அசுரனின் காதல் தேவதை
நாயகன் :கபிலன்
நாயகி : இந்துமதி
பதினோராவது மாடியின் கண்ணாடிக் கூண்டுக்குள் அமர்ந்திருந்தான் கபிலன். சென்னை நகரின் பரபரப்பு, அவன் காலடியில் ஒரு பொம்மலாட்டம் போல விரிந்திருந்தது.
ஹார்ன் சத்தங்கள், வாகனங்களின் இரைச்சல், தொலைதூரத்தில் அலைகடலென உயர்ந்து நிற்கும் கட்டிடங்கள் – இவை எதுவுமே அவனது செவிகளுக்கோ, கண்களுக்கோ எட்டவில்லை.
அவன் சலனமற்று அமர்ந்திருந்தான், பளபளக்கும் கருநீலக் கண்ணாடி மேசையின் மீது விரல்கள் தாளமிட்டபடி இருந்தன.
கபிலன் குழுமத்தின் தலைமை நிர்வாக அதிகாரி. வெறும் 28 வயதில், உலகின் தலைசிறந்த பணக்காரர்களில் ஒருவன். அவன் அணிந்திருந்த இத்தாலிய ஷூ முதல், அவன் முகத்தில் இருந்த மெல்லிய புன்னகை வரை அனைத்தும் பணத்தின் பிரதிபலிப்புகளாக இருந்தன. ஆனால், அந்த புன்னகையில் ஒரு சலிப்பு இருந்தது. ஒரு வெறுமை.
அவனைப் பார்ப்பவர்கள் பிரமித்துப் போவார்கள். ஆறடி உயரம், சிற்பம் போலச் செதுக்கப்பட்ட உடல்வாகு, கோதுமை நிற மேனி, கூர்மையான நாசி, எடுப்பான கண்கள், அடர்த்தியான அலை அலையான முடி… அழகே பொறாமைப்படும் ஆணழகன் என்று உலகமே அவனைப் புகழ்ந்தது. ஆனால், இந்த அழகுதான் அவனுக்குச் சாபமாகிப் போனது.
அவனது தனிப்பட்ட மேலாளர் ஸ்ருதி, கதவைத் தட்டி உள்ளே வந்தாள். “சார், ஈவினிங் மீட்டிங் கன்ஃபர்மேஷன்.”
ஸ்ருதி, உயரமான, ஒல்லியான ஒரு பெண். பழுப்பு நிறக் கண்களும், நீண்ட கருங்கூந்தலும் அவளை ஒரு மாடல் போலக் காட்டின. அவளின் ஆடைகள் விலை உயர்ந்தவை, அவளின் வாசனை திரவியம் அறை முழுவதும் கமறியது. கபிலன் அவளை நிமிர்ந்து கூடப் பார்க்கவில்லை. “ஓகே.” அவ்வளவுதான்.
ஸ்ருதிக்கு கோபம் வந்தது. இந்த மனிதன் ஏன் இப்படி இருக்கிறான்? தன்னை ஒருபோதும் அவன் ஒரு பெண்மையாகக் கண்டதில்லை. அவனது பார்வையில் தான் வெறும் ஒரு இயந்திரம், அல்லது ஒரு பணியாள். எத்தனை பேரழகிகள் அவனது ஒரு புன்னகைக்காக ஏங்கிக் கிடக்கிறார்கள்! உலகம் முழுவதும் அவனுக்குப் பின்னால் சுற்றும் கோடீஸ்வரப் பெண்கள், சினிமா நட்சத்திரங்கள், மாடல்கள்… ஆனால், கபிலன் அவர்களுக்கு ஒரு நொடிகூடச் செலவழிப்பதில்லை.
அவள் வந்ததும் போனதும் அவனுக்குப் பெரிதாகத் தோன்றவில்லை. மீண்டும் அந்த சலிப்பு. அவனது வாழ்க்கை ஒரு சீராக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. காலை ஆறு மணிக்கு யோகா, எட்டு மணிக்கு ஜிம், ஒன்பது மணிக்கு அலுவலகம், இரவு பத்து மணி வரை சந்திப்புகள், முடிவுகள், கையெழுத்துகள். பிறகு அரண்மனை போன்ற அவனது தனிமையான பங்களா, அங்கே அசிஸ்டண்டுகளும், பணியாட்களும், செக்யூரிட்டிகளும் மட்டுமே. நண்பர்கள் இல்லை. காதலி இல்லை. ஒரு ஆத்மார்த்தமான உறவு இல்லை.
