காலை கனவினில் காதல் கொண்டேன் 8

காலை கனவு 8

யாஷ் காரிலிருந்து இறங்கிச் சென்ற பின்னர் தான்யா மற்றும் பூபேஷிடம் ஆழ்ந்த மௌனம்.

இருவருக்குமிடையேயான புதிதான அமைதியை பூபேஷ் கலைத்திருந்தான்.

“நீ சொன்னதை இப்போ நான் எப்படி எடுத்துக்கணும்?”

பூபேஷ் கேட்க, தான்யா அவனை முறைப்போடு ஒற்றை புருவம் தூக்கிப் பார்த்தாள்.

“இப்படி பார்த்தா என்ன அர்த்தம்?”

“வீட்ல வந்து பேசுன்னு சொன்னா உன்னை பிடிச்சிருக்குன்னு அர்த்தம்” என்றாள்.

“ஹோ…” என்ற பூபேஷ், “மேரேஜ் பண்ணிக்க ஓகே! அப்போ லவ்?” என்றான்.

“ரெண்டுக்கும் என்ன வித்தியாசம்?”

“மேரேஜ் நிறைய எதிர்பார்ப்போடு, பல யோசனைக்கு அப்புறம் இவன் நமக்கு செட் ஆவான் அப்படிங்கிற தெளிவோட எடுக்கிற முடிவு. ஆனால் லவ்” என நிறுத்தியவன், “ஒருத்தங்களை அப்படியே ஏத்துக்கிறது… அதுல எதிர்பார்ப்பு, பிளஸ் அண்ட் மைனஸ் இப்படி எதுவும் இருக்காது” என்றான்.

“உன்னை உனக்காக மட்டும் தான் பிடிச்சிருக்கு. போதுமா?” என்ற தான்யா, “உன்னை தேர்ட் இயர்ல இருந்து லவ் பண்றேன். அப்பவும் இப்பவும் உனக்காக மட்டும் தான் பிடிக்குது” என்றாள்.

“வாட்?”

தான்யா தன்னை கல்லூரியில் மூன்றாம் வருடத்திலிருந்து காதலிக்கிறாள் என்பது பூபேஷுக்கு அதிர்வாக இருந்தது.

“நிஜமாவா?”

“இதுல பொய் சொல்ல என்னயிருக்கு?”

“அப்போ இவ்ளோ வருஷமா சொல்லவே இல்லை” என பூபேஷ் கேட்க,

“எனக்கு லவ் சொல்லிட்டு எஸ் சொல்லிவியா நோ சொல்வியான்னு உன் பின்னாடியே சுத்தி வந்து… அதுக்கு அப்புறம் ஓகே சொல்லி, அப்புறம் நீயும் நானும் சேர்ந்து சுத்துறதெல்லாம் செட் ஆகாது. என்னை மாதிரி உனக்கும் என்கிட்ட ஃபீல் வந்தா வந்து சொல்லுவல… அப்போ பார்த்துக்கலான்னு விட்டேன்” என்றாள்.

“அடிப்பாவி” என்று பூபேஷ் நெஞ்சில் கை வைத்திட…

“அப்போ எனக்கு உன்மேல லவ் வராம, வீட்ல பாக்குற பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணியிருந்தா?” என்றான்.

“பண்ணிக்கோ… நல்லாயிருன்னு வாழ்த்தியிருப்பேன். எனக்கு உன்மேல லவ் வந்த மாதிரி உனக்கும் என்மேல வரணும்னு கட்டாயம் இல்லையே! நீ எனக்குத்தான் அப்படின்னா, அதை யாராலும் மாத்த முடியாது” என்றாள்.

“இது ஓவர் காண்பிடண்டா தெரியலையா உனக்கு?”

“இருந்துட்டு போகட்டும்” என்ற தான்யா, “எனக்கு என் லவ் மேல இந்தளவுக்கு கூட நம்பிக்கை இல்லனா… அப்புறம் என்ன லவ் இது?” என்றவளை இழுத்து அணைத்திருந்தான்.

“டேய்… என்னடா பண்ற?” என்று அவனது தோளில் அடித்தவள்,

“சும்மா இருடி…” என்ற பூபேஷ், “எனக்கு இது கனவா இருக்குமோன்னு டவுட்டா இருக்கு” என்று மேலும் அவளை தனக்குள் இறுக்கியிருந்தான்.

