காலை கனவு 15
கௌதம் அடி வாங்கியபோதும், அந்த அடியெல்லாம் தனக்கொரு பொருட்டே இல்லை என்பதைப்போல, தன்னை நியாயப்படுத்தி, தான் சொல்ல வந்த அனைத்தையும் கோபத்தால் ஆர்விக்கின் கண்கள் சிவக்க சிவக்க சொல்லி முடித்தே சென்றான்.
ஆர்விக்குக்கு கௌதம் சொல்வதை கேட்டு அவனை கொல்லும் எண்ணம் தான். அதைவிட இதெல்லாம் தெரிந்திருக்கும் அன்விதாவின் மனதை நினைத்து அவனின் உள்ளம் வலியால் துளையாய் துளைத்தது. காதலின் வலி அவனுக்கு பழக்கமானது. அதனை பிறர் உணர்வதையே விரும்பிடமாட்டான். ஆனால் அவனது உயிரானவளுக்கு உரித்தானதில் நெஞ்சம் நிறைந்த பாரத்தோடு கடற்கரை மணலில் கால்களைக் கட்டிக்கொண்டு அமர்ந்துவிட்டான்.
“கௌதமை அடிச்ச போல” என்று ஆர்விக்கின் அருகில் அமர்ந்தான் யாஷ்.
வெகுநேரமாகியும் ஆர்விக் வரவில்லையென அலுவலகத்தின் பின்னிருந்து எங்கு இருக்கின்றனரென யாஷ் பார்த்திட, அப்போதுதான் ஆர்விக் கௌதமை அடித்திருந்தான்.
“அப்படியே தண்ணிக்குள்ள பிடிச்சு தள்ளிவிட்றலான்னு தோணுச்சு” என்ற ஆர்விக்…
“இதுல நியாயப்படுத்தி வேற பேசுறான்… ராஸ்கல்” என பற்களைக் கடித்தான்.
“புதுசா இருக்குடா!”
“என்னது?”
“நீ கோபப்படுறது!”
“எனக்கெல்லாம் கோபம் வராதா?நானும் மனுஷன் தான்டா…” என்ற ஆர்விக், “எப்படி ஏமாத்தியிருக்கான். இதுல நான் அவளை உண்மையா லவ் பண்றேன்… நிறைய லவ் பண்றேன்னு டயலாக் வேற” என்று மணலை அள்ளி கையால் விசிறினான்.
வெளியே காட்ட முடியாத கோபத்தை என்ன செய்து ஆற்றுவதென்று தெரியாது உள்ளம் குமைந்தான்.
“அன்வி எங்கடா?”
“அவள் அப்போவே போயாச்சு!”
“தனியாவா?”
“நீ கௌதம்கிட்ட பேச வந்ததுமே அன்வி பிஜி போறேன்னு கிளம்பினாள். இப்போ தனியா அங்க வேண்டான்னு தான்யா வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டுப் போயிருக்காள்” என்றான் யாஷ்.
“ஹ்ம்ம்…”
“அடிக்கிற அளவுக்கு என்னடா பண்ணான்?”
ஆர்விக் சொல்ல சொல்ல யாஷுக்கு கௌதமை ஒரு அடியோடு விட்டிருக்கக்கூடாதென்று தோன்றியது.
“எப்படி ஆர்வி அவனால இது முடிஞ்சுது?” யாஷுக்கு அதிர்வு. நிமிடங்கள் பல சென்றும் அதிலிருந்து அவனால் வெளிவர முடியவில்லை.
“இதெல்லாம் இப்போ நார்மலைஸ் ஆகிடுச்சாம். சொல்றான் அவன். நாம அவுட் டேட்டடாம். இப்போ இருக்க ட்ரெண்டுக்கு வாங்க சொல்றான்” என்ற ஆர்விக், “ஒரு மாதிரி இருக்குடா” என கைகளைத் தட்டிக்கொண்டு எழுந்தான்.
