டும். அது வரையிலும் அவன் நடித்தே ஆக வேண்டும்.

இப்போது வந்த செய்தியையும் கண்டு கொள்ளாமல் போட்டு விட்டு வேலையை பார்த்தான்.

ரூபிணி அலுவலகம் முழுவதும் சுற்றி வந்தாள். முக்கியமாக பயிற்சி நடக்கும் தளத்தில் அதிக நேரம் இருந்தாள். பழைய நினைவுகள் அதிகம் வந்து போனது.

அவளோடு சேர்ந்து பயிற்சி பெற்றதில் வெறும் நான்கு நபர்கள் தான் இன்னும் இதே தொழிலில் இருக்கின்றனர். மற்ற அனைவருமே இதை விட்டு வேறு வேலை தேடிக் கொண்டனர்.

சிலர் திருமணம் செய்து வாழ ஆரம்பித்து விட்டனர். சிலர் குடும்பக் கஷ்டம் தாங்காமல் கிடைத்த வேலைக்கு சென்று விட்டனர்.

இங்கு இப்போது பயிற்சியில் இருக்கும் ஐம்பது பேரும் தேர்வாகி இதே வேலையில் இருப்பது மிகவும் கடினம்.

அவளும் பல முறை விட்டு விட்டு ஓட நினைத்திருக்கிறாள். ஆனால் விதி அவளுக்கு இதை விதித்திருக்க நிலைத்து விட்டாள்.

பசிக்க ஆரம்பித்தது. அலைந்தது போதும் என்று சாப்பிட கிளம்பினாள். லிஃப்டில் நுழைந்ததும் கைபேசியை எடுத்து உதயாவுக்கு செய்தி அனுப்பினாள்.

“நான் கிளம்புறேன். சொல்லாம வந்ததுக்கு கோச்சுக்கிட்ட.. இப்ப சொல்லிட்டு போறேன்” என்று அனுப்பி விட்டு மற்றதை பார்த்துக் கொண்டிருக்க, “ஹாய்..” என்று குரல் கேட்டது.

கைபேசியை அணைத்து விட்டு திரும்பிப் பார்த்தாள். பார்த்ததும் விழிகள் அகலமாக விரிந்தது.

“ஹாய்… ராஜ்” என்றவளுக்கு அதிர்ச்சியை விழுங்க நேரமெடுத்தது.

ராஜ் பிரபலமான மாடல். முக்கியமாக சில படங்களில் நடித்து வருகிறான். அவனை இப்படி நேரில் சந்திப்போம் என்று நினைத்துக் கூட பார்க்கவில்லை.

“இங்க ஜாயின் பண்ணிட்டதா கேள்வி பட்டேன்.. வாழ்த்துக்கள்” என்றதும் ரூபிணி அதிர்ச்சியில் வாயை பிளந்தாள். இவனுக்கு அவளை பற்றி கவனிக்க நேரமிருக்கிறதா?

பேச்சற்று அவள் நிற்பதை பார்த்து விட்டு புன்கைத்தவன், “நான்…” என்று குனிந்தான்.

“உங்க ஃபேன்” என்று விட்டு ராஜ் சிரிக்க, ரூபிணிக்கு மயக்கம் வரும் போல் இருந்தது.

“நான்.. நான் தான் உங்க ஃபேன்” என்று ரூபிணி ஆச்சரியம் மாறாமலே சொல்ல, ராஜ் புன்னகைத்தான்.

“ஆட்டோகிராப் வேணுமா?” என்று கேட்க, ரூபிணி அவசரமாக தலையாட்டி விட்டு தன் கைப்பையில் எதாவது கிடைக்குமா என்று பார்க்க, “ஹேய் ஹேய்.. ஜஸ்ட் கிண்டலுக்கு சொன்னேன்” என்று ராஜ் சிரித்தான்.

“ஆனா நான் கிண்டல் பண்ணல. நிஜம்மா நான் உங்க ஃபேன். உங்க போஸ்டர்ஸ் கலெக்ஷன் கூட என் கிட்ட இருக்கு” என்று அவள் ஆர்வமாக பேச, லிஃப்ட் கதவு திறந்தது.

“வெளிய போயிட்டு பேசலாமே” என்று கை காட்டியதும் ரூபிணி வெளியேறினாள்.

அவளோடு நடந்த ராஜ், “எதாவது அவசர வேலை இருக்கா ரூபிணி?” என்று கேட்டான்.

“இல்லயே..”

“அப்போ என் கூட லன்ச் சாப்பிட வர்ரீங்களா? எனக்கு தனியா சாப்பிட எப்பவுமே பிடிக்காது.. நீங்க இன்னும் லன்ச் சாப்பிடல தானே?”

தலையாட்டி வைத்தாள். உள்ளுக்குள் அவ்வளவு சந்தோசம். அவள் திரையில் பார்த்து ரசித்தவனோடு இவ்வளவு சகஜமாக பேச முடிகிறதே.

“என் கார்ல போகலாமா?”

“என் கார் இருக்கு…” என்று இழுத்தாள்.

“ஓகே.. என் கார ஃபாலோவ் பண்ணிக்கோங்க” என்றதும் உடனே சம்மதித்து காருக்கு ஓடினாள்.

இப்படி ஒரு வாய்ப்பு அமையும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. மனதில் துள்ளிக் கொண்டு காரை எடுக்க, முன்னால் ராஜ் கிளம்பினான்.

இரண்டு காரும் அடுத்தடுத்து சென்று அருகே இருந்த ரெஸ்டாரன்ட்டில் நின்றது.

காரை விட்டு இறங்கும் முன்பு உதயாவின் நினைவு வந்தது.