அவளோ அவனது மார்பிலே அழுத்தமாக கடித்திருக்க, வலியில் துள்ளி விலகியிருந்தான்.

“ராட்சசி…” என்று வலியெழும்பிய இடத்தை தேய்த்தவன், “எதுக்கு கடிச்ச?” என்றான்.

“வலிச்சா தான கனவா நிஜமா தெரியும். அதுக்குத்தான்… எப்படி? என் லவ் ரொம்ப ஸ்ட்ராங்கா இருந்துச்சா?” எனக் கேட்டவள் வீட்டிற்குள் சென்றாள்.

**********************

அன்விதா இறங்கிய பின்னரும் நிதாஞ்சனி அங்கேயே வண்டியில் அமர்ந்த நிலையில் நின்றிருந்தாள்.

அவளின் பார்வை அவ்விடத்தை பார்வையால் அலசிக் கொண்டிருந்தது.

“வா பாப்பா” என்று அங்கு வேலை செய்யும் ஒருவர் அன்விதாவை வரவேற்றார்.

“அண்ணா எங்க?”

“அண்ணா அங்க புதுச்செடி நடுற இடத்தில் இருந்தாரு பாப்பா. அங்கதான் இருக்கணும்” என்று அவர் சொல்ல,

நிதாஞ்சனியிடம் திரும்பிய அன்விதா,

“தேங்க்ஸ்க்கா. பார்க்கலாம்” என்று நகர்ந்தாள்.

அன்விதாவை தாண்டி நிதாஞ்சனியின் பார்வை சக்தியை தேடியது. அவன் எங்கும் தெரியாது போகவே, வண்டியை முடுக்கி பார்வையால் அலைந்துகொண்டே மெல்ல ஊர்ந்தாள்.

‘ம்ப்ச்… ஊருக்கு போறதுக்குள்ள பார்த்திடலாம் நினைச்சா’ என வதனம் சுருங்கியவளாக முகத்தை நேரே பாதையில் திருப்பிட, அவளுக்கு நேரெதிர் மார்புக்கு குறுக்கே கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு நிமிர்ந்து நின்றிருந்தான் சக்தி திருக்குமரன்.

“ஆத்தி…”

சட்டென்று அவனின் மீது இடித்திடாதவாறு பிரேக்கினை அழுத்தி வண்டியை நிறுத்தியிருந்தாள்.

சில இன்ச் இடைவெளி மட்டுமே!

சக்தியை நேருக்குநேர் பார்த்ததும் உடல் முழுவதும் தானாக நடுக்கம் கொண்டது.

சக்தி என்னவென்று கேட்கவில்லை. பார்வையால் கூட வினா தொடுக்கவில்லை அவன்.

“அது…” திணறிய நிதாஞ்சனி,

“அன்வியை விட வந்தேன்” என்க, அதற்கும் சக்தியிடம் பிரதிபலிப்பு இல்லை. ஆனால் அவனது பார்வை அவளை ஆழ ஊடுருவியது.

‘அம்மாடியோவ்!’ அவனின் பார்வைக்கு உள்ளுக்குள் மிரண்டவள்,

“வழி” என்று அவனை தாண்டிப் பார்த்தாள்.

சக்தி அகட்டி வைத்திருந்த கால்களை சேர்த்து ஓரம் ஒதுங்கிட,

நிதாஞ்சனி வேகமாக அவனை கடந்திருந்தாள். வண்டியின் கண்ணாடி வழி அவனின் பின்னுருவத்தை அவள் ரசித்திட…

அவளின் ரசனையை விழித் தீண்டலில் உணர்ந்திட்டானோ, அதரம் விரியாது வதனத்தில் மலர்ந்திட்ட முறுவலை மீசை நுனியில் பதுக்கியவனாக, அன்விதாவை நோக்கி அடி வைத்திட்டான்.

“மூட் ஆஃப்லாம் போயிடுச்சா?”

பின்னால் கேட்ட சக்தியின் குரலில் திரும்பிப்பார்த்தாள் அன்விதா.

“ஆங்… அண்ணா?” என்ற அன்விதா, “சாப்பாடு கொடுக்க வந்தேன்” என்றாள்.