“இப்போ அன்வி அழுததெல்லாம் கம்மின்னு தோணுதுடா. இந்தளவுக்காவது ஸ்ட்ராங்கா இருக்காளே” என்ற யாஷ், “வீட்டுக்கு கிளம்பிட்டியா?” எனக் கேட்டான்.
“ம்ம்… இங்க நீயிருக்கியா? பார்ட்டி எப்போ முடியுது?” என்றான் ஆர்விக்.
“தான்யாவும் போயிட்டாள். பூபேஷ் தனியா மேனேஜ் பண்ணனுமே! நான் இருக்கேன். மிட் நைட் வரை டைம் ஃபிக்ஸ் பண்ணியிருக்காங்க. ” என்ற யாஷ் அலுவலக பக்கம் செல்ல…
“பை டா” என்று தன்னுடைய வாகனம் இருக்கும் பக்கம் நகர்ந்தான் ஆர்விக்.
என்னதான் யாஷுடன் அனைத்தும் பகிர்ந்திருந்தாலும், மனம் ஏனோ கொதித்துக்கொண்டு இருப்பதைப்போலவே உணர்ந்தான்.
கௌதமின் செயலை அவனாலே ஏற்க முடியவில்லை. அவனின் அகம் முழுக்க அன்விதாவை நினைத்து வேதனையாக இருந்தது.
இத்தனை பொறுமையாக கௌதமை எப்படி விட்டு வைத்தோம் என்ற எண்ணம் தான் அவனிடம்.
அவளிடம் பேச வேண்டும்…
தன்னிடம் பேசிவிட்டால் அவள் இயல்பாகிவிடுவாள் எனும் எண்ணம் அவனுள். அது உண்மையும் கூட.
நேரத்தைப் பார்த்தான்… பத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.
நட்பாகவே இருந்தாலும் இந்நேரத்தில் தான்யாவின் வீட்டிற்கு செல்வது சரியில்லையென நினைத்த ஆர்விக் தன்னுடைய வீடு செல்லும் வழியில் வாகனத்தை செலுத்தினான்.
தான்யாவுக்கு அழைத்து அன்விதா எப்படியிருக்கின்றாளென அறிந்திட நினைத்து அழைப்பு விடுத்தான்.
“சொல்லு ஆர்வி…” தான்யாவின் குரலை வைத்தே,
“தூங்கிட்டியா?” என்றான்.
“ம்ம்… தொடர்ந்து வொர்க்டா… ஹெவி டயர்ட்” என்ற தான்யா, “நீ கிளம்பிட்டியா?” எனக் கேட்டாள்.
“இப்போதான்” என்ற ஆர்விக், “அன்வி ஓகேவா? உன்கிட்ட எதும் பேசினாளா?” என்றான்.
“அமைதியாவே இருந்தா(ள்). கம்பல் பண்ணி சாப்பிட வைச்சேன். சாப்பிட்டதும் பிஜி போகணும் சொன்னாள். வேணாம் சொல்ல சொல்ல கேட்கவே இல்லைடா! என்னையும் வர வேணாம் சொல்லி கேப் புக் பண்ணி போயிட்டாள்” என்றாள்.
“அவள் போறான்னா விட்டுடுவியா தானு… அவள் இருக்க சிட்டுவேஷன் தெரியும் தானே உனக்கு?” என்று சிறு காட்டத்தோடு வினவிய ஆர்விக், “பிஜி போயிட்டு இன்ஃபார்ம் பண்ண சொன்னியா?” என்றான்.
“டேய் எதுக்கு இப்போ டென்ஷன் ஆகற நீ? நான் அவளுக்கு கால் பண்றேன் இரு” என்ற தான்யா, ஆர்விக்கின் இணைப்பைத் துண்டிக்காது அன்விதாவுக்கு அழைத்து அவனையும் இணைப்பில் இணைத்தாள்.
“பிஜி போயிட்டியா அன்வி?”