சிறு வயதிலிருந்தே கபிலனின் வாழ்க்கையில் பெண்கள் பணத்திற்காகவே அவனை நாடி வந்தார்கள். “கபிலன், நீ எவ்வளவு அழகா இருக்கே தெரியுமா? உன்னை எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்!” என்று சொல்லும் ஒவ்வொரு பெண்ணின் கண்களிலும், அவனது தந்தையின் செல்வமே தெரிந்தது. பளபளக்கும் கார்கள், வைர நகைகள், பட்டு உடைகள்… இவற்றுக்காகவே அவர்கள் காதல் நாடகமாடினார்கள். ஒருமுறை, அவனது முதல் காதல், ஒரு பணக்காரப் பெண்ணுடன் ஆரம்பித்தது. அவளை அவன் உண்மையிலேயே நேசித்தான். ஆனால், அவனது குடும்பம் ஒரு நிதி நெருக்கடியைச் சந்தித்தபோது, அவள் அவனை விட்டு விலகிச் சென்றுவிட்டாள். “உன் பணம் இல்லாம நீ வெறும் சாதாரண ஆளுதான் கபிலா!” என்று அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் இன்றும் அவனது காதுகளில் ஒலித்தன.
அந்த நிகழ்வுக்குப் பிறகு, அவன் பெண்களுக்கு மேல் ஒரு கசப்பை வளர்த்துக்கொண்டான். குறிப்பாக, அழகான பெண்களுக்கு மேல். அழகு என்பது ஒரு முகமூடி, பணத்தைத் தேடும் வேட்டைக்கு அவர்கள் பயன்படுத்தும் ஒரு சாதனம் என்று அவன் நம்பினான். அவன் தனக்குரியவளைத் தேடினான் – அழகற்றவள், பணத்தின் பின்னால் ஓடாதவள், அவனது உள்ளத்தைப் புரிந்து கொள்பவள். ஆனால், அப்படி ஒருத்தி இந்த உலகத்தில் இருக்க முடியுமா? அவன் மனம் சலித்தது.
கண்ணாடியின் வழியே வானத்தைப் பார்த்தான். கோடை வெயிலின் மஞ்சள் நிறம், கொஞ்சம் கொஞ்சமாகச் செம்மஞ்சள் நிறமாக மாறத் தொடங்கியது. சூரியன் மறையத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தான். அவனது கைப்பேசி அதிர்ந்தது. அது அவனது அறக்கட்டளையின் மேலாளர் ரோகித்தின் அழைப்பு.
“சார், புதுசா புனரமைச்ச பள்ளிக்கூடத்துல இன்னைக்கு கலை நிகழ்ச்சி நடக்குது. நீங்க ஒரு பார்வை பார்த்தா நல்லா இருக்கும். குழந்தைகளும் டீச்சர்ஸும் உங்களை எதிர்பாக்குறாங்க.”
பள்ளி… குழந்தைகள்… இந்தச் சொற்கள் கபிலனுக்கு சற்று ஆறுதல் அளித்தன. அவனது அறக்கட்டளை, பல அரசுப் பள்ளிகளைத் தத்தெடுத்து, அவற்றைப் புனரமைத்து, குழந்தைகளுக்கு நல்ல கல்வியை வழங்கியது. குழந்தைகளின் புன்னகை, அவனது வாழ்க்கையின் சலிப்பைத் தற்காலிகமாகப் போக்கக்கூடிய ஒரே விஷயமாக இருந்தது.
“சரி, நான் அரை மணி நேரத்துல கிளம்பறேன்” என்றான் கபிலன்.
இன்று, ஒரு சாதாரண அரசுப் பள்ளியில், அவனது வெறுமையின் சிம்மாசனம் ஒரு புதிய திருப்பத்தை சந்திக்கப் போகிறது என்பதை அவன் அறிந்திருக்கவில்லை. அந்தத் திருப்பம், அவனது வாழ்நாள் முழுவதும் தேடிக்கொண்டிருந்த ஒன்றின் ஆரம்பமாக இருக்கும் என்பதையும் அவன் அறிந்
திருக்கவில்லை.
- Select