“சுகவனம் அங்கில் பொண்ணுகூட எப்படி வந்த?”

“நடந்து வரலான்னு அவங்க எஸ்டேட் வழிதான் வந்தேன். என்னை பார்க்கவும் நிதா அக்கா என்னை ட்ராப் பண்றேன் வந்தாங்க” என்ற அன்விதா, சக்தி அங்கிருக்கும் அறை நோக்கிச் செல்ல பின்னாலே அடி வைத்தாள்.

“அவங்களுக்கு பையன் பாக்குறாங்கபோல” என்று அன்விதா சொல்ல, சக்தி திரும்பி பார்த்தப் பார்வையில் பாதியிலே நிறுத்திக்கொண்டாள்.

“சாரிண்ணா… மத்தவங்க பற்றி இனி பேசமாட்டேன்” என்றவள், அங்கிருந்த மேசையில் உணவு பையை வைத்தாள்.

“மத்தவங்க பேச்சு பேச வேண்டாம். உன்னைபற்றி சொல்லு கேட்போம்” என்று இருக்கையில் அமர்ந்தான்.

“அண்ணா?!” அன்விதா கேள்வியும், குழப்பமுமாக சக்தியை ஏறிட்டாள்.

“கௌதம் என்ன சொல்றான்?” சக்தி கேட்டதிலே, அவனுக்கு தங்களின் காதல் தெரிந்திருக்கிறது என்பதை அறிந்து அதிர்ந்து நின்றாள். விரல்கள் வெளிப்படையாகவே நடுக்கத்தைக் காண்பித்தன.

வாய் திறக்க முடியாது தொண்டைக்குழி ஏறி இறங்கிட அன்விதா சக்தியை பார்த்திருக்க…

“இவ்ளோ நாள் ஒரு டவுட் இருந்துச்சு. உன்னை முந்தின நாள் மாமா வீட்ல விட்டுட்டுப் போகும் போதுதான் கன்பார்ம் ஆச்சு. அதான், என் விஷயத்தை விட்டுட்டு, உனக்கும் கௌதமுக்கும் கல்யாண விஷயம் பேசலான்னு வீட்ல சொன்னேன். வெண்மதியை வேணாம் சொல்லிட்டு எனக்கு வெளியில் பொண்ணு பார்த்தால் நிச்சயம் கௌதமை உனக்கு கட்டிக்கொடுக்க மாமா சம்மதிக்கமாட்டார்” என்றான்.

“மறைக்கணும் நினைக்கல… நீங்க எப்படி ரியாக்ட் பண்ணுவீங்கன்னு பயம். அதான்,” என்று அன்விதா இழுக்க…

“ஆறேழு வருஷமாவா?” என்றான் சக்தி.

“சாரி…”

“உன் ஃப்ரெண்ட்கிட்ட சொல்லியிருப்பியே!”

“ம்ம்…”

“இப்போ என்ன பண்ணலாம் சொல்லு?”

“தெரியல…”

“எப்போ கிளம்புற?”

“நைட் இல்லைன்னா நாளைக்கு மார்னிங்.”

“நீ போனதும் அம்மாவை மாமாகிட்ட பேசச்சொல்றேன். அப்புறம் என்ன நடக்குது பார்ப்போம்” என சக்தி மனதில் ஒரு எண்ணம் கொள்ள, காலம் வேறு எண்ணம் கொண்டிருந்தது.

**********************

“ஹாய் மேம்…”

“வா வா தான்யா?” என்று வரவேற்ற அனிதா, “பூபேஷ் வெளிய அலறின சத்தம் கேட்டுச்சு… அடி பலமோ?” எனக் கேட்டு அவளை தன்னுடைய பக்கத்தில் அமர்த்திக்கொண்டார்.

“சரியான ட்யூப் லைட் மேம் அவன்” என்ற தான்யா, அவரின் நலம் விசாரிக்க, பூபேஷ் உள்ளே வந்தான்.

“வாடா! இப்போ தான் வீட்டுக்கு வழி தெரிஞ்சுதா?”

“நான் இங்க வரணுன்னா உங்க பையன் எனக்கு வேலை கொடுக்காம இருக்கனும். எவ்ளோ வேலை கொடுக்கிறான் தெரியுமா?” என்று சிறுவனாய் புகார் வாசித்தான்.