“ஹ்ம்ம்…”
“ஓகே! எதுவும் யோசிக்காம தூங்கு” என்று அன்விதாவின் இணைப்பை முறித்து, “கேட்டதான! ரூம்ல தான் இருக்காளாம்” என்று ஆர்விக்கிடம் பேசினாள் தான்யா.
“நீ நோட் பண்ணது அவ்ளோதான்” என்ற ஆர்விக், “அவள் ஹாஸ்டல் போகல” என்றான்.
“இப்போ உன்னை வைச்சிக்கிட்டு தான்டா அவள்கிட்ட கேட்டேன்.”
“ஆமா… ஆனா அவளோட பேக்கிரவுண்ட் நாய்ஸ் நோட் பண்ணியா நீ?” என்ற ஆர்விக், “அவளோட பிஜி சைட் இருக்க பீச்சில் இருக்காள் அவள்” என்றான்.
“ஏப்புட்ரா?”
“அலையோட சத்தம்…”
“இந்த லவ் எல்லாத்தையும் நோட் பண்ண வைக்குமா ஆர்வி?”
“தெரியாது” என்று ஆர்விக் சொல்ல,
“நான் போய் பாக்குறேன். அவள் ரொம்பவே பிடிவாதமா கேட்டதால போகவிட்டுட்டேன்” என்றாள் தான்யா.
“இந்த நேரத்தில் நீ தனியா அவ்ளோ தூரம் போறியா?” என்ற ஆர்விக், “நான் பார்த்துக்கிறேன்” என்றான்.
**************************
கண்களில் நீர் திரண்டிருந்தது… மூச்சினை ஆழ்ந்து சுவாசிக்க முயன்றும் அன்விதாவால் முடியவில்லை. தொண்டைக்குழியில் பெரும் வலி ஒன்று சிக்கி சுழன்றது.
நெஞ்சமெனும் வீதியில் உலா சென்ற காதல் இத்தனை பெரும் வலியை, காலத்தைக் கொடுக்குமென்று நினைத்து பார்த்திடாதவளின் எண்ணங்கள் யாவும் அவனே!
அவளிடம் காதலை மட்டுமே காட்டிய கௌதம் மட்டும் நெஞ்சில் நிறைந்திருந்தான்.
“அவ்ளோதானா மாமா?” வாய்விட்டு கேட்டுவிட்டவளுக்கு பதிலென்னவோ அமைதி தான்.
அந்த காதலெல்லாம் பொய் என்ற நிலையில் நினைக்கவும் தகுதியற்றவை என தன்னையே நிந்தித்தாள்.
கௌதம் முன்னிலையில், “நீங்க வேணாம். இனி உங்களுக்கும் எனக்கும் எந்த உறவுமில்லை” என்று திடமாக சொல்லியிருந்தாலும், மனதோடு ஜீவித்த நேசம் அணு அணுவாய் ரணத்தைக் கீறிக்கொண்டிருந்தது.
இந்த நிலையிலும் கௌதம் காட்டும் அமைதியில் தான் மேலும் மேலும் ரணம் கொள்கிறாள்.
கடலின் நடுவே தூரத்தில் மிதக்கும் மிதவையாய் அவளின் மனமும் தத்தளித்தது.
அவனின்றி இருக்க முடியாதென தெரிந்த போதிலும், அதற்காகவெல்லாம் மீண்டும் சென்று அவனிடத்தில் நின்றிட முடியாது என்றும் திடம் கொண்டாள்.
கௌதமின் செயலை, அதுவும் அவன் மனதில் தன்மீதான காதலின் பார்வை எத்தகையதென அவன் சொல்லவே கேட்டிட, அவன் மீதான காதல் மொத்தமும் கசந்திருந்தது.
பொங்கும் விழிகளை அழுந்தத் துடைத்தவள், பாதம் தீண்டிய அலையின் நுரையில் உணர்ந்த சில்லிப்பு மனதில் வெம்மையைக் கூட்டிட, மீண்டும் கண்கள் துளிர்த்தன. ஒரு துளி நீர் உருண்டு கன்னம் வழிந்தது.