அவனோடு டேட்டிங் என்றான பிறகு அடுத்தவனோடு சாப்பிடச் செல்வது தவறாக முடிந்து விட்டால்? உடனே கைபேசியை எடுத்து அழைத்து விட்டாள்.

அழைப்பு முடியும் நேரத்தில் எடுத்தான்.

“என்ன?”

“நான் ராஜ் கூட லன்ச் சாப்பிட போறேன்”

“அத ஏன் என் கிட்ட சொல்லுற?”

“யாரோ ஒருத்தன் இல்ல. ஆக்டர் ராஜ். எங்கள யாராச்சும் கவனிச்சா எதாவது சொல்லுவாங்க. பார்த்துக்க. பை” என்று விட்டு அவன் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் வைத்து விட்டாள்.

பிறகு காரை விட்டு இறங்கி நடக்க, அவளுக்காக ராஜ் காத்திருந்தான். இருவரும் உள்ளே சென்று தனிப்பகுதியில் அமர்ந்தனர்.

உணவை ஆர்டர் கொடுத்து விட்டு ராஜ் அவளோடு பொதுவாக பேசினான். அவளும் பொங்கிய ஆர்வத்தோடு நிறைய பேசினாள்.

இருவருக்கும் பேச நிறைய விசயங்கள் இருந்தது. ராஜ் சிரிக்க சிரிக்க பேசினான். ரூபிணியும் சந்தோசமாக பேசிக் கொண்டிருந்தாள். உணவு வந்ததும் இருவருமே சாப்பிட்டனர்.

வேலை சம்பந்தமான பேச்சு வர, “இங்க வந்துருக்கீங்க? எதாவது வேலையா?” என்று கேட்டாள்.

“ஆமா.. ஒரு பிராஜெக்ட் விசயமா வந்தோம்..”

“தனியா இருக்கீங்க?”

“எல்லாரும் வேற வேலையா கிளம்பிட்டாங்க.. உன் வொர்க் எப்படி போகுது?”

“இந்த கம்பெனில.. டிஸ்கஸன் போயிட்டு இருக்கு” என்றதும் தலையாட்டி வைத்தான்.

ராஜுக்கு ரூபிணி உதயாவைப்பற்றி உலவும் வதந்திகள் பற்றி கேட்க ஆசை. ஆனால் வதந்திக்கு அவ்வளவு முக்கியத்துவம் கொடுக்கவும் பிடிக்கவில்லை.

அவன் பெயரிலும் தான் பல வதந்திகள் சுற்றுகிறது. ரூபிணியை அவனுக்கு மிகவும் பிடிக்கும். அவளது பல வேலைகளை ரசித்திருக்கிறான்.

உதயா எட்டாத உயரத்தில் இருப்பவன். அவனுக்கும் ரூபிணிக்கும் நிச்சயமாக பொருந்தாது. ஒரே நிற ஆடையில் இருப்பதால் கிளம்பிய வதந்தி என்னவோ அவனுக்கு பிடிக்கவே இல்லை.

ரூபிணி தான் அதை கிளப்பியது என்பது அவனுக்கு தெரியாது போனது அவனது துரதிர்ஷ்டம்.

சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு ராஜ் பணம் கட்ட, ரூபிணி தன்னுடைய பங்கை எடுத்து வைத்தாள்.

“நான் தான் உன்னை லன்ச்க்கு கூப்பிட்டேன்.” என்று ராஜ் மறுக்க, “நான் சாப்பிட்டதுக்கு தான் பில் கட்டுறேன். ப்ளீஸ்” என்று ரூபிணி அடம்பிடித்தாள்.

ராஜ் அவளிடம் போராடாமல் விட்டுக் கொடுத்தான்.

பணத்தை கட்டி விட்டு வெளியே வந்ததும், “உன்னை பார்த்ததுல சந்தோசம்.. உன் நம்பர் கிடைக்குமா?” என்று கேட்டான்.

ரூபிணி சந்தோசமாக தலையாட்ட தன் கைபேசியை எடுத்துக் கொடுத்தான்.

உடனே பதிந்து விட்டு திருப்பிக் கொடுத்தாள்.

“உங்கள இப்படி பார்ப்பேன்னு நினைக்கல.. ரொம்ப ஹாப்பி.. திரும்ப கண்டிப்பா மீட் பண்ணலாம்.. பை” என்றதும் ராஜ் தலையசைத்து வைத்தான்.

ரூபிணி துள்ளலோடு அங்கிருந்து தன் காருக்குச் சென்று கிளம்பி விட்டாள்.

வீட்டுக்குச் சென்றதும் மெலினாவிடம் அனைத்தையும் ஒப்பித்து சந்தோசத்தில் குதித்தாள்.

“அவர் கூட லன்ச் சாப்பிடுவேன்னு நினைச்சே பார்க்கல.. ஹய்யோ.. எவ்வளவு நல்லா இருந்துச்சு தெரியுமா? அதுல பெரிய கஷ்டமே நான் நார்மலா ஆக்ட் பண்ண போராடுனது தான்.. எங்க சந்தோசத்துல கத்தி அசிங்கப்பட்டுருவேனோனு நினைச்சேன். பரவாயில்ல.. சமாளிச்சுட்டேன்” என்று அவள் முகம் முழுவதும் சிரிப்போடு பேச, மெலினா புன்னகையுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

அந்த விஷாலை பிரிந்த பிறகு ரூபிணியின் முகத்தில் சிரிப்பை பார்க்கவே முடியவில்லை. மீண்டும் அவள் உற்சாகமாக இருப்பதே போதுமானதாக இருந்தது.

தொடரும்.