“நீ படிக்கவே சோம்பேறித்தனம் படுற ஆளு… உன்னை வேலை செய்ய சொன்னா இப்படித்தான்” என்று அனிதா அவனை வார, தான்யா சிரித்திருந்தாள்.

“யூ டூ மேம்” என்ற பூபேஷ், “படிப்பு பத்தின பேச்செல்லாம் இப்போ எதுக்கு?” என்றான்.

“ஏன் பேசக்கூடாது?”

“அதெல்லாம் காலேஜோடப் போச்சு!”

“ஹான்… அதேதான். நானும் லெக்ச்சரர் அப்படிங்கிறது காலேஜோடப் போச்சு. அப்புறம் இன்னமும் எதுக்கு மேடம்? இத்தனை வருஷமா சொல்லி சொல்லி அலுத்துப்போச்சு” என்றார் அனிதா.

“அது அப்படியே பழகிடுச்சு.” தான்யாவும், பூபேஷும் ஒன்றாகக் கூற, “யாஷ் அம்மா கூப்பிடுறானே!” என்றார்.

“அது அவனுக்கு பழகிடுச்சு மேம்” என்று தான்யா சொல்ல, முறைக்க முடியாது சிரித்திருந்தார் அனிதா.

“அவனுங்க எங்க மேம்?” என்று பூபேஷ் கேட்க, “கிச்சன்ல உருட்டிட்டு இருக்கானுங்க” என்றார் அனிதா.

அடுத்து இருவரின் காதல் கதையை அனிதா கேட்க, அவர்களின் பேச்சு சுவாரஸ்யமாக பல கதைகளை தொட்டு வந்தது.

யாஷும், ஆர்விக்கும் ஆவி பறக்கும் மோமோஸ்களை தட்டில் வைத்து எடுத்து வர,

“வாவ்… பார்க்கவே செமடா” என்றான் பூபேஷ்.

“உன் லவ் சக்சஸ் ஆனதுக்கு தான்… நல்லா முழுங்கு” என யாஷ், பூபேஷ் வாயிலே ஒன்றை எடுத்து திணித்தான்.

பூபேஷ் சூட்டில் துள்ளி குதிக்க… அவ்விடம் கலகலப்பாக மாறியது.

அனிதா தனக்கு வழங்கிய உணவை புகைப்படம் எடுக்க…

“உங்களுக்கும் இந்த ஹேபிட் இருக்கா?” எனக் கேட்டாள் தான்யா.

“சாப்பிடற எல்லாம் போட்டோ எடுக்க நான் என்ன ஜென் ஸீ கிட்டா…” என அனிதா புன்னகைக்க…

“அப்புறம் எதுக்கு?” என்றான் யாஷ்.

“உங்க ஸ்டூடண்ட்டுக்கு அனுப்பவா?” என வினவினான் ஆர்விக்.

“எஸ்” என அனிதா கண்கள் சிமிட்டியதோடு, “அனுப்பியாச்சு” என்றார்.

“வரவர என்னைவிட அவங்ககிட்ட ரொம்ப குளோஸ்ஸா இருக்கீங்கம்மா!” போலி கோபம் காண்பித்தான் ஆர்விக்.

“அவளுக்கு மோமோஸ் ரொம்ப பிடிக்கும்டா!”

“இதெல்லாம் அநியாயம் மேம். நாங்க இருக்கும் போது எங்ககிட்ட இவ்ளோ ஃப்ரெண்ட்லியா இருந்திருக்கீங்களா நீங்க? எப்பவும் அதை படிங்க, இதை படிங்க சொல்லி டெஸ்டா வைச்சு ஓடவிட்டுட்டு… இப்போ மட்டும் ஜாலியா இருக்கீங்களா?” என்றான் பூபேஷ்.

“டேய்…” என்று அனிதா சிரித்ததோடு, “நான் உங்களுக்கு வந்ததே ரெண்டு பேப்பர்ஸ் தான். அதுவும் நான் எலக்ட்டிவ் பேப்பர்ஸ். என் டிப்பார்ட்மென்ட் ஸ்டூடண்ட்ஸ் கிட்ட கேட்டுப்பாருடா! நான் எப்பவுமே ஜாலி டைப் தான்” என்றார்.