அழக்கூடாதென நினைக்கிறாள். முடியவில்லை. அவனுக்காகவா இந்த கண்ணீர்? நிச்சயமில்லை. ஏமாற்றத்தின் சுவடு. ஏமாறியிருக்கோம் என்பதன் ஆதங்கம்.
அலைபேசியை எடுத்து ஆர்விக்குக்கு அழைப்பு விடுக்க முயன்றிட, அவளின் அருகில் யாரோ உட்காரும் அரவம்.
பக்கவாட்டில் அமர்ந்தவனின் முகம் பார்த்தவள், உதடுகள் துடிக்க கண்ணீரை வழிய விட்டு,
“ஆர்வி” என்க,
“டீ குடிப்போமா?” எனக் கேட்ட ஆர்விக் அவள் ஈர விழிகளுடன் ஒப்புதல் அளிக்க, அந்தப்பக்கம் கை மறைவிலிருந்து காகித குவளையில் நுரை ததும்ப ஆவி பறக்கும் தேநீரை அவள் முன் நீட்டினான்.
வாங்கி ஒரு மிடறு விழுங்கியவள், நாவில் தித்திப்பைக் காட்டி, தொண்டையில் சூடாய் பயணித்து, வயிற்றில் இதமாய் உருண்ட தேநீரில் கண்ணீரை விழுங்கியிருந்தாள்.
“நிறைய சொல்லணும்…”
“சொல்லு கேட்போம்” என்ற ஆர்விக், தன்னுடைய தேநீரை பருகினான்.
குவளையை ஒரு கையால் பிடித்து, அதனின் சுற்று விளிம்பை விரல் கொண்டு வட்டமிட்ட அன்விதா, நிமிர்ந்து கடலைப் பார்த்து, ஆழ்ந்த மூச்சோடு ஆர்விக்கைப் பார்த்தாள்.
“குடி… பேசலாம்!” என்றான்.
அன்விதா மெல்ல குடித்து முடிக்க… அவளிடமிருந்து குவளையை வாங்கியவன், தனது குவளையினுள் பொருத்தி பக்கவாட்டில் வைத்தான்.
“எது சொல்றதா இருந்தாலும் அழாம சொல்லணும்” என்றான்.
“அழக்கூடாதுன்னு எதுவும் ரூல் இருக்கா ஆர்வி?” தொண்டை அடைக்கக் கேட்டிருந்தாள்.
“இதுக்காக…” என்ற ஆர்விக், “வொர்த் இல்லாத விஷயத்துக்காக அழ வேணாமே!” என்றான்.
“என் லவ் வொர்த் இல்லாமதான் போயிடுச்சு ஆர்வி.” கண்கள் கலங்கிட இமை தட்டி சரி செய்தாள்.
“உன்னோட லவ்வுக்கு அவன் வொர்த் இல்லாதவன்.”
“என்ன சொன்னான்?”
“உனக்கு என்ன தெரியுமோ அதான் சொன்னான்.”
“எந்தவொரு கில்ட்டும் இல்லாம அவனால எப்படி சொல்ல முடிஞ்சுது ஆர்வி?”
“அவனுக்கு அவன் பண்ணது தப்புன்னே தெரியல” என்ற ஆர்வி, “வருந்தி ஃபீல் பண்ணனும் அப்படின்னா, நாம செய்தது தப்புன்னு நமக்குள்ள உணரணுமே” என்றான்.
“ரொம்பவே ஹெவியா ஃபீல் பண்றேன். தனியா இருக்கணும் தோணுச்சு. அதான் ஹாஸ்டல் போகணும் சொல்லிட்டு வந்தேன். ஆனாலும் முடியல. உன்கிட்ட இதெல்லாம் உடைஞ்சு நின்னு சொல்லக்கூடாது நினைச்சேன். அதான் த்ரீ டேஸா உன்கிட்ட பேசவே இல்லை. பேசினா அழுதிடுவேன் தெரியும். இப்பவும் அழ வருது ஆர்வி…” என்று உதடுகள் துடிக்க நீர் மிதந்த விழிகளோடு அவனைப் பார்த்தவள், “மறக்கணும் நினைக்க நினைக்கத்தான் அதிகமா நினைவு வருது. எல்லாமே உன்கிட்ட சொல்லிட்டா இந்த ஹெவினஸ் குறையும் தோணுது. என்னலாம் பேசினான் தெரியுமா ஆர்வி…” என்றவள் தான் கோவை சென்றபோது நிகழ்ந்ததைக் கூறினாள்.
இரவு தாமதமாகக் கிளம்பியதால் காலை எட்டு மணியளவில் தான் அன்விதா கோவை சென்று சேர்ந்தாள்.
கோவை பேருந்து நிலையத்தில் இறங்கியதும் கௌதமிற்கு அழைத்திட்டாள்.
அவன் எடுக்காது போகவே, தானே ஆட்டோ ஒன்றைப் பிடித்து கௌதம் பணிபுரியும் அலுவலகம் நோக்கிச் சென்றாள்.
அவனது வீட்டு முகவரி தெரியாது. அவள் இங்கு எப்போதும் வந்ததுமில்லை. ஆதலால் அவனது அலுவலகப் பெயரை வைத்து அங்கு சென்றுவிட்டாள்.
வரவேற்பில் விசாரித்து கௌதம் அலுவலகம் வரும் நேரமென அறிந்து கொண்டு, கேண்டீன் சென்றாள்.
இரவு முழுக்க உறக்கமில்லாத பயணம் தலைவலியைக் கொடுக்க, கௌதம் வருவதற்குள் தேநீர் அருந்தி வரலாமென வந்திருந்தாள்.
ஒருசிலர் மட்டும் ஆங்காங்கே அமர்ந்திருக்க, பரபரப்பேதுமின்றி அமைதியாக அவ்விடம் இருந்தது.
அன்விதா வாங்குமிடம் செல்ல…
“சாப்பாடெல்லாம் பதினோர் மணிபோலதான் வரும்மா” என்றார் அங்கிருத்தவர்.
இத்தனை பெரிய அலுவலகக் கேண்டீன் கூட்டமின்றி இருக்க காரணம் புரிந்தது.
“டீ இருக்கா?”
அடுத்த இரண்டு நிமிடங்களில், தன்னுடைய ஆவி கூடுவிட்டு பறந்து செல்லவிருக்கிறது என்பதை அறியாது, ஆவி பறக்கும் தேநீருடன் ஓரமாக இருந்த மேசை இருக்கையில் சென்று அமர்ந்தாள்.
ஆர்விக்கு அழைத்து கோவை வந்துவிட்டதாகக் கூறியவள், தேநீரை சுவைக்க ஆரம்பிக்க…
சில நிமிடங்களில் தனக்கு பின்னிருக்கும் மேசையில் யாரோ உட்காரும் அரவம்.
தெரிந்தாலும் யாரென திரும்பிப்பார்க்கவில்லை அவள்.
“இப்போ என்ன உனக்கு? நீ சொல்றதை செய்றேன் தானே?”
அடுத்த நொடி செவி தீண்டிய குரலில்…
“கௌதம் மாமா” என ஓசையின்றி உச்சரித்தவள் அவன் புறம் திரும்ப இருந்த மணித்துளி… கேட்ட வார்த்தைகளில் சில்லிட்டு உறைந்து போனாள்.
“லவ் யூ தீக்ஷா!”
தனக்கு முன் அமர்ந்திருந்த பெண்ணிடம் சொல்லியது கௌதமே தான்.
அன்விதாவின் முதுகை உரசி விடும் இடைவெளியில் இருந்த இருக்கையில் கௌதம் அமர்ந்திருக்க, அதே மேசையில் அவனுக்கு முன்னிருக்கையில் தீஷா உட்கார்ந்திருந்தாள்.