“அவங்களை ரொம்ப பிடிக்குமோ?” என்ற யாஷ், “எங்களைவிடவா?” என்றான்.

“பொறாமை பிடிச்சவனே” என்று யாஷின் தோளில் தட்டிய ஆர்விக், “இவங்க நமக்கும் முன்னாடி… ஓல்ட் ஸ்டூடண்ட் டா. அம்மாக்கு ஃபேவரைட் ஸ்டூடண்ட். எப்பவும்” என்றான்.

“ஹோ… சக்தி அண்ணா செட்டா?” யாஷ் கேட்க…

“அடுத்த பேட்ச்… அவனுக்கும் ஜூனியர்” என்றார் அனிதா.

“அப்போ நாங்க பார்த்திருக்க சான்ஸ் இருக்கே. நாங்க பர்ஸ்ட் இயர்… அவங்க ஃபைனல் இயர்” என்றான் பூபேஷ்.

“ம்ம்… அன்விக்கு தெரிஞ்சிருக்கலாம். அவளும் அன்வி ஊர் தான்” என அனிதா சொல்ல…

“பொண்ணா மேம்? அழகா இருப்பாங்களா?” என்றான் பூபேஷ்… உடனடியாக.

“அடி விழும்…” என்று பத்திரம் காட்டிய அனிதா, “அவள் எனக்கு பொண்ணு மாதிரி” என்று சொல்ல, அந்நபரிடமிருந்தே அழைப்பு வந்தது.

“நீங்க பேசிட்டு இருங்க” என்று அனிதா எழுந்துச் சென்றார்.

“என்ன ஆர்வி உனக்கு ஒரு அக்கா இருக்கிறதை சொல்லவே இல்லை” என்று யாஷ் கேட்க,

“அவங்களை அம்மாவுக்கு பிடிக்கும் தெரியும். ஆனால் இந்தளவுக்கு பிடிக்கும் அப்படின்னு எனக்கே இப்போதாண்டா தெரியும்” என்றான் ஆர்விக். இதுவரை மகளென ஆர்விக்கிடமே அனிதா அவளை குறிப்பிட்டதில்லை.

“அன்வி ஊர் அப்படின்னா…” என்று யோசித்த தான்யா, “பர்ஸ்ட் இயர்ல எங்க ஊர் அக்கா இங்கதான் படிக்கிறாங்கன்னு பிரேக் டைம்ல அவங்க கிளாஸ்க்கு போயிட்டு வரேன்னு சொல்வாளே! அவங்களா?” என்றாள்.

“இப்போ இந்த ஆராய்ச்சி எதுக்கு? தெரிஞ்சிட்டு என்ன பண்ணப்போற?” என்றான் ஆர்விக்.

“சும்மா ஒரு பொது அறிவுக்குதான்” என்ற தான்யா, “சக்தி அண்ணா அண்ட் மேம் சொன்ன பொண்ணு நமக்கு முன்ன பேட்ச்சஸா இருந்திருந்தா… அவங்களும் நம்ம கேங்ல ஜாயின் ஆகியிருக்க சான்ஸ் இருந்திருக்கும்ல?” என்றாள்.

“எதுக்கு?” என்ற பூபேஷ், “சக்தி அண்ணாகிட்ட பேசியிருக்கியா நீ? அப்படியே காதுக்குள்ள மணி அடிச்ச மாதிரி இருக்கும். எப்பவும் அட்டென்ஷன் மோட் தான்” என்றான்.

“இருடா… எப்பவாவது மீட் பண்ண சான்ஸ் வரும்ல அப்போ உன்னை போட்டுக் கொடுக்கிறேன்” என்றான் யாஷ்.

“தெய்வமே” என்று பூபேஷ் கையெடுத்து கும்பிட, ஆர்விக்கும், தான்யாவும் சத்தமிட்டு சிரித்தனர்.

“என்ன அப்படியொரு சிரிப்பு” என்று அனிதா வர,

“திருவை கலாய்க்கிறான் ம்மா” என்று பூபேஷ் கூறியதை, ஆர்விக் கூறினான்.