“இதை அவகிட்டவும் சொல்லியிருக்கதான?”
“உன்னையும் லவ் பண்றேன் தீக்ஷா. உனக்கு நல்லாவே தெரியும்” என்ற கௌதம்,
“அன்வி என் பர்ஸ்ட் லவ் தீக்ஷா… இப்பவும் அவள் மேல எனக்கு லவ் இருக்கு” என்றவனின் வார்த்தையிலிருந்த பொருளில் அன்விதா மரித்தேப் போனாள்.
‘என்ன சொல்றாங்க!’ அதிர்ச்சியில் சிலையாகியிருந்தவளின் இதயம் மட்டும் அதிவேகத்தில் துடித்திட்டது.
“அவள் மேல லவ் இருக்கு அப்படின்னா, அவளையே மேரேஜ் பண்ணிக்கோ!” தீக்ஷா எளிதாகக் கூறினாள்.
“அப்போ உனக்கு நான் வேணாமாடி? அவளையே கல்யாணம் செய்துக்கிறேன். அதுக்கான ஏற்பாடு தான் இப்போ போயிட்டு இருக்கு. சக்தியை கார்னர் பண்ண வைச்சு, சக்திக்காக என்னை வேணான்னு அன்வியையே சொல்ல வைக்கிறது தான் பிளான். அந்த பிளானை எக்சிக்யூட் பண்ணாம நான் அவளையே மேரேஜ் பண்ணிக்கிறேன்” என்று சிரித்தவனின் தோளிலே பட்பட்டென்று அடி வைத்தாள் தீக்ஷா.
“ஹேய் தீக்ஷா வலிக்குதுடி” என்று சிரிப்போடு அவளின் கைகளைப் பற்றிய கௌதம், அக்கையிலே முத்தம் வைத்தான்.
இருக்கும் இடமெல்லாம் இருவருக்கும் பொருட்டே இல்லை.
முத்த சத்தத்தில், அவன் தனக்கு முதன் முதலாக கையில் கொடுத்த முத்தம், கண்களை இறுக மூடி கசப்பாய் விழுங்கி வைத்தாள் அன்விதா.
“ரொம்ப டிலே பண்ணாத. என்னால வீட்ல எப்போ கல்யாணம் கேட்கிறதை சமாளிக்க முடியல” என்றாள் தீக்ஷா.
“சக்தி வெண்மதியை பாக்குற கோணமே வேற… அவளை கட்டிக்கச் சொல்லி கார்னர் பண்ணா, நிச்சயம் ஏத்துக்கவேமாட்டாங்க. அன்விக்காக யோசிக்கலாம். ஆனா அன்விக்கு என் மேலிருக்கும் லவ்வை விட, சக்தி மேல இருக்கும் பாசம் அதிகம். எனக்காக நீ உன் வாழ்க்கையை விட்டுத்தர வேண்டாம் சொல்லி, அவளை இப்படி நிற்க வைச்சு சக்தியை கார்னர் பண்றதுக்கு என்னை வேணாம் சொல்லிடுவாள். அப்படி அவளை சொல்ல வைக்கத்தான் வீட்டில் பிளே பண்ணிட்டு வந்திருக்கேன். இந்நேரம் என் அம்மா, அப்பா நான் செய்ய சொன்னதை செய்திருப்பாங்க” என்றான்.
“அன்வி நீ நினைக்கிற மாதிரி நோ சொல்லாம விட்டுட்டால்?” தீக்ஷா கேள்வியாகப் பார்த்தாள்.
“அன்வியை எனக்கு ரொம்ப நல்லாத்தெரியும். கண்டிப்பா வெட்டிங்கை அவளே ஸ்டாப் பண்ணிடுவாள். நான் சக்தி வெண்மதியை கட்டிக்கணும் அப்படிங்கிறதுல ஸ்ட்ராங்கா இருக்கேன்னு காட்டத்தான் அவகிட்ட அதைப்பற்றி பேசி, அவளை அவாய்ட் செய்துன்னு பக்காவா சிட்டுவேஷன் கிரியேட் ஆகற மாதிரி செட் பண்ணி வைச்சிருக்கேன். டக்குன்னு எங்க கல்யாணப் பேச்சு எடுத்தாலும் அவள் எதுவும் யோசிக்காம சரின்னு சொல்லனும்னு தான் அவள் இல்லாம முடியாதுங்கிற மாதிரி லவ் காட்டியிருக்கேன்” என்றான்.
இருவரும் பேசுவதை, அதிலும் கௌதம் சொல்வதை கேட்க கேட்க, அன்விதாவுக்கு இருட்டிக்கொண்டு வந்தது. எங்கே மயங்கி விழுந்து விடுவோமோ எனும் பயத்தில் மேசையின் விளிம்பை அழுத்தமாகப் பற்றி மூச்சினை ஆழ்ந்து சுவாசித்து தன்னை நிலைப்படுத்தினாள்.
“உன்னோட அப்பா அம்மா சொதப்பிடமாட்டாங்களே?”
“வாய்ப்பேயில்லை. அவங்களுக்கு சக்தியை மருமகனாக்கிட அதிக விருப்பம். அதை நான் இன்னும் அதிகமா ட்யூன் பண்ணி விட்டிருக்கேன். அவங்களுக்கேத் தெரியாம எனக்காகப் பேசப் போயிருப்பாங்கா இந்நேரம்” என்றான்.
ஒரு விடயத்தில் எத்தனை திட்டம். நினைக்கவே அன்விதாவுக்கு கண்கள் கரித்தன. இருக்கும் இடம் அவளை அழுத்தமாக இருக்க வைத்தது.
“நினைச்ச மாதிரி நடந்திடும்ல?” என்ற தீக்ஷா, “உன்னை ரொம்பவே அதிகமா லவ் பண்றேன் கௌதம். நீயில்லாம இருக்க முடியாது” என்றாள்.
“நானும் தாண்டி… நாம ஒண்ணு சேரத்தான இவ்ளோ பண்றேன்” என்றான்.
“இவ்ளோ பிளான் பண்ணி சொதப்பாம இருந்தா சரி…” என்ற தீக்ஷா, “ரொம்பவே சிம்பிளா முடிக்கலாம். அன்விக்கிட்ட நேரடியா நீ நம்ம விஷயத்தை சொன்னா அவள் ஒதுங்கிப்பாள்” என்றாள்.
“அங்க நான் கெட்டவனாகிடுவனே. என் அம்மாவே என்னை கொன்னுப்போட்ருவாங்க” என்ற கௌதம், “சக்திக்காக என்னை வேணாம் சொன்னல, எனக்கு நீயும் வேணாம்னு சொல்லிட்டு வந்துடுறேன். அப்புறம் நம்ம மேரேஜ் தான்” என்றான்.
“அன்வியை உனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்ல…?”
“எஸ்… ரொம்பவே பிடிக்கும். ஐ லவ் ஹெர்” என்றான்.
“என்னைவிடவா?”
“அவளைவிட உன்னை பிடிச்சதால தான் உன்மேல லவ்” என்ற கௌதம், “அவள் ஒரு மாதிரி சாஃப்ட் லவ் தீக்ஷா… ஆனா நீ எனக்கேத்த அதிரடி லவ்” என்றான்.
“போதும்.. போதும்… ஆனாலும் ஒரே நேரத்தில் ரெண்டு லவ் கொஞ்சம் ஓவர். என்கிட்ட நீ லவ் சொன்னப்போவே அன்விதாவை பத்தி சொன்ன மாதிரி, அன்விதாகிட்டயும் எப்போவோ எல்லாம் சொல்லியிருக்கலாம். இப்போ அவளுக்கு கஷ்டம்” என்றாள்.