“சக்தி ரொம்பவே அமைதி. ஆனால் அழுத்தம். பிள்ளைன்னா அப்படி இருக்கணும். உன்னை மாதிரி வாலுக்குலாம் அவன் தான் கரெக்ட். நானும் போட்டுக்கொடுக்கிறேன்” என்று அனிதா கூற,

“லெக்கச்சர் அப்படின்னா பாடம் சொல்லிக்கொடுத்து காலேஜ் விட்டு அனுப்பி வைச்சமான்னு இருக்கணும். எதுக்கு இவ்வளவு வருஷமா காண்டாக்டில் வைச்சிருக்கீங்க” என்றான் பூபேஷ்.

“நிதா மட்டும் தான்டா காலேஜ் விட்டு போயும் என்னோட டச்சில் இருந்தாள். நீங்கலாம் காலேஜ் முடிச்சிட்டு, பிஸ்னஸ் ஸ்டார்ட் பண்ணப்போதான், அன்விக்காக சக்தி உங்களையெல்லாம் மீட் பண்ண வந்து, நான் ஆர்வி அம்மா தெரிஞ்சு அதிலிருந்து என்னோட அப்பப்போ பேசிட்டு இருக்கான்” என்று அனிதா விளக்கம் கொடுத்தார்.

“ஹோ… அப்போ உங்க குட் ஸ்டூடண்ட் எங்களாலதான் உங்களோட பேசிட்டு இருக்காங்கன்னு சொல்லுங்க” என்ற பூபேஷின் தலையில் தட்டிய தான்யா,

“உன்னால இல்ல… அன்விக்காக. உன்கூடலாம் தங்கச்சியை நம்பி எப்படி விடுறதுன்னு யோசிச்சு வந்தவர், மேம் நமக்கு சப்போர்ட் தெரிஞ்சுதான் அன்விக்கு ஓகே சொன்னார்” என்றாள்.

அனிதா பணிபுரியும் கல்லூரியில் தான் சக்தி திருக்குமரன் பயின்றான். அவனுக்கு அடுத்த வருடம் நிதாஞ்சனி. சக்தி நான்கு வருட படிப்பினை முடித்து வெளியேற, நிதாஞ்சனி கடைசி வருடம். நண்பர்கள் குழு முதல் வருடத்தில் சேர்ந்திருந்தனர். சக்தியை வைத்து தான், அன்விதா இங்கு வந்து படித்தது. நிதாஞ்சனிக்கு என்ன காரணமென்று அவள் தான் சொல்ல வேண்டும்.

அன்விதாவின் நண்பர்கள் சக்திக்கு பழக்கமென்றாலும், அவர்களுடன் சேர்ந்து தொழில் தொடங்க இருப்பதாக அன்விதா வந்து சொல்லவும் சக்தி தயங்கவே செய்தான்.

படிப்பு வரை சரி… கல்லூரி விடுதி, பாதுகாப்பு குறித்து பயமில்லை. ஆனால் தொழிலென்று அங்கேயே எப்படி தனித்துவிட முடியுமென யோசித்த சக்தி, அன்விதாவுடன் சென்னை வந்து அவளின் நண்பர்களை சந்தித்து, என்ன மாதிரியான தொழிலென எல்லாம் கேட்டு அலசி ஆராய்ந்துதான், அன்விதாவுக்கு ஒப்புதல் அளித்திருந்தான்.

அப்போதுதான் சக்தி அன்விதாவின் நண்பர்கள் அனைவரையும் நேரில் முதன்முதலாக பார்க்கின்றான்.

“உன் அண்ணா இங்க படிச்சாங்க சொல்லவே இல்லையே?” என அப்போது யாஷ் கேட்க, “நாம ஜாயின் பண்ண வருஷம் அண்ணாவும் படிச்சிருந்தா சொல்லியிருப்பேன்” என்ற அன்விதா, “ஆர்விக்கிட்ட சொல்லியிருக்கனே” என்றாள்.

“உங்களுக்கும் தெரியும் நினைச்சேன்” என்ற ஆர்விக், “பட் அம்மாவோட டிப்பார்ட்மெண்ட்ன்னு இப்போதான் தெரியும்” என்றான்.

அன்றைய சந்திப்பு ஆர்விக்கின் வீட்டில் நிகழ்ந்திருக்க, அனிதா ஆர்விக்கின் அம்மா என தெரிந்ததும், சக்தி அனிதாவின் மாணவன் என்பது மற்றவர்களுக்குத் தெரிந்தது.

“உங்க ஃபேவரைட் ஸ்டூடண்ட் என்ன சொன்னாங்க?” அனிதா ஆர்விக் அருகில் அமரவே யாஷ் கேட்டிருந்தான்.

“சொல்ல மறந்துட்டேன்…” என்ற அன்விதா, “நைட்டு பதினொரு மணிக்கு கோயம்பேடு போயிட்டு நிதாவை பிக்கப் பண்ணிட்டு வந்திடு ஆர்வி” என்றார்.

“நானா?”, ஆர்விக்.

“என்ன மச்சான் ஷாக் ஆகுற? உன்னோட அக்கா, நீதான பிக்கப் பண்ணனும்” என்று யாஷ் அனிதாவை கண்கள் சுருக்கி பார்த்தவாறு கூறினான்.

“அதுக்கு உன் முகம் ஏண்டா இப்படி போகுது?” என அனிதா வினவ,

“அவன் பொசசிவ் ஆகுறாம்மா” என்று ஆர்விக் கூறினான்.

“அப்படியாடா?”, அனிதா.

“இருக்காதா பின்ன…” என்ற யாஷ், “ஆர்விக்கு அப்புறம் உங்களுக்கு நான்தான்னு நினைச்சேன். இப்போ புதுசா யாரோ சொன்னா பொசசிவ் ஆகாதா?” என்றான்.

“உனக்கு வரவேண்டிய உரிமை உணர்வு ஆர்வி இது” என புன்னகைத்த அனிதா, “உனக்கான இடம் அது தனியா இருக்குடா…” என்று யாஷின் முதுகில் தட்டினார்.

“சரி சரி” என்ற யாஷ், “அவங்களை ஏன் ஆர்வி போய் பிக்கப் பண்ணனும்?” என்றான்.

“நிதா தங்கியிருக்க பிஜி’யில நைட்டு பதினொரு மணிக்கு மேல வார்டன் உள்ள விடமாட்டாங்களாம். அவள் வர ஒருமணி பக்கம் ஆகிடுமாம். வார்டனுக்கு கால் பண்ணி சொன்னா, நீ ஊர்ல இருந்துதான் அந்த நேரத்துக்கு வரேன்னு நான் எப்படி நம்புறது கேட்கிறாங்களாம்” என்றார்.

“அவங்க தங்கியிருக்க இடம் பத்தி தெரியும்தான… அப்போ அதுக்கு ஏத்த மாதிரி கிளம்பி வர வேண்டியதுதான” என்றான் பூபேஷ்.

“பஸ் பிரேக் டவுன் ஆகிடுச்சாம். அதுல லேட் ஆகியிருக்கு” என்ற அனிதா, “எவ்வளவு கேள்விடா கேக்குறீங்க… நீ கூட்டிட்டு வந்திடு ஆர்வி. நிதாவுக்கு உன் நெம்பர் அனுப்பியிருக்கேன்” என்றார்.

“நான் அவங்களை பார்த்ததே இல்லையேம்மா” என்ற ஆர்வி, அனிதா பார்த்தப்பார்வையில்…

“ஓகே ஓகே… சில். நான் போறேன்” என்றிருந்தான்.

“குட்” என்றவர், சிறிது நேரம் ஓய்வெடுப்பதாகக் கூறி அறைக்குள் சென்றுவிட்டார்.

“அன்வி ஊருன்னு தான மேம் சொன்னாங்க… அன்விக்கும் அவங்களைத் தெரியும். அப்போ அன்விக்கு என்னாச்சு கேட்டா அவங்களுக்குத் தெரிய வாய்ப்பிருக்குல?” என்றாள் தான்யா.

“அதான் அவளுக்கு ஒண்ணுமில்லன்னு சக்தி சொன்னாங்களே” என பூபேஷ் கூற, “வேறென்னவோ நடந்திருக்குடா” என்றான் யாஷ்.

“எஸ்…” என்ற ஆர்விக், அப்போதிருந்தே நிதாஞ்சனியை சந்திக்க இருக்கும் நேரத்தை எதிர்ப்பார்த்துக் காத்திருக்கத் துவங்கினான்.