“எனக்கு அப்போ அவள் லவ்வும் வேணுமா இருந்துச்சு. உன்னை மாதிரி எதார்த்தம் இல்லை அவள். எமோஷனல் இடியட். அவள் லவ்வுல என்கிட்ட உருகிறதே தனி ஃபீல் தான். ஆனாலும் உன்னை இந்தளவுக்கு பிடிக்கும்… உம்மேல இவ்ளோ லவ் வரும் நினைக்கல. அன்வியை தாண்டிய லவ் உன்கிட்ட காட்டுவேன் நினைக்கவே இல்லை” என்ற கௌதம், “அன்வியை எவ்ளோ லவ் பண்ணாலும், அதுக்கும் மேல தீக்ஷா நீ” என்றவன் குரலில் தெரியும் காதல் அன்விதாவிடம் எப்போதும் அவன் காட்டிடாதது.
அன்விதா கௌதமிடம் காதலை காட்டியிருக்கின்றான். அவளும் அதனை உணர்ந்து இருக்கின்றாள். ஆனால் தீக்ஷாவிடம் அவன் தற்போது காட்டிக் கொண்டிருக்கும் அதீதம், அன்விதா எப்போதும் கௌதமிடத்தில் உணர்ந்திடாதது.
“நான் லவ் பண்றேன்னு உன் பின்னால் சுத்தமா இருந்திருந்தா அன்வியை மேரேஜ் பண்ணிருப்பல?”
“நெவர்… எனக்கும் பார்த்ததும் உம்மேல ஒரு அட்ராக்ஷன். ஆரம்பத்துல அன்விக்காகத்தான் உன்னை மறுத்தேன். ஆனாலும் உன் மேல என்னோட கட்டுப்பாடு இல்லாமலே லவ் வந்திருச்சு. நீ நான் ஏற்கனவே ஒரு பொண்ணை விரும்பிறேன் சொன்னதுக்கு அப்புறம் விலகிப் போனியே… அதுல தான் நானும் உன்னை லவ் பண்றேன் புரிஞ்சிக்கிட்டேன்” என்ற கௌதம், “அன்வி மேல லவ் ஃபீல் மட்டும் தான். ஆனால் உன்மேல” என்று குறும்பாய் அவன் கண்ணடிக்க தீக்ஷாவிடம் வெட்கப் புன்னகை.
ஒருத்தியை உயிரோடு தணலில் ஏற்றிக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பது தெரியாது, கௌதம் தனது காதலில் மூழ்கியிருந்தான்.
“எப்படி ஆர்வி ஒரே நேரத்தில் ரெண்டு பேரை லவ் பண்ண முடியும்?”
அனைத்தும் சொல்லி முடித்த அன்விதா, பெரும் வலியோடு கேட்டிருந்தாள்.
தான் கேட்ட இதே கேள்விக்கு கௌதம் சொல்லிய பதில் ஆர்விக்கு அந்நொடியும் ஆத்திரத்தை உண்டாக்கியது.
“முடியலடா” என்று தன்னுடைய தோள் சாய்ந்தவளின் தோள் மீது கையிட்டு பரிவாய் அணைத்தவனாக மெல்லத் தட்டிக் கொடுத்தான்.
“தீக்ஷா மேல லவ் வந்தப்போவே என் மேல லவ் போயிடுச்சுன்னு தானே அர்த்தம்?” என்ற அன்விதா, அவனிடமிருந்து விலகியவளாக,
“அவனுக்கு என் மேல லவ்வே இல்லையோ? இருந்திருந்தா தீக்ஷா மேல லவ் வந்திருக்காதே!” எனக் கேட்டு இரு கைகளாலும் முகம் மூடி கதறியவளை பார்க்க முடியாது, எழுந்து சென்று பேண்ட் பாக்கெட்டுக்களில் கைகளை நுழைத்தவனாக அலையில் நின்றான்.
அவனது உயிர் துடிப்பதன் வலியை தாங்கிக்கொள்ள முடியாத ஆர்விக்கின் கண்களின் ஓரம் கண்ணீர் சுரந்தது.
இந்த படைப்பைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
+1
1
+1
6
+1
1